Podczas rysowania przebiegu hybrydy proceduralnej – tych trudnych programów, w których przypadek tygodnia i większy, ciągły łuk narracyjny idą w parze – pomocna jest możliwość wskazania programu takiego jak Paramount + Zło (lub stary CBS Osoba zainteresowanajeśli to bardziej twój gust) jako przykład, jak zrobić to dobrze.

Każda samodzielna fabuła musi być satysfakcjonująca, podczas gdy większa fabuła musi być zaawansowana. W idealnym przypadku żadne z nich nie osłabia impetu drugiego, a jeszcze bardziej idealnie, tematy w jednym będą informować i wzmacniać motywy w drugim.

Być może równie pomocne jest wskazanie programu, który raz po raz ilustruje, jak źle wykonać hybrydową procedurę — ​​szablon ostrzegawczy.

Uznanie dla Foxa za altruizm uwolnienia Alert: Jednostka ds. Osób Zaginionych. Nowy dramat nie jest obraźliwy ani niekoniecznie oburzający w swojej złości. Nie jestem na to zły. To po prostu nieudolne i gdyby nie obecność Jamiego Foxxa jako współtwórcy, trudno mi sobie wyobrazić, że serial kiedykolwiek trafiłby na antenę.

Współtworzony przez Johna Eisendratha, an Alias oraz Czarna lista weteran, który doskonale wie, jak wygląda dobra wersja tego rodzaju show, Alarm występuje Scott Caan jako Jason, policjant z Filadelfii, który został najemnikiem wojskowym, którego syn został uprowadzony podczas ostatniej kadencji Jasona w Afganistanie. On jest smutny. Jego żona Nikki (Dania Ramirez) jest smutna. Sześć lat później Nikki pracuje w filadelfijskiej jednostce ds. osób zaginionych.

Nikki ustala położenie ziemi dla Jasona, który jest jednym z tych nieznośnych telewizyjnych mężów, którzy po prostu odmawiają podpisania tych cholernych dokumentów rozwodowych.

„Jesteśmy w separacji od trzech lat. Jestem z Mikiem od dwóch, OK? Ty i June prowadzicie prywatną firmę ochroniarską. Byłeś w co najmniej trzech klinikach leczenia niepłodności, starając się o dziecko”, mówi, właściwie nic.

Należy zauważyć: kiedy ta kwestia jest wypowiadana, Mike (Ryan Brussard) jeszcze się nie pojawił, June (Bre Blair) nie pojawiła się i nie pojawi się w pilocie (chociaż jest w drugim odcinku), a Jason nie widziano, żeby robił cokolwiek w ramach ochrony prywatnej. W rzeczywistości nie widziano go wykonującego ani odrobinę pracy związanej z prywatnym bezpieczeństwem w żadnym odcinku wysłanym do krytyków. Po prostu mówi Jasonowi rzeczy, które już wie, na wypadek, gdyby publiczność słuchała. To jeden z kilku parujących stosów ekspozycji, które ugrzęzły w pierwszych 43 minutach tego programu.

Ale nie martw się, że ta ostatnia część zrzutu ekspozycyjnego Nikki jest nieistotna. Jason i jego wycieczki do kliniki leczenia niepłodności są dla niego niezwykle ważne Alarm. W rzeczywistości rzecz, która Alarm jest najlepszy w zatrzymaniu rozpędu śledztwa w sprawie zaginionej osoby w celu zatrzymania absurdalnych rozmów na temat ruchliwości plemników i tego, czy mężczyźni mogą udawać orgazmy.

Syn Jasona i Nikki zniknął na sześć lat, ale nagle, w samym środku innej sprawy uprowadzenia dziecka w centrum pilota, dostają informacje sugerujące, że Keith (ich syn) może nadal żyć. Jason jest początkowo pełen nadziei. Nikki, która włożyła całą swoją energię w karierę, pomagając innym ludziom znaleźć ich dzieci, początkowo odmawia podobnego optymizmu. To nie powstrzymuje ich przed wsiadaniem do samolotu, leceniem do Las Vegas, wyważaniem drzwi pokoju hotelowego i odlatywaniem z powrotem do Filadelfii w coś, co wydaje się być popołudniem – wszystko w środku sprawy tygodnia, chociaż wydział MPU w Filadelfii wydaje się składać z pięciu osób.

To tylko wskazówka dla pisarzy: jeśli twoja sprawa tygodnia będzie miała tykający zegar – a tutaj niekonsekwentnie – ale postacie, którym powierzono prowadzenie sprawy, czują się tak mało pilne, że są skłonne ją ustawić poza chwilowo nierealistyczną osobistą podróżą, nie ma szans, aby widzowie pomyśleli, że gra toczy się o stawkę. Nie robi też wiele dla postaci i ich osądu.

Żaden odcinek, który widziałem, nie miał przypadku tygodnia – jest zaginiona dziewczyna, której praca ojca była zagrożona, a potem porwany handlarz narkotyków – wystarczająco interesujący nawet na niewielką inwestycję, więc może dobrze, że serial traktuje MPU równie słabiutkie. W skład zespołu wchodzi Mike — tak, wspomniany wcześniej chłopak Nikki, Mike — który oświadcza się w środku komisariatu osób zaginionych, w środku dnia pracy; „C” (Petey Gibson), który udowadnia swoją techniczną bystrość, umieszczając kociaka na zdjęciu głowy Jasona w Photoshopie; i, co najbardziej irytujące, Kemi (Adeola Role). To wcale nie wina Role, ale Kemi nieustannie chodzi po biurach, przeprowadzając ceremonie oczyszczające i gadając o sławnych mężczyznach, z którymi spała, a jej umiejętności to „cokolwiek przypadkowego, przenosi sprawę do następnej sceny”.

To tak nierealistyczne i nieprofesjonalne miejsce pracy, że prawie nie mrugnąłem okiem, gdy w pierwszym odcinku Jason wędruje do pokoju przesłuchań i zaczyna przesłuchiwać podejrzanego, mimo że nie ma nic wspólnego ze sprawą ani zdolnościami zawodowymi w wydziale — i pomimo tego dość wyraźnego naruszenia etyki, Nikki zatrudnia go jeden odcinek później.

Są to więc dwa odcinki z ledwie występującymi przypadkami, a następnie ciągła fabuła z zaginionym synem Jasona i Nikki, który wcale nie jest tak zaginiony. Czy on jest?!? Bardzo trudno jest się tym przejmować. W rozbitej rodzinie występuje także nastoletnia córka, którą gra Nietypowy ulubiony Fivel Stewart, zmuszony do powrotu do szkoły średniej po tym, jak zagrał dorosłego w niedawnym serialu Netflixa Rekrut.

Wszystko to prawdopodobnie można by złagodzić, gdyby Alarm miał jakiś wizualny talent, ale pierwszy odcinek ma jedną niespójną scenę walki w windzie i śmieszną sekwencję, w której Nikki skacze z balkonu do basenu, a potem otwiera ogień do podejrzanego, bo wiesz, tak robią gliny. Drugi odcinek jest całkowicie do zapomnienia.

Byli Alarm miał być tym samym rodzajem szalonego programu, który wymyka się spod kontroli 911 franczyzy (może skok do basenu jest blisko), nie byłoby żadnego problemu z wybuchaniem śmiechem w przypadkowych miejscach. Ale kiedy Nikki mówi zmartwionym rodzicom „Odzyskamy twoje dziecko” i chęć zaśpiewania piosenki Chili okazała się nieodparta… Poczułem się źle, ale przede wszystkim źle, że nie oglądam czegoś lepszego.

Caan i Ramirez są w porządku.