JAK PĘKNĄŁ KRĘGOSŁUP DZIECKA PODCZAS PORODU

Był dużym dzieckiem – ważył 4,3 kg w stosunku do normy 2,5–3,5 kg, prawdopodobnie z powodu cukrzycy ciążowej matki. Tak więc, kiedy lekarze wyciągnęli go podczas porodu, uszczypnęło nerw w ramieniu i skręciło kręgosłup wokół szyi. „Pierwszym objawem, że coś jest nie tak, było to, że zobaczyliśmy, że jego lewa ręka w ogóle się nie porusza. Nie mógł tego utrzymać, nawet gdybyśmy to podnieśli. Lekarze powiedzieli nam, że może mieć naderwany nerw w ramieniu i sytuacja sama się poprawi w ciągu kilku tygodni” — mówi ojciec Onu, Sumit Kumar, mieszkaniec Meerut. Lekarze trzymali Onu pod tlenem na OIOM-ie przez kilka tygodni. Ale kiedy wrócił do domu, jego rodzice zauważyli, że nie oddycha prawidłowo. „Konsultowaliśmy się z czołowym lekarzem zajmującym się urazami splotu ramiennego, ale podejrzewał uraz kręgosłupa. Zrobiliśmy już rezonans mózgu, żeby zobaczyć, co się dzieje. Musieliśmy więc czekać trzy miesiące na wykonanie kolejnego rezonansu magnetycznego kręgosłupa” – mówi Kumar.

DIAGNOZA, KTÓRA STANOWIŁA WYZWANIE DLA CHIRURGÓW

Gdy MRI kręgosłupa potwierdziło ich najgorsze obawy, rodzice pospieszyli do All India Institute of Medical Sciences (AIIMS) w Delhi. Ponieważ dziecko miało zaledwie cztery miesiące, nawet lekarze z czołowego instytutu w kraju nie wiedzieli, co robić. Wtedy dr Deepak Gupta z Oddziału Neurochirurgii w AIIMS Trauma Center zabrał się do czasopism medycznych i rozmawiał z ekspertami z całego świata. „Zwykle w przypadku takiego urazu kręgosłupa używaliśmy tytanowego implantu, aby go ustabilizować i utrzymać na miejscu. Jednak te implanty mogą być stosowane tylko u dzieci w wieku trzech lat i starszych. Onu był za mały na implanty” — mówi nam.

Tego rodzaju urazy kręgosłupa są rzadkie. „Rodzice powiedzieli nam, że waga urodzeniowa dziecka wynosiła 4,3 kg. Kiedy dziecko jest duże, lekarze powinni wykonać cesarskie cięcie zamiast normalnego porodu. W przeciwnym razie grozi to urazem matki i dziecka – wyjaśnia dr Gupta. A jedną z głównych przyczyn nadwagi płodów w dzisiejszych czasach jest cukrzyca ciążowa, na którą cierpiała matka Onu, Shaloo. Kumar mówi: „Nasza pierworodna, która ma teraz trzy lata, również była większa – jej waga urodzeniowa wynosiła 3,7 kg, ponieważ moja żona zachorowała na cukrzycę, gdy była w ciąży. Musiała też być podłączona do tlenu przez kilka dni po urodzeniu. Wspomnieliśmy o tym lekarzom w szpitalu w Meerut. Gdyby zrobili cesarskie cięcie, moglibyśmy przywieźć zdrowe dziecko do domu”.

Dr Gupta wyszukała przypadki podobnych złamań kręgosłupa u niemowląt i znalazła jedno w USA. „Dziecko spadło z kolan matki i doznało obrażeń. Jednak nie było to tak poważne, jak u Onu, więc lekarze mogli zabrać żebro dziecka, aby naprawić obrażenia” – mówi. W przypadku Onu, wyjaśnia, taka naprawa nie była możliwa, ponieważ uszkodzenia były zbyt rozległe, a dzieci przeważnie mają chrzęstne kości, których nie można użyć do takiej naprawy. Wtedy do niego dotarło, że mógłby użyć kości matki.

DLACZEGO CHIRURGIA BYŁA JEDYNĄ OPCJA DLA CZTERECH MIESIĘCY

„Gdyby uraz nie był poważny, zaczekalibyśmy, aż dziecko dorośnie. Ale Onu już miał problemy z oddychaniem i musieliśmy operować. Postanowiliśmy więc pobrać kość z biodra matki i umieścić ją jako podporę na części uszkodzonego kręgosłupa, aby go ustabilizować” – mówi dr Gupta. Zamiast operować od tyłu szyi, lekarze musieli otworzyć Onu od przodu, ponieważ jeden z uszkodzonych fragmentów kości wystawał wewnątrz kręgosłupa. To sprawiło, że operacja, wraz z podaniem dziecku znieczulenia, była trudniejsza.

Operacja trwała 15 godzin, z czego lekarzom zajęło siedem godzin dostarczenie znieczulenia Onu. W tym samym czasie matka przeszła 45-minutową operację usunięcia części kości biodrowej. Oprócz dr Gupty, w skład zespołu lekarzy leczących Onu weszli dr GP Singh z neuroaneestezji, dr Akshay Jaryal z neurofizjologii, dr Sheffali Gulati, dr Rakesh Lodha i dr Jhuma Shankar z oddziału pediatrii oraz dr Subodh Garg z chirurgii ogólnej.

W KOŃCU ONU JEST W DOMU

Onu przebywał na szpitalnym oddziale intensywnej terapii przez jedenaście miesięcy, zanim został wypisany na początku tego miesiąca. „Wreszcie wrócił do domu” — mówi Kumar. Ale to spotkanie było słodko-gorzkie. Podczas gdy Kumar jest szczęśliwy, że będzie mógł teraz przeprowadzić ceremonię nadania imienia, która była ciągle naciskana z powodu jego stanu, musiałby również poczekać i zobaczyć funkcjonalność kończyn Onu. „Onu było tylko imieniem, które wymyśliliśmy na miejscu, ponieważ musieliśmy coś zapisać w papierach szpitalnych. Chcielibyśmy teraz nadać mu właściwe imię – mówi.

Onu powoli przyzwyczaja się do ciszy panującej w domu od zgiełku oddziałów intensywnej terapii. „Pewnego dnia, kiedy zabraliśmy go z powrotem do AIIMS na rutynową kontrolę, był bardzo szczęśliwy widząc swoich lekarzy i pielęgniarki. Świętowali z nami jego pierwsze urodziny, są teraz częścią naszej rodziny” – mówi Kumar.