NOWY JORK (AP) – Don Henley zeznał w poniedziałek, że „zła decyzja” doprowadziła do jego aresztowania w 1980 r., kiedy władze poinformowały, że w jego domu w Los Angeles znalazły narkotyki i 16-letnią pracownicę seksualną przedawkowaną.

Henleya zapytano o aresztowanie, gdy zeznawał w procesie karnym dotyczącym tego, co jego zdaniem zostało skradzione i napisane odręcznie projekt tekstu do „Hotel California” i inne hity Orłów.

Henley powiedział, że pewnego listopadowego wieczoru 1980 roku zadzwonił do prostytutki, ponieważ „chciał uciec od depresji, w której wpadłem” po rozpadzie supergwiazdowego zespołu.

„Chciałem zapomnieć o wszystkim, co działo się z zespołem i podjąłem błędną decyzję, której żałuję do dziś. Musiałem z tym żyć przez 44 lata. Do dziś z tym żyję, na tej sali sądowej. Zła decyzja” – zeznał 76-latek, przeciągając słowa.

Podobnie jak w przeszłości, Henley powiedział, że nie znał wieku dziewczyny aż do chwili aresztowania oraz że zażywał z nią kokainę i chodził z nią do łóżka, ale nigdy nie uprawiał z nią seksu.

„Nie pamiętam szczegółów anatomicznych, ale wiem, że nie było seksu” – powiedział.

Powiedział, że wezwał strażaków, którzy sprawdzili stan zdrowia dziewczynki, stwierdzili, że wszystko z nią w porządku i odjechali, obiecując jednocześnie, że się nią zaopiekuje. Władze poinformowały, że ratownicy medyczni, którzy znaleźli ją nago, wezwali policję.

Henley powiedziała w poniedziałek, że wyzdrowiała i przygotowuje się do wyjazdu z przyjaciółką, do której kazała mu zadzwonić, gdy kilka godzin później na miejsce przybyła policja.

Władze poinformowały wówczas, że w jego domu w Los Angeles znalazły kokainę, quaaludy i marihuanę.

W 1981 r. Henley nie wniósł sprzeciwu wobec zarzutu wykroczenia polegającego na przyczynieniu się do przestępstwa nieletniego. Został skazany na okres zawieszenia i grzywnę w wysokości 2500 dolarów oraz zwrócił się o udział w programie edukacji antynarkotykowej w celu oddalenia niektórych zarzutów o posiadanie.

Henley był w poniedziałek na sali sądowej w Nowym Jorku, aby porozmawiać o czymś innym — swojej wersji tego, jak ręcznie pisane strony z rozwoju działalności zespołu hitowy album z 1976 roku kilkadziesiąt lat później trafiły ze swojej stodoły w południowej Kalifornii na aukcje w Nowym Jorku.

Jednak prokurator zapytał o aresztowanie już na początku, najwyraźniej po to, aby zrobić to zanim mogli to zrobić obrońcy.

Zdobywca nagrody Grammy piosenkarz i perkusista oraz krzykliwy działacz na rzecz praw artystów jest głównym świadkiem prokuratora w procesie, w którym trzem profesjonalistom zajmującym się przedmiotami kolekcjonerskimi postawiono zarzuty, w tym nielegalne posiadanie skradzionej własności.

Oskarżono ich o zmowę mającą na celu ukrycie kwestionowanej własności dokumentów w celu próby ich sprzedaży i odrzucenia żądań Henleya dotyczących ich zwrotu.

Oskarżeni – handlarz rzadkimi książkami Glenn Horowitz oraz specjaliści od pamiątek rockowych Craig Inciardi i Edward Kosinski – nie przyznali się do winy. Ich prawnicy twierdzą, że w tym, co stało się z arkuszami z tekstami, nie było nic nielegalnego.

Przedmiotem aukcji jest około 100 arkuszy notesu z zapisanymi tekstami tekstów piosenek znajdujących się na albumie „Hotel California”, w tym „Life in the Fast Lane”, „New Kid in Town” i utworu tytułowego który stał się jednym z najtrwalszych hitów rocka. Piosenka, znana z długich solówek na gitarze i zagadkowo poetyckich tekstów, wciąż jest odtwarzana setki milionów razy w roku.

Oskarżeni nabyli te strony dzięki pisarzowi Edowi Sandersowi, który rozpoczął współpracę z The Eagles w 1979 roku nad biografią zespołu zawierającą nigdy nie trafił do druku.

Sprzedał dokumenty Horowitzowi, który sprzedał je Kosińskiemu i Inciardiemu. Kosinski prowadzi serwis aukcyjny przedmiotów kolekcjonerskich poświęconych rock’n’rollowi; Inciardi był wówczas kuratorem w Rock & Roll Hall of Fame.

W e-mailu do Horowitza z 2005 roku Sanders powiedział, że asystent Henleya przesłał mu dokumenty dotyczące projekt biografii, zgodnie z aktem oskarżenia.

Henley zeznał jednak w poniedziałek, że dał biografowi jedynie dostęp do dokumentów, a nie ich posiadanie, i że nigdy nie chciał, aby zostały one upublicznione.

Zawierają, powiedział, „niektóre głupie rzeczy, które spisaliśmy, zanim dotarliśmy do ostatecznych tekstów piosenek.

„To po prostu nie było coś, co można było oglądać publicznie. To był nasz proces. To było coś bardzo osobistego, bardzo prywatnego” – powiedział. „Nadal nie pokazałbym tego nikomu”.

Zgłosił ich kradzież po tym, jak w 2012 roku Inciardi i Kosiński zaczęli wystawiać je na różnych aukcjach.

Henley odkupił także cztery strony wstecz za 8500 dolarów w 2012 roku. Zeznał, że nie podobało mu się to, że musiał odkupić to, co uważał za swoją własność. Stwierdził jednak, że uważa to za „najbardziej praktyczny i dogodny” sposób na usunięcie z Internetu aukcji, która zawierała zdjęcia arkuszy z tekstami piosenek.

Prawnicy Kosińskiego argumentują jednak, że transakcja w sposób dorozumiany uznawała jego własność.

W międzyczasie Horowitz i Inciardi zaczęli wymyślać alternatywne historie o tym, jak Sanders zdobył rękopisy – twierdzą prokuratorzy z Manhattanu.

Wśród alternatywnych wersji znajdowała się informacja, że ​​zostali pozostawieni za kulisami koncertu Eagles, że Sanders otrzymał je od osoby, której nie mógł sobie przypomnieć, oraz że dostał je od współzałożyciela Eagles Glenna Freya, jak wynika z e-maili zawartych w akcie oskarżenia. Frey Zmarł do czasu, gdy Horowitz wspomniał o tej ostatniej opcji w 2017 r.

Z e-maili wynika, że ​​Sanders przyczyniła się do niektórych wyjaśnień lub podpisała je. Nie postawiono mu żadnych zarzutów i nie odpowiedział na wiadomości z prośbą o komentarz w tej sprawie.

Kosiński przekazał jedno z różnych wyjaśnień prawnikowi Henleya, a następnie powiedział domowi aukcyjnemu, że rockman „nie ma żadnych roszczeń” do dokumentów, jak głosi akt oskarżenia.

Henley był zaciekłym orędownikiem praw artystów do ich dzieł.

Wdał się w konflikt z Kongresem w związku ze zmianą prawa autorskiego z 1999 r., która wpłynęła na zdolność muzyków do odzyskiwania starych nagrań od wytwórni płytowych. Po skargach Henleya i innych muzyków Kongres cofnął zmianę w następnym roku.

W międzyczasie Henley pomógł założyć grupę zajmującą się prawami muzyków, która w różnych miejscach, od Kongresu po Sąd Najwyższy, wypowiadała się przeciwko platformom internetowej wymiany plików. Niektóre popularne wówczas usługi umożliwiały użytkownikom bezpłatną wymianę nagrań cyfrowych. Przemysł muzyczny utrzymywał, że giełdy łamią prawa autorskie.

Henley i kilku innych czołowych artystów pochwalili orzeczenie Sądu Najwyższego z 2005 roku, które ułatwiło wytwórniom płytowym pozywanie usług wymiany plików.

Henley pozwał także kandydata do Senatu w związku z nieuprawnionym wykorzystaniem niektórych solowych piosenek muzyka w spocie kampanii. Kolejny garnitur Henleya trafił w firmę odzieżową, która produkowała t-shirty z kalamburem na jego imieniu. Obie sprawy zakończyły się ugodą i przeprosinami ze strony oskarżonych.

Henleya również zeznał przed Kongresem w 2020 r., wzywając do aktualizacji prawa autorskiego w celu zwalczania piractwa internetowego.