Badanie: Doświadczenia i postrzeganie międzynarodowych pracowników służby zdrowia w związku z wybuchem epidemii MPox w wielu krajach w 2022 r. Źródło zdjęcia: Corona Borealis Studio / Shutterstock

*Ważna informacja: medRxiv publikuje wstępne raporty naukowe, które nie podlegają recenzji i dlatego nie należy ich uważać za ostateczne, nie powinny stanowić wytycznych dla praktyki klinicznej/zachowań związanych ze zdrowiem ani traktować jako potwierdzonych informacji.

Niedawno przeprowadzono ankietę mającą na celu zrozumienie doświadczeń i opinii pracowników międzynarodowej służby zdrowia w kontekście ostatnich epidemii MPox na całym świecie.

Badanie jest obecnie dostępne na stronie medRxiv serwer preprintów*.

Tło

Pracownicy służby zdrowia odgrywają znaczącą rolę w gotowości i odporności systemu opieki zdrowotnej podczas sytuacji kryzysowych w zakresie zdrowia publicznego. Choroba koronawirusowa 2019 (COVID-19) pokazała światu, jak poważnie pandemia może wpłynąć na zdrowie i dobre samopoczucie pracowników służby zdrowia.

Podczas pandemii takiej jak COVID-19 pracownicy służby zdrowia na pierwszej linii frontu stają przed poważnymi wyzwaniami w zakresie świadczenia niezbędnych usług osobom dotkniętym chorobą o w dużej mierze nieznanym przebiegu klinicznym i czynnikach prognostycznych. Muszą również radzić sobie z niepewnością, lękiem, stresem, strachem przed zarażeniem chorobą, brakiem środków ochrony osobistej i wydłużonymi godzinami pracy.

Badania w świecie rzeczywistym wykazały szeroki zakres doświadczeń przeciwności, cierpienia moralnego i odporności wśród pracowników służby zdrowia podczas pandemii COVID-19. Stwierdzono, że międzynarodowe programy wymiany i transferu wiedzy częściowo łagodzą trudności, których doświadczali pracownicy służby zdrowia podczas pandemii.

Globalne ogniska choroby małpiej ospy (mpox) w latach 2022–2023 znacząco wpłynęły na pracowników służby zdrowia, zwłaszcza tych mieszkających w krajach nieendemicznych, takich jak Europa i USA. Pojawienie się mpox poza regionami historycznie dotkniętymi tą chorobą postawiło nowe wyzwania, szczególnie w kontekście trwających globalnych kryzysów zdrowotnych, takich jak COVID-19. Większość wyzwań, z jakimi mierzą się pracownicy służby zdrowia, wiąże się z brakiem wiedzy i doświadczenia na temat tej choroby.

W ramach niniejszego badania międzynarodowy zespół naukowców przeanalizował osobiste i kliniczne doświadczenia pracowników służby zdrowia zatrudnionych w wielu krajach podczas epidemii MPox.

Projekt badania

Ankieta została przeprowadzona między sierpniem a październikiem 2022 r. wśród pracowników służby zdrowia zaangażowanych w kliniczne zarządzanie ogniskami mpox. W badaniu wzięło udział łącznie 725 międzynarodowych pracowników służby zdrowia z 41 krajów nieendemicznych.

Samodzielnie zgłaszane dane dotyczące obciążenia pracą kliniczną, bezpieczeństwa, gotowości, szkoleń i wsparcia w miejscu pracy, dobrego samopoczucia psychicznego i szczepień zostały zebrane za pomocą kwestionariuszy online. Pojawienie się mpox poza historycznie dotkniętymi regionami postawiło nowe wyzwania, szczególnie w kontekście trwających globalnych kryzysów zdrowotnych, takich jak COVID-19.

Ważne uwagi

W badaniu wzięli udział pracownicy służby zdrowia z Wielkiej Brytanii, Unii Europejskiej, Karaibów, Ameryki Środkowej, Ameryki Południowej, Stanów Zjednoczonych i Kanady.

Około 91% uczestników stanowili lekarze specjalizujący się w zdrowiu seksualnym i chorobach zakaźnych, a 34% zajmowało się polityką mpox.

Około 41% uczestników zgłosiło dłuższe godziny pracy podczas wybuchu mpox, a 87% zgłosiło radzenie sobie z tym dodatkowym obciążeniem wraz ze swoimi regularnymi obowiązkami klinicznymi. To dodatkowe obciążenie pracą, bez usuwania istniejących obowiązków, zaostrzyło presję na systemy opieki zdrowotnej, które już zostały nadwyrężone przez trwającą pandemię.

Około 30% uczestników zgłosiło, że nie miało żadnej wiedzy na temat mpox przed wybuchem epidemii, a tylko 1% zgłosiło, że miało doświadczenie w leczeniu przypadków mpox przed wybuchem epidemii. Podkreśla to znaczną lukę w wiedzy wśród pracowników służby zdrowia na temat nawracających chorób, co jest poważnym problemem, biorąc pod uwagę rosnącą częstotliwość takich epidemii.

Ponad 25% uczestników zgłosiło, że początkowo błędnie zdiagnozowało kogoś z wysypką związaną z MPox z inną chorobą. Najczęściej zgłaszanymi błędnymi diagnozami były ospa wietrzna, kiła i opryszczka.

Ponad połowa populacji objętej badaniem zgodziła się, że ich instytucje dostarczały jasnych, terminowych i wiarygodnych informacji na temat choroby i że otrzymali oni wymagane wykształcenie, szkolenie lub instrukcje. Jednakże istniały znaczące różnice regionalne, przy czym pracownicy służby zdrowia na Karaibach, w Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej zgłaszali znacznie mniejsze wsparcie instytucjonalne w porównaniu do swoich odpowiedników w Europie i Ameryce Północnej.

Około 60% i 72% uczestników zgłosiło przestrzeganie lokalnych wytycznych dotyczących usług i krajowych wytycznych, odpowiednio. Około 40% uczestników wyraziło niezadowolenie ze wsparcia otrzymanego od krajowych agencji zdrowia publicznego. To niezadowolenie było szczególnie wyraźne w regionach o historycznie ograniczonym dostępie do zasobów zdrowia publicznego, podkreślając potrzebę bardziej sprawiedliwych struktur wsparcia.

Ponad połowa badanej populacji zgłosiła odczuwanie moralnego niepokoju z powodu doświadczeń zawodowych w zarządzaniu podejrzewanymi lub potwierdzonymi klinicznymi przypadkami mpox. Około 37% uczestników zgłosiło upośledzone samopoczucie psychiczne z powodu moralnego niepokoju.

Wyniki badania podkreślają, że pracownicy służby zdrowia ponoszą znaczne obciążenia psychologiczne, co może mieć długofalowe konsekwencje dla stabilności siły roboczej.

Szczepienie zapobiegające MPox

Mniej niż 50% uczestników zgłosiło otrzymanie szczepionki przeciwko ospie prawdziwej przed wybuchem mpox. W USA, Europie i Kanadzie około jeden na trzech uczestników otrzymał szczepionkę, podczas gdy wskaźnik szczepień wynosił jeden na dziesięciu na Karaibach, w Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej.

Ogólnie rzecz biorąc, wskaźnik przyjmowania szczepionek był wysoki we wszystkich badanych regionach. Ponad 90% uczestników w każdym regionie zgłosiło, że szczepienie powinno być oferowane osobom o wysokim ryzyku zakażenia MPox przed narażeniem.

Mimo tak wysokiego wskaźnika akceptacji, badanie ujawniło znaczące nierówności w dostępie do szczepionek, szczególnie w regionach o niskich zasobach, co odzwierciedlało wyzwania, z jakimi zmagała się pandemia COVID-19.

Znaczenie badania

Międzynarodowe badanie ujawnia poważne braki w wiedzy pracowników służby zdrowia na temat MPox, mimo że ta zaniedbana choroba krąży wśród ludzi od 1970 roku.

Taki deficyt wiedzy podkreśla pilną potrzebę zwiększenia globalnych inicjatyw w zakresie gotowości na pandemię dla pracowników służby zdrowia działających na pierwszej linii.

Wyniki wskazują, że systemy opieki zdrowotnej muszą priorytetowo traktować edukację i szkolenie personelu medycznego w zakresie nowo pojawiających się chorób zakaźnych, aby zapewnić szybką i skuteczną reakcję na przyszłe epidemie.

Badanie wykazało wysoki poziom akceptacji i przyjmowania szczepionek wśród pracowników służby zdrowia zaangażowanych w zarządzanie podejrzanymi lub potwierdzonymi przypadkami MPox. Jednak nierówność w dostępie do szczepionek i ich dostępność były znaczące na Karaibach, w Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej. Ta nierówność utrudnia skuteczność reakcji na epidemie w tych regionach i budzi obawy dotyczące ogólnej uczciwości i skuteczności globalnych interwencji zdrowotnych.

Taka nierówność podkreśla potrzebę priorytetowego traktowania pracowników służby zdrowia w zakresie szczepień mpox, szczególnie w regionach o ograniczonych zasobach zapobiegających zakażeniom. Badanie wzywa do skoordynowanego globalnego wysiłku w celu rozwiązania tych dysproporcji i zapewnienia, że ​​pracownicy służby zdrowia, szczególnie w środowiskach o niskich zasobach, są odpowiednio chronieni. Naukowcy wspomnieli, że podobne badania powinny zostać przeprowadzone wśród afrykańskich klinicystów, aby zrozumieć, w jaki sposób niedostępność lub brak dostępu do niezbędnych zasobów, takich jak szczepionki, wpływa na ich dobre samopoczucie psychiczne i postrzeganie wsparcia.

Ogólnie rzecz biorąc, wyniki ankiety podkreślają krytyczną potrzebę wzmocnienia odporności globalnych systemów opieki zdrowotnej i multidyscyplinarnych podejść na wypadek przyszłych epidemii. Budowanie odporności musi obejmować zajęcie się kwestiami systemowymi prowadzącymi do wypalenia zawodowego pracowników służby zdrowia i niepokoju moralnego, zapewniając, że globalna kadra służby zdrowia jest przygotowana i wspierana w przyszłych sytuacjach kryzysowych w zakresie zdrowia publicznego.

*Ważna informacja: medRxiv publikuje wstępne raporty naukowe, które nie podlegają recenzji i dlatego nie należy ich uważać za ostateczne, nie powinny stanowić wytycznych dla praktyki klinicznej/zachowań związanych ze zdrowiem ani traktować jako potwierdzonych informacji.