Poznaj rezerwat prerii Zumwalt we wschodnim Oregonie
Zastanawiając się, gdzie wybrać się do Oregonu na następną przygodę na świeżym powietrzu, prawdopodobnie przychodzą na myśl dramatyczne obrazy ośnieżonych gór, skalistych plaż lub wysokich wydm. Jednak menadżerowie rezerwatu prerii Zumwalt twierdzą, że mniej dramatyczny, trudno dostępny i opuszczony krajobraz również zasługuje na miłość.
Po wizycie na prerii w rejonie Gór Wallowa pod koniec września nie mogłam się nie zgodzić.
Do Zumwalt przyjechałem ciekawy zarządzania i ochrony największego zachowanego użytka zielonego tego typu w Ameryce Północnej. Pole o powierzchni 160 000 akrów może wydawać się bardzo duże, ale zarządca prerii Jeff Fields powiedział, że to nic w porównaniu z rozległym obszarem, który obecnie został w większości przekształcony w pola uprawne.
„Łąki ogólnie i na całym świecie są jednymi z najmniej chronionych biomów na świecie” – powiedział Fields. „Ta konkretna preria liczyła kiedyś około 20 milionów akrów. Teraz dotarliśmy do ostatniego, najlepszego fragmentu.”
Fields powiedział, że paczka we wschodnim Oregonie została częściowo zachowana dzięki szczęściu. Powiedział, że „serce prerii”, które rozciągało się na części Waszyngtonu i Idaho, zostało zaorane pod uprawy.
„Miał taki sam skład gatunkowy jak ta preria, ale miał nieszczęście, że znajdował się niżej i był nieco bardziej wilgotny” – powiedział. Zumwalt jest kamienisty, wyższy i znacznie bardziej suchy, co znacznie utrudnia jego eksploatację.
Największy wpływ na to, co pozostało, ma prywatna organizacja non-profit The Nature Conservancy, która zarządza gruntami na całym świecie w celu ich ochrony. Wyznaczyli cztery szlaki turystyczne, które zapewniają różne perspektywy krajobrazu.
Preria jest atrakcją dla osób zainteresowanych obserwacją rzadkich gatunków ptaków i roślin, ale jest także magiczna ze względu na niesamowite zmiany wysokości, złociste trawy i głęboki spokój.
Zwiedzanie rezerwatu prerii Zumwalt
Fields zabrał mnie na wycieczkę po Zumwalcie w piękny słoneczny wrześniowy dzień. Wjazd na prerię wietrznym, pagórkowatym, 23-kilometrowym odcinkiem wyboistej drogi Zumwalt Road był powolny, zanim dostrzegłem pojedynczy znak oznaczający teren objęty ochroną Nature Conservancy. W tym czasie usługi komórkowe już dawno zniknęły.
Niedługo potem Fields i ja dotarliśmy do Duckett Barn, naprzeciwko dwóch najczęściej odwiedzanych szlaków.
Szlak Patti to najłatwiejszy dostęp, pętla o długości 2 mil na płaskiej prerii. Byłoby szczególnie pięknie, gdy wiosną w krajobrazie pojawiają się balsamokorze, kamy i łubin jedwabisty, lub gdy późnym latem kwitnie zagrożona mucha Spaldinga.
Nieco dalej znajduje się Harsin Butte, który przeskalowałem, aby uzyskać wspaniałe panoramiczne widoki na prerię i pobliskie kaniony. Inne miejsca obejmują Szlak Rogatego Larka i najbardziej odległe widoki na kanion dla prawdziwych poszukiwaczy przygód.
Preria pochłania wszystko i sprawia wrażenie niemal nieziemskiej, złotej przestrzeni przerywanej pochyłymi wzgórzami.
„Były chwile, kiedy tu przychodziłem, rozglądałem się i myślałem: «O mój Boże, to jest opuszczone»” – powiedział Fields. „I czasami wychodzę i jestem po prostu zdumiony ogromem tego wszystkiego”.
Przez większą część dnia jedynym słyszalnym dźwiękiem był wiatr. Według Fieldsa wielu najbardziej ceni to miejsce za samotność i ciszę. Powiedział, że zarządca okolicznych terenów publicznych powiedział mu, że na prerii przyjeżdża, aby się nabrać.
„Pomyślałem, że to naprawdę interesujące – wybrać tutaj kogoś, kto ma dostęp do wszystkich pięknych miejsc w hrabstwie” – powiedział Fields.
Mimo to Fields, który od 2009 roku zarządza rezerwatem o powierzchni 51 mil kwadratowych, powiedział, że wie, że ten niezwykle odległy obszar nie jest dla wszystkich.
Ci, którzy odwiedzą tę miejscowość, będą chcieli upewnić się, że ich pojazd ma wytrzymałe opony, ponieważ do większości prerii można dotrzeć wyłącznie wyboistymi, kamienistymi, żwirowymi drogami. Jeśli tak jak ja nie jesteś najlepiej zorientowany w kierunkach, możesz także pobrać mapę rezerwatu, która pomoże ci wybrać właściwy kierunek do dowolnej części, którą chcesz zwiedzić.
Organizacja Nature Conservancy również bardzo surowo przestrzega polityki nie pozostawiania śladów. Zabrania się biwakowania, rozpalania ognisk i polowań. Nie można także zabierać ze sobą psów ani rowerów, aby nie deptać lub w inny sposób niepokoić roślin i zwierząt.
Rezerwat jest domem dla kilkunastu rodzimych traw kępowych i 100 gatunków dzikich kwiatów, które wspierają wiewiórki ziemne, łasice i inne małe ssaki, które z kolei pomagają rozwijać się jastrzębiom i orłom.
Organizacja Nature Conservancy twierdzi, że Zumwalt jest domem dla jednego z najwyższych znanych skupisk lęgowych ptaków drapieżnych na kontynencie.
Możesz także spotkać ślady łosia, mulaka, niedźwiedzia czarnego, a nawet kuguara. Podczas mojej wizyty Fields i ja badaliśmy legowiska kojotów i borsuków.
Wysiłki badawcze
Różnorodność życia sprawia, że monitorowanie i badania są niezwykle ważne, a jednocześnie stanowią wyzwanie. Fields stwierdził, że znaczna część prerii jest wykorzystywana do wypasu zwierząt gospodarskich, a zrównoważenie interesów gospodarczych i ochronnych jest kwestią delikatną. Rolnicy współpracują z organizacją The Nature Conservancy w celu określenia najlepszych praktyk w zakresie zrównoważonego rozwoju, które określają na przykład liczbę krów, które mają w danym momencie lub miejsce wypasu.
Przed objęciem kierownictwa Zumwalt Fields pracował przy odtworzeniu lasów i zbiorników wodnych i stwierdził, że ta praca jest zdecydowanie najbardziej dynamiczna i najtrudniejsza.
„Na użytkach zielonych jest po prostu więcej elementów w ruchu, a te rzeczy dzieją się szybciej” – powiedział. Organizacja Nature Conservancy pracuje obecnie nad przywróceniem obszarów nadbrzeżnych dla ryb i ptaków, a także poprawą funkcjonowania strumieni i uprawą wrażliwych zbiorowisk osiki i krzewów.
Fields korzysta z pomocy wykonawców i pełnoetatowych pracowników, którzy monitorują ważne gatunki i ogólny stan prerii. Kiedy tam byłem, klasa z Oregon State University przebywała na prerii, aby uczyć się od nich i zbierać dane.
Specjalizujący się w naukach o środowisku Noah Scharfstein (21 l.) powiedział, że nigdy wcześniej nie spędzał czasu w takim krajobrazie, zanim poszedł na zajęcia, i był wdzięczny za praktyczne doświadczenie w tak zróżnicowanym ekologicznie, choć tradycyjnie niedocenianym miejscu.
„Istnieje wiele zasobów przeznaczanych na odbudowę lasów, ale na preriach czy na łąkach tak naprawdę nie jest tak – są one w pewnym sensie pomijane” – powiedział Scharfstein. Dodał, że kiedy wróci do Corvallis, planuje rozpowszechnić informacje o znaczeniu ochrony prerii dla przyszłych pokoleń.
„Ludzie muszą zobaczyć tego rodzaju miejsca, aby wiedzieć, że one nadal istnieją”
Poza aspektem biologicznym sukces prerii ma znaczenie kulturowe i społeczne, które organizacja Nature Conservancy ma nadzieję wspierać w przyszłości.
O zachodzie słońca do Fieldsa i mnie dołączyli John i Normandy Helmerowie z Eugene, opiekunowie-wolontariusze, którzy od trzech lat przybywają, aby wspierać pracę organizacji Nature Conservancy. Wjechaliśmy na wzgórze, skąd roztaczały się niesamowite widoki na czyste niebo.
Normandy, artystka, inspiruje się prerią i nie jest jedyna. Preria to częste miejsce dla tych, którzy chcą połączyć się i uchwycić rozległą przestrzeń, szczególnie za pośrednictwem lokalnych organizacji, takich jak Fishtrap, która często organizuje warsztaty na lądzie.
„Ten krajobraz jest tak duży, że nie da się go całego zmieścić w gałkach ocznych” – powiedziała Normandy. „Zbocza terenu są naprawdę łagodne i piękne, a trawy są złoto-zielone. A potem masz te wspaniałe chmury i masz złoto i czerwień od zachodu słońca. I każdego dnia jest inaczej. Dlatego po prostu przychodzę i wciąż od nowa próbuję pomalować te wzgórza i poprawić je.
Fields uwielbia patrzeć, jak inni łączą się z ziemią. Organizacja Nature Conservancy zaprasza teraz członków plemienia Nez Perce do zbierania pierwszej żywności na lądzie i organizuje wycieczki dla uczniów od poziomu uniwersyteckiego po szkołę podstawową.
„Ludzie muszą zobaczyć tego rodzaju miejsca, aby wiedzieć, że nadal istnieją” – powiedział Fields. „A wiedzieć o tym, to troszczyć się o to, a troska o to, to pomagać w pracy nad utrzymaniem tego… w nastawieniu na wspólne życie. Jak nasi ludzie mogą żyć na tym krajobrazie w sposób, który honoruje także wszystko inne, co żyje w tym krajobrazie?”
Wędrówki po rezerwacie prerii Zumwalt
W Zumwalt znajdują się cztery publiczne szlaki turystyczne.
Patti’s Trail to łatwa pętla o długości 3,7 km, która prowadzi gości z pól starych osadników i rodzimych prerii do górnego biegu Camp Creek. Skręć w prawo w Duckett Road i zaparkuj przy Duckett Barn. Znak wskazujący początek szlaku znajduje się po drugiej stronie ulicy od stodoły i kiosku informacyjnego.
Szlak Harsin Butte Trail ma długość 1,3 km w górę i w dół. Nie ma tu łatwego do oznakowania szlaku, ale można wybrać własną, łatwą do pokonania ścieżkę w górę i w dół. Butte to wspinaczka o długości 700 stóp z niesamowitymi widokami na prerię i kaniony. Skręć w prawo w Duckett Road i jedź 5,1 km, aż dojdziesz do skrzyżowania na szczycie wzgórza. Zaparkuj w pobliżu znaku początku szlaku.
Szlak Canyon Vista jest najbardziej odległym szlakiem, prowadzącym na piękny, dziki kraj. Sam szlak ma długość 2,8 mili, ale dotarcie tam wymaga prawdziwego wysiłku. Jedź Duckett Road 5,1 mil aż do skrzyżowania na County Road 676. Na tej drodze, która może być nieprzejezdna, gdy jest mokro lub zimą, zaleca się pojazdy o większym prześwicie. Zaparkuj w pobliżu początku szlaku, przy zielonej bramie.
Szlak Horned Lark Trail prowadzi przez obszar nadbrzeżny Pine Creek i różnorodne rodzime preerie na łatwym odcinku 3,1 km. Sam szlak jest nieco trudny do podążania, więc sprawdź znak początku szlaku, aby dowiedzieć się, jaka jest twoja ścieżka. Zamiast skręcać przy znaku The Nature Conservancy na Duckett Road, jedź prosto przez 5,1 mili, aż dojdziesz do znaku początku szlaku i ogrodzonej prerii. Parkuj na ramieniu.
Olivia Stevens jest stażystką dziennikarstwa plenerowego magazynu Statesman Journal na jesień 2023 r. Można się z nią skontaktować pod adresem OStevens@statesmanjournal.com lub na Twitterze @byoliviastevens.
