Gwiezdne Wojny absolwentka Daisy Ridley zamienia miecz świetlny na okulary do pływania w Disney’s Młoda kobieta i morzefilm biograficzny Joachima Rønninga o amerykańskiej pływaczce Gertrude „Trudy” Ederle.

Film na podstawie książki Glenna Stouta z 2009 roku pod tym samym tytułem opowiada prawdziwą historię tego, jak w wieku zaledwie 20 lat Ederle jako pierwsza kobieta przepłynęła zdradliwy kanał La Manche w sierpniu 1926 roku — wyczynu tego dokonało tylko pięciu mężczyzn przed nią . Ale jak wierna jest filmowa adaptacja prawdziwej historii Ederle? W przeważającej części film robi to dobrze, ale odbiega od historii co najmniej w dwóch znaczących aspektach, co prawdopodobnie skraca czas i zwiększa dramaturgię.

Medalista olimpijski

W filmie, zanim Ederle zawładnęła kanałem La Manche, bierze udział w Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu w 1924 roku jako członek Team USA. Podczas gdy pływacy płci męskiej mają możliwość trenowania na statku eskortującym drużynę z Nowego Jorku do Francji, pływaczki nie mają czasu na przygotowania, co – jak sugeruje film – skutkuje słabymi występami na igrzyskach i brakiem medali. Rozczarowana Ederle wraca do domu, niepewna swojej przyszłości w sporcie, który nie traktuje kobiet poważnie.

Film nie wspomina jednak o tym, że Ederle przywiozła z igrzysk olimpijskich poważny sprzęt. Zdobyła złoty medal w sztafecie 4×100 m stylem dowolnym oraz dwa brązowe medale na 100 m i 400 m stylem dowolnym. Ederle osiągała dobre wyniki w wodzie przed igrzyskami olimpijskimi, zanim przybyła do Paryża, ustanowiła ponad 20 rekordów świata i kraju w pływaniu, według Międzynarodowej Galerii Sław Pływania.

Przerwa pomiędzy przejściami

Druga zasadnicza różnica między filmem a prawdziwym życiem dotyczy czasu pomiędzy pierwszą a drugą próbą przekroczenia kanału przez Ederle. Choć film sprawia wrażenie, jakby minęło zaledwie kilka dni, w rzeczywistości minął cały rok, zanim udało jej się osiągnąć swój cel.

Ederle po raz pierwszy próbowała przepłynąć 33 mile z Francji do Anglii 18 sierpnia 1925 roku, mając zaledwie 19 lat. Trenowała pod okiem pływaka imieniem Jabez Wolffe (Christopher Eccleston), który bezskutecznie próbował przepłynąć kanał La Manche 22 razy. Podczas pierwszej próby Ederle podjął decyzję o wyciągnięciu jej z wody, co dyskwalifikowało ją z rekordu. Chociaż robił to pod pretekstem bezpieczeństwa, Ederle gorzko nie zgodziła się z tą decyzją i wówczas powszechnie uważano, że Wolffe próbował ją sabotować z zazdrości. Film także i tutaj pozwala sobie na pewną swobodę, posuwając się nawet do przedstawienia Wolffe doprawiającego herbatę Ederle, aby uniemożliwić jej dokończenie przeprawy.

Ederle zwróciła się później o pomoc do nowego trenera Billa Burgessa (w tej roli Stephen Graham) i ukończyła przeprawę za drugim podejściem, pobijając rekord mężczyzn o prawie dwie godziny. Pokrywszy się olejem i wazeliną, aby zabezpieczyć się przed lodowatą wodą, 6 sierpnia 1926 roku wyruszył w podróż do Cape Gris-Nez we Francji i dotarł na brzeg w Kingsdown w hrabstwie Kent 14 godzin i 34 minuty później.

Jak pokazano w filmie, po triumfalnym powrocie Ederle została powitana na Manhattanie paradą taśm, w której uczestniczyły miliony ludzi, w tym ówczesny burmistrz James Walker.

Jej rekord utrzymywał się przez prawie ćwierć wieku, aż Florence Chadwick dokonała tego wyczynu w 13 godzin i 23 minuty w 1950 roku.

Co film ma rację

Podsumowując, film pozostaje w dużej mierze wierny historii Ederle: jako dziecko naprawdę zachorowała na odrę, która była niemalże śmiertelna, co przyczyniło się do utraty słuchu, która pogłębiała się w miarę rozwoju jej kariery pływackiej. Jej ojciec (Kim Bodnia), pracownik sklepu mięsnego, naprawdę nauczył ją pływać, przyczepiając linę do talii, a jej siostra Margaret (Tilda Cobham-Hervey) odegrała kluczową rolę w jej sukcesie dzięki jej niezłomnemu wsparciu i niezłomności wiarę w nią.

Chcesz więcej wiadomości filmowych? Zapisz się na bezpłatny biuletyn Entertainment Weekly, aby otrzymywać najnowsze zwiastuny, wywiady z gwiazdami, recenzje filmów i nie tylko.

Film nie zagłębia się zbytnio w życie Ederle po jej historycznym wyczynie, ale było dość niezwykłe. Nazwana przez prasę „Królową Fal”, a przez ówczesnego prezydenta Calvina Coolidge’a „najlepszą dziewczyną Ameryki”, Ederle natychmiast stała się gwiazdą, występując w wodewilowych przedstawieniach i filmach, w tym w 1927 roku. Pływaj dziewczyno, pływaj. Po kontuzji kręgosłupa i dalszym uszkodzeniu słuchu Ederle pracowała jako instruktorka pływania dla niesłyszących dzieci. Zmarła w listopadzie 2003 roku w wieku 98 lat w Wyckoff w stanie New Jersey

Młoda kobieta i morze jest teraz w kinach.