Londyn
CNN
—

Brytyjski premier Rishi Sunak stoi przed trudnymi pytaniami po tym, jak rządząca przez niego Partia Konserwatywna straciła w czwartek dwa mandaty w parlamencie.

Dwa wybory uzupełniające – wybory specjalne odbywające się poza zwykłymi cyklami wyborczymi – zostały wygrane przez główną partię opozycyjną, Partię Pracy, przy dramatycznych zmianach, które, jeśli zostaną powtórzone na szczeblu krajowym, oznaczałyby znaczną większość labourzystów w wyborach powszechnych.

Straty są szczególnie dotkliwe dla Sunaka, gdyż nastąpiły zaledwie dzień po oficjalnym wejściu Wielkiej Brytanii w recesję w wyniku trwającego kryzysu związanego z kosztami utrzymania.

Inne sztandarowe polityki zawodzą Sunaka. Jego zobowiązanie do ograniczenia nielegalnej migracji poprzez zatrzymywanie małych łodzi wpływających do Anglii z Francji zostaje podważone, ponieważ kluczowa polityka rządu w zakresie deportacji jest wielokrotnie wstrzymywana z powodu oskarżeń o naruszenie prawa międzynarodowego.

Partia Konserwatywna tradycyjnie pokonuje Partię Pracy w kwestiach takich jak ekonomia i imigracja. Fakt, że Sunak nie spełnia obu tych celów, niepokoi jego partię, która za rok będzie musiała rozpisać wybory powszechne.

Choć konserwatyści spodziewali się przegranej w tych wyborach uzupełniających, nadzieje wzrosły, gdy na początku tygodnia Partia Pracy została uwikłana w skandal antysemityzm. Film, który wyciekł, na którym kandydat Partii Pracy w wyborach uzupełniających twierdzi, że Izrael pozwolił na atak Hamasu z 7 października, zmusił tę partię do wycofania swojego poparcia. Wybory te odbędą się jeszcze w tym miesiącu z innym kandydatem.

Pomimo tego, że ta historia dotarła do wyborców, przy urnach wyborczych nie zrobiło to dla nich żadnego wrażenia, jeśli w ogóle można opierać się na tych wynikach.

Część konserwatystów uważa, że ​​kierownictwo partii jest coraz bardziej oderwane od rzeczywistości i rujnuje własne perspektywy wyborcze. Uważają, że Sunak – najbogatsza osoba, jaka kiedykolwiek sprawowała urząd premiera – nie jest odpowiednim przywódcą w czasach, gdy tak wiele osób w Wielkiej Brytanii boryka się z problemami finansowymi.

Inni uważają, że za bardzo skupia się na centrum swojej partii i powinien skupić się na tak zwanych kwestiach konserwatywnych „czerwonego mięsa”, takich jak obniżka podatków i zerwanie z polityką ochrony środowiska.

Szczególne zaniepokojenie konserwatystów budzi powstanie Reform UK, nowej partii Nigela Farage’a. Farage przez dziesięciolecia był cierniem w boku konserwatystów.

Jako lider zarówno Partii Niepodległości Wielkiej Brytanii, jak i Partii Brexitu, zmusił konserwatystów do zajmowania coraz bardziej prawicowych stanowisk.

Awans UKIP pod rządami Farage’a ostatecznie zmusił byłego premiera Davida Camerona – obecnie wiceministra spraw zagranicznych w rządzie – do zwołania referendum w sprawie opuszczenia UE.

Obecnie Farage jest bardziej prawicową gwiazdą i osobowością medialną niż prawdziwym politykiem. Jest honorowym prezesem Reform UK, ale nadal ma zwyczaj wpychania pewnych kwestii do porządku dziennego. Mówił o nielegalnym przeprawie łodzią i nielegalnej migracji na długo przed tym, zanim rząd konserwatystów podjął tę kwestię. Prowadzi codzienny program telewizyjny, a ostatnio pojawił się w reality show Jestem gwiazdą, zabierz mnie stąd.

Jego profil oznacza, że ​​może dotrzeć do opinii publicznej w sposób, w jaki większość polityków nie jest w stanie. Reform UK nie jest poważnym pretendentem do przejęcia władzy, ale jeśli zdobędzie wystarczającą liczbę głosów konserwatystów, droga Partii Pracy do rządu stanie się jeszcze łatwiejsza.

Coraz wyraźniej słychać prawicę partii Sunaka, a niektórzy chcą jego rezygnacji. Co znamienne, wiele sondaży pokazało niedawno, że Sunak jest jeszcze mniej popularny niż jego poprzedniczka Liz Truss, która w hańbie podała się do dymisji po tym, jak jej kontrowersyjna polityka gospodarcza spowodowała załamanie funta i wzrost stóp procentowych w ciągu kilku dni.

Nie jest jasne, kto dokładnie zastąpiłby Sunaka. Boris Johnson nie zasiada już w parlamencie, więc bardzo trudno byłoby sprowadzić go na czas przed następnymi wyborami. Nie jest też tak powszechnie popularny, jak twierdzą jego zagorzali zwolennicy.

Mając tak mało czasu, zanim Sunak będzie musiał stanąć twarzą w twarz z opinią publiczną, trudno wyobrazić sobie, co on i jego partia mogą zrobić, aby uniknąć tego, co wydaje się coraz bardziej nieuniknione – wyrzucenia ze stanowiska przez wyborców.

Wyzwaniem dla Sunaka w najbliższej perspektywie nie jest jednak pozyskanie opinii publicznej, ale po prostu utrzymanie partii razem. Ale jeśli premier nawet tego nie może zrobić, i tak już wąska droga do zwycięstwa wyborczego stale się kurczy, a długość tej ścieżki staje się krótsza.