Wkrótce mógłby zostać premierem, jeśli RN zdobędzie większość absolutną w nadchodzących wyborach parlamentarnych – a ma dopiero 28 lat.

Awans Bardelli od rzecznika partii w 2017 r. do przewodniczącego partii w ciągu pięciu lat jest dość niezwykły jak na mężczyznę, który ma zaledwie 28 lat. CNBC szczegółowo opisuje Bardellę i jego błyskawiczny wzrost znaczenia.

Urodzony w 1995 r. w Drancy na północnych przedmieściach Paryża, w Seine-Saint-Denis, obszarze, który stał się synonimem ubóstwa, wysokiego wskaźnika przestępczości i nieodpowiednich mieszkań komunalnych, Bardella był jedynym dzieckiem rodziców pochodzenia włoskiego, chociaż dziadek jego ojca był Algierski.

Bardella wyróżniał się ekonomią i naukami społecznymi na prywatnej uczelni i w wieku 16 lat dołączył do Zgromadzenia Narodowego – znanego wówczas jako Front Narodowy. Następnie kontynuował studia na paryskiej Sorbonie, po czym porzucił je, aby skupić się na polityce.

Jak twierdzą eksperci, Bardella często wychwalał swoje przeciętne pochodzenie, aby przyciągnąć wyborców, szczególnie atakując tych, którzy mogli brać udział w niedawnych antyrządowych protestach Żółtych Kamizelek przeciwko rosnącym kosztom życia i nierównościom ekonomicznym.

Komentatorzy polityczni zwracają uwagę, że ojciec Bardelli był w rzeczywistości odnoszącym sukcesy biznesmenem, mieszkającym na zamożnych przedmieściach Montmorency, gdzie Bardella spędził większość swojego dzieciństwa po rozwodzie rodziców. Jednakże Bardella i RN w pełni wykorzystali jego „skromne pochodzenie”.

„Podczas gdy wielu przedstawicieli francuskiego establishmentu politycznego studiowało politykę, Bardella studiował geografię, po czym ją porzucił, aby skoncentrować się na karierze politycznej. Nie boi się mówić o swoim skromnym pochodzeniu i jest jednym z niewielu znanych polityków, którzy mogą najpierw czerpać z… bezpośrednie doświadczenie niekorzystnej sytuacji i marginalizacji geograficznej” – napisał w niedawnej analizie Joseph Downing, pracownik naukowy Instytutu Europejskiego London School of Economics.

„Nawet przywódca skrajnej lewicy, Jean-Luc Mélenchon, choć urodził się w Maroku w rodzinie europejskich osadników, brakuje mu niektórych cech majątku komunalnego Bardelli” – dodał.

Bardella zyskał na sławie pod egidą przywódczyni partii, Marine Le Pen, a według doniesień, zwrócił na nią uwagę po tym, jak spotykał się z córką jej bliskiego przyjaciela i powiernika, Frederica Chatillona. Rzeczywiście, podobno w ciągu kilku tygodni od spotkania z Le Pen w 2017 r. został rzecznikiem partii. Dwa lata później został posłem do Parlamentu Europejskiego, a w 2022 r. został przewodniczącym partii.

Szybki awans Bardelli w partii przyniósł mu przydomek „lwiątka” Le Pen, ale prawdopodobnie było to bardziej strategiczne posunięcie ze strony doświadczonej polityki, gdyż starała się zmodernizować partię i przyciągnąć nowych wyborców.

Posiadanie młodego i (niektórzy twierdzą) przystojnego figuranta politycznego, który jest popularny w mediach społecznościowych – Bardella ma 1,6 miliona obserwujących na TikToku – złagodziło skrajnie prawicowy wizerunek i reputację partii, a także poprawiło jej profil i atrakcyjność wśród młodszych ludzi i kobiet. Zjawisko to zostało nawet nazwane „manią Bardella”, ponieważ setki młodych kobiet uczestniczy w wydarzeniach związanych z kampanią, aby rzucić okiem na młodego polityka na scenie.

Popularność Bardelli podsyciła także krytykę „chłopca z plakatów” skrajnej prawicy. Krytycy twierdzą, że jego bystrość mediów i retoryka dotycząca walki z imigracją i przestępczością mogą spodobać się elektoratowi jako „cri de coeur”, brakuje mu jednak treści i konkretów, a polityka schodzi na dalszy plan w stosunku do reklamy.

Dokładna analiza jego wyników głosowania jako posła do Parlamentu Europejskiego również została poddana analizie w związku z oskarżeniami, że wspierał w dyskursie publicznym pewne kwestie, takie jak prawa kobiet dotyczące dostępu do aborcji oraz równość wynagrodzeń i środki kontroli imigracji, lecz był nieobecny podczas głosowań w takich kwestiach w Parlamencie Europejskim. Bardella zaprzeczył oskarżeniom o absencję.

Bardella powiedział wyborcom, że „przywróci porządek”, ograniczy imigrację i upora się z przestępczością, ale on i Le Pen odwołują się do niektórych z ich bardziej rygorystycznych obietnic i retoryki, wycofując się na przykład w sprawie wyjścia Francji z NATO i moderując tradycyjnie przyjęte przez partię stanowisko stanowisko prorosyjskie. Powiedział, że nadal będzie wspierać wysyłanie broni na Ukrainę, ale nie rozmieszczenie wojsk lądowych, jak sugerował Macron.

„Po pierwsze Le Pen i Bardella próbują uspokoić wyborców i rynki, że nie zachwieją się tą decyzją” – stwierdził w zeszłotygodniowej notatce Holger Schmieding, główny ekonomista Berenberg Bank.

„Dewaluują wcześniejsze żądania fiskalne Le Pen (odwrócenie reformy emerytalnej, duże obniżki podatków dla młodych i/lub obywateli o niskich dochodach). Zamiast tego Le Pen obiecuje, że rząd pod przewodnictwem RN będzie współpracował z prezydentem Macronem. Aby nie odpychać centrum politycznego, wydaje się, że RN po cichu porzuciła proputinowskie części swojego poprzedniego manifestu” – zauważył.

Bardella zdobył władzę dzięki szokującej decyzji prezydenta Francji Emmanuela Macrona o rozpisaniu przedterminowych wyborów po tym, jak RN uzyskał przewagę nad swoją partią Renesans w czerwcowych wyborach do Parlamentu Europejskiego.

Posunięcie to jest postrzegane jako ryzykowne dla Macrona, ponieważ mogłoby znacznie wzmocnić jego politycznych rywali ze skrajnej prawicy przed wyborami prezydenckimi w 2027 roku. Analitycy twierdzą, że Macron może obstawiać, że RN zyska bardziej znaczącą rolę we francuskiej polityce, ale nie zrobi wrażenia, gdy będzie miała większą władzę, i spuści ją przed głosowaniem w 2027 roku.

Kilka sondaży przeprowadzonych w czerwcu pokazuje, że populistyczno-nacjonalistyczna RN prowadzi w sondażach z aż 35% głosów, przed lewicowym blokiem Nowy Front Ludowy z 25-26% i centrowym sojuszem Macrona Together z trzecim miejscem z około 19% głosów.

Nawet jeśli najbardziej prawdopodobnym wynikiem głosowania będzie zawieszony parlament, analitycy twierdzą, że dobry wynik Zgromadzenia Narodowego wywrze presję na Macrona, aby mianował premiera z partii.

Premier miałby wówczas znaczący wpływ na politykę wewnętrzną i gospodarczą Francji, a Macron jako prezydent pozostałby odpowiedzialny za politykę zagraniczną i obronność.

Zjednoczenie Narodowe zasygnalizowało już, że Bardella zostanie wybrany na stanowisko premiera, jeśli partia będzie dobrze sobie radzić, a jej kandydatką w wyborach prezydenckich w 2027 r. będzie Marine Le Pen, figurantka partii.

W zeszłym tygodniu Bardella powiedział jednak, że zaakceptowałby stanowisko premiera tylko wtedy, gdyby RN uzyskała absolutną większość w głosowaniu, przy czym RN prawdopodobnie wzbrania się przed perspektywą przewodzenia kruchemu i krnąbrnemu rządowi mniejszościowemu.

Ze swojej strony Bardella niedawno podkreślił, że „potrzebowałby absolutnej większości, aby rządzić”, rzucając rękawicę swoim zwolennikom, aby mogli wyjść i głosować.