Złota dekada organizacji dużych wydarzeń w Australii rozpoczęła się w 2022 roku. W latach 2022-2032 Australia będzie gospodarzem ważnych wydarzeń sportowych o statusie głównych mistrzostw, mistrzostw świata lub mistrzostw świata w różnych dyscyplinach sportowych, od krykieta, piłki nożnej i rugby po kolarstwo szosowe i przełajowe bieganie po kraju. Region Victoria będzie gospodarzem Igrzysk Wspólnoty Narodów w 2026 r., a kulminacją złotej dekady będą Igrzyska Olimpijskie w Brisbane w 2032 r.

Przyznanie prawa do organizacji międzynarodowego wydarzenia sportowego jest przyznawane przez międzynarodową organizację sportową Lokalnemu Komitetowi Organizacyjnemu (LOC) na warunkach określonych w Umowie Miasta Gospodarza lub równoważnej Umowie na organizację imprezy.

Moulis Legal Partner Director, Shaun Creighton, był dyrektorem LOC podczas niedawno przeprowadzonych Mistrzostw Świata w Biegach Przełajowych 2023 w Bathurst i pełnił rolę menedżera ds. ochrony praw podczas tego wydarzenia. W tym artykule przedstawia przegląd praw, które LOC może wykorzystać w ramach programu ochrony praw.

Programy ochrony praw – jakie przepisy mogą pomóc w Australii?

Umowa Miasta Gospodarza niezmiennie zawiera postanowienia dotyczące ochrony handlu i praw. Przepisy dotyczące ochrony praw nakładają na LOC obowiązek wprowadzenia mechanizmów ograniczających działania marketingu ambush. To, jakie to będą mechanizmy, będzie zależeć od rozmiaru imprezy, co z kolei wpływa na to, czy można zastosować przepisy dotyczące imprezy.

Program ochrony praw został opracowany w celu ochrony interesów komercyjnych podmiotów stowarzyszonych międzynarodowej organizacji sportowej i LOC, w tym sponsorów, nadawców i oficjalnych licencjobiorców. Egzekwowanie programu ochrony praw odbywa się poprzez połączenie przepisów, które są dostępne dla każdej osoby, oraz innych przepisów dotyczących konkretnych wydarzeń, które zostały opracowane w celu zapewnienia mechanizmów zapobiegania zasadzce marketingowej. Przepisy te zależą od rodzaju i wielkości imprezy. Nic dziwnego, że na szczycie podium legislacji umożliwiającej realizację programu ochrony praw znajdują się Igrzyska Olimpijskie.

Solidny program ochrony praw do ważnych wydarzeń obejmuje:

• Zabezpieczenie odpowiednich praw własności intelektualnej w różnych jurysdykcjach.
• Poleganie na prawach własności intelektualnej i prawach do zrzeszania się jako mechanizmach egzekwowania.
• Wykorzystując wszelkie przepisy dotyczące konkretnego wydarzenia.
• Postanowienia umowne z dostawcami towarów/usług, które w szczególności dotyczą działań związanych z marketingiem zasadzkowym i prawami do zrzeszania się.
• Postanowienia umowne z właścicielami obiektów zawierające wymagania dotyczące „czystego obiektu” w określonych terminach.
• Skoordynowane podejście z innymi odpowiednimi zainteresowanymi stronami, w tym, w stosownych przypadkach, z nadawcami i innymi organizacjami sportowymi.
• Praktyczne środki mające na celu ograniczenie możliwości podejmowania przez sprzedawców zasadzki działań marketingowych w miejscach konkurencji lub w ich pobliżu.

Prawa własności intelektualnej do wydarzenia w Australii mogą zostać przyznane zgodnie z co najmniej jednym z poniższych przepisów, stosownie do przypadku:

• Ustawa o prawie autorskim z 1968 r (Cth) za dzieła sztuki, fotografie, materiały marketingowe, treści wideo, transmisje i pisemne materiały promocyjne.
• Ustawa o znakach towarowych z 1995 r (Cth) dla logo, słów i innych znaków używanych jako marka.
• Ustawa o wzorach z 2003 r (Cth) za wizualnie wyróżniający się kształt lub wygląd produktu, takiego jak niektóre rodzaje sprzętu lub towarów

Oprócz praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, australijskie prawo konsumenckie (zawarte w Załączniku 2 do Ustawa o konkurencji i konsumentach z 2010 r) (lista ACL) umożliwia organizatorowi imprezy uniemożliwienie danej osobie angażowania się w działania wprowadzające w błąd lub oszukańcze (sekcja 18) lub fałszywe przedstawianie stowarzyszenia, przynależności, aprobaty lub sponsorowania (sekcja 29). W Australii sekcje 18 i 29 listy ACL są potężnymi narzędziami do zapobiegania zasadom marketingu. Wiele zasad zawartych w sekcji 29 ACL jest rozwiniętych w przypadku szczegółowych przepisów mających na celu zapobieganie marketingowi zasadzkowemu.

W Australii inwestycje wymagane do organizacji dużych imprez sportowych i czerpania korzyści publicznych z umożliwienia organizatorom imprez czerpania korzyści handlowych z powiązania z ich imprezami znajdują odzwierciedlenie w przepisach, takich jak Ustawa o ochronie ważnych wydarzeń sportowych (wskazówek i obrazów) z 2014 r (Cth) lub podobne przepisy stanowe, takie jak Ustawa o ważnych wydarzeniach z 2009 r (ustawy o ważnych wydarzeniach).

W oparciu o państwo Ustawa o ważnych wydarzeniach z 2009 r (takich jak obowiązujące w Victorii i NSW), towarzyszące przepisy mogą uznać wydarzenie za a główne wydarzenie jeżeli minister uzna, że ​​wydanie rozporządzenia leży w interesie publicznym, a zdarzenie jest główne wydarzenie biorąc pod uwagę potencjalną wielkość wydarzenia, liczbę widzów, relacje w mediach, skutki gospodarcze, ustalenia handlowe i potencjalny wkład w wizerunek państwa jako gospodarza ważnych wydarzeń. Z siedzibą w Państwie Ustawa o ważnych wydarzeniach z 2009 r obejmuje szereg dodatkowych praw do tych przepisów określonych powyżej, w tym kontrolę przestrzeni powietrznej w celu zapobiegania reklamom lotniczym podczas imprezy oraz prawa do zarządzania tłumem.

Nic dziwnego, że biorąc pod uwagę koszty związane z igrzyskami olimpijskimi, insygnia olimpijskie są objęte dodatkową ochroną prawną. W Australii prawa własności intelektualnej do insygniów olimpijskich są chronione przez Ustawa o ochronie insygniów olimpijskich z 1987 r (Cth) (ustawa o odznakach olimpijskich).

Ustawa Olympic Insignia Act ma na celu uniemożliwienie jakiejkolwiek osobie w Australii nieautoryzowanego komercyjnego wykorzystania szerokiej gamy chronionych wyrażeń olimpijskich podczas jakichkolwiek igrzysk olimpijskich, w tym na przykład kół olimpijskich lub słów „złoto”, „srebro”, „brąz”, jeśli są używane w związku z igrzyskami olimpijskimi.

Ponieważ Brisbane zostało wybrane na miasto gospodarza Igrzysk Olimpijskich w 2032 r., wprowadzenie szczegółowych przepisów mających na celu dalszą ochronę insygniów olimpijskich prowadzących do Igrzysk Olimpijskich w Brisbane 2032 iw ​​ich trakcie jest tylko kwestią czasu. Takie ustawodawstwo prawdopodobnie będzie oparte na ustawodawstwie stosowanym podczas igrzysk olimpijskich w Sydney w 2000 r., tj Ustawa o ochronie gier (wskazówek i obrazów) z Sydney 2000 z 1996 r (Cth) (ustawa o mieście gospodarzu igrzysk).

Po uchwaleniu wersji Ustawy o mieście-gospodarzu igrzysk prawie na pewno zakaże ona nieupoważnionego używania jakichkolwiek insygniów olimpijskich do celów komercyjnych. Cele komercyjne zostały określone w ustawie o mieście-gospodarzu igrzysk olimpijskich w Sydney 2000 jako

umieszczania znaków i obrazów na towarach lub usługach w celach reklamowych lub promocyjnych, jeśli mogłoby to sugerować rozsądnej osobie, że dostawca towarów lub usług oznaczonych w ten sposób był sponsorem igrzysk olimpijskich w Sydney w 2000 r. SOCOG, Australijski Komitet Olimpijski lub Międzynarodowy Komitet Olimpijski.

Ustawy o najważniejszych wydarzeniach powielają zasady zawarte w ustawie o mieście gospodarzu igrzysk. Zapewnia to mechanizm, dzięki któremu każde ważne wydarzenie może podjąć działania przeciwko zasadzce marketingowej poprzez:

• Zakaz używania chronionych oznaczeń i obrazów do celów komercyjnych (chyba że sponsor lub partner handlowy wydarzenia).
• Rozszerzenie zakresu znaków chronionych o obrazy, które rozsądnemu człowiekowi sugerowałyby związek ze zdarzeniem (będące specyficznym dla wydarzenia rozszerzeniem zasad określonych w sekcji 29 ACL).
• Zapewnienie prawa do złożenia zawiadomienia o sprzeciwie w australijskich urzędach celnych w celu zajęcia towarów naruszających prawo, takich jak podrabiane towary, w tym prawa do ubiegania się o wydanie nakazu przed zwolnieniem zajętych towarów.
• Prawo do wystąpienia o wydanie nakazu
• Prawo do odszkodowania lub rachunku zysków.

Marketing zasadzkowy

Partnerzy komercyjni wydają znaczne sumy, aby być oficjalnie powiązanym z ważnym wydarzeniem, zwłaszcza igrzyskami olimpijskimi. Doniesiono, że w lutym 2023 r. Nine Network zabezpieczyła prawa do transmisji igrzysk olimpijskich na wielu platformach, aż do igrzysk olimpijskich w Brisbane 2032 włącznie, kosztem 305 milionów dolarów.

Biorąc pod uwagę koszty związane z zostaniem komercyjnym partnerem dużego wydarzenia, nie jest zaskakujące, że niektórzy konkurenci komercyjnych partnerów starają się „nieoficjalnie” czerpać korzyści z powiązania z wydarzeniem, angażując się w działania marketingowe zasadzek.

Jak wspomniano powyżej, LOC ds. imprez sportowych dysponuje różnymi przepisami, których celem jest zapobieganie działaniom marketingu zasadzkowego. Jednak strategie marketingu zasadzkowego często mają na celu „żeglowanie blisko wiatru” przepisów dotyczących ochrony praw.

Podczas Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 2012 roku Nike i Paddy Pallin zastosowali sprytne strategie marketingu zasadzki, prowadząc kampanie reklamowe skupione na sportowcach i wydarzeniach związanych z Londynem we Francji, Londynem w Ohio, Wschodnim Londynem w RPA i Małym Londynem na Jamajce.

Komitet Organizacyjny Brisbane 2032 prawdopodobnie rozważy, czy odpowiednie przepisy dotyczące konkretnych wydarzeń mogą zapobiec powtórce Igrzysk Olimpijskich w Londynie przez niedoszłych marketingowców skupiających się na wydarzeniach lub sportowcach w Brisbane w Północnej Dakocie, Brisbane w Illinois lub Brisbane w Kalifornii. Test rozsądnej osoby może zostać wykorzystany przez sądy do rozważenia, czy pewne działania mogą sugerować związek ze zdarzeniem.

Wiadomo, że sponsorzy wybitnych indywidualnych sportowców olimpijskich próbują wykorzystywać tych sportowców do promowania swoich towarów/usług, mimo że sponsor nie jest oficjalnym sponsorem olimpijskim. Na przykład podczas Igrzysk Olimpijskich w Atlancie w 1996 roku znany sprinter Linford Christie nosił soczewki kontaktowe Puma na konferencji prasowej. W przypadku australijskich olimpijczyków takie zachowanie nie byłoby dozwolone podczas igrzysk olimpijskich zgodnie z Umową sportowca między australijskimi olimpijczykami a Australijskim Komitetem Olimpijskim.

A co z niekomercyjnym wykorzystaniem odniesień olimpijskich?

To, co stanowi cel komercyjny, nie zawsze jest tak proste, jak się wydaje. W ramach swojej promocji jako partnera telewizyjnego Igrzysk Olimpijskich w Rio 2016, Telstra przeprowadziła szereg reklam o tematyce „Idę do Rio”.

Australijski Komitet Olimpijski (AOC) pozwał firmę Telstra do sądu federalnego na tej podstawie, że reklamy firmy Telstra wprowadzają w błąd lub oszukują opinię publiczną, myśląc, że firma Telstra jest sponsorem australijskiej drużyny olimpijskiej. Sąd Federalny (a następnie Sąd Federalny w pełnym składzie w postępowaniu odwoławczym) oddalił roszczenia AOC, uznając, że odpowiednia reklama w przedstawiony sposób przekazuje powiązanie między Telstrą a oficjalnym nadawcą Seven Network, a nie między Telstrą a Australijska drużyna olimpijska. Istotne dla tej sprawy było końcowe przesłanie reklam Telstra, które jasno wskazywało, że „Telstra jest partnerem nadawczym Seven”.

Niekomercyjne wykorzystanie insygniów olimpijskich jest generalnie dozwolone, na przykład w celu rzeczywistego nawiązania do igrzysk olimpijskich lub czegoś, co miało miejsce podczas igrzysk olimpijskich.

To, co stanowi użycie komercyjne a niekomercyjne, będzie oczywiście zależeć od faktów. Opublikowanie przez osobę fizyczną odniesienia do konkretnego występu olimpijskiego w mediach społecznościowych byłoby generalnie dopuszczalne, jednak umieszczenie podobnego postu przez firmę może zostać uznane za próbę nawiązania komercyjnego powiązania z tym sportowcem lub igrzyskami olimpijskimi. Idąc o krok dalej, sponsorzy indywidualnego olimpijczyka mogą chcieć promować swoje sponsorowanie tego olimpijczyka podczas igrzysk olimpijskich. Byłoby to jednak niedopuszczalne, gdyby zawodnik zgodził się zgodnie z Umową zawodnika z KNA, że nie zezwoli na takie zachowanie lub awans podczas określonego okresu olimpijskiego.

Wykorzystanie w jakikolwiek sposób insygniów imprezy przez przedsiębiorcę podczas prowadzenia ważnej imprezy zawsze niesie ze sobą pewne ryzyko prawne. Przed podjęciem takiego wykorzystania zawsze warto zasięgnąć porady prawnej u prawnika zajmującego się własnością intelektualną lub prawnika znającego przepisy dotyczące reklamy i imprezy masowe.

Autorem artykułu jest olimpijczyk, który może powoływać się na ten fakt bez naruszania ustawy o odznakach olimpijskich, gdyż termin „olimpijczyk” nie jest chronionym określeniem olimpijskim.