Sarah Tishkoff, laureatka Wilbur Cross 2022 i wielokrotnie nagradzana genetyk, udzieliła wywiadu dla News na temat ludzkiego genomu, etycznych badań populacji i jazdy na rolkach.

Mirandę Wolen

23:31, 22 stycznia 2023 r

Reporter sztabowy

Dzięki uprzejmości Yale Graduate School of Arts and Sciences

Doświadczenia Sarah Tishkoff GRD ’96 w Yale zabrzmią zwyczajnie dla każdego obecnego studenta. Piła piwo – chociaż na wykładach z antropologii biologicznej – poznała swojego obecnego męża na przyjęciu, które prowadził jako barman, a nawet żeglowała w Yale Corinthian Yacht Club w weekendy, żeby się odprężyć. Jednak jej osiągnięcia od czasu ukończenia studiów nie są typowe.

Tishkoff, obecnie profesor i badacz w Perelman School of Medicine i School of Arts and Sciences na Uniwersytecie Pensylwanii, jest członkiem National Academy of Sciences i wielokrotnie nagradzanym genetykiem. Jej przełomowa praca nad afrykańskim zróżnicowaniem genomicznym i fenotypowym rozszerzyła się na szereg odkryć dotyczących ewolucyjnych, historycznych i przyszłych skutków zmienności genetycznej na takie cechy, jak podatność na choroby, metabolizm leków, a nawet nietolerancję laktozy.

Dokonywanie nowych odkryć to ulubiona część pracy Tishkoffa.

„Czasami czuję się jak archeolog, jakbym kopała i odkrywała coś zupełnie nowego” – powiedziała Newsowi. „Nie ma to jak to uczucie.”

Powiedziała, że ​​nie jest to łatwe zadanie.

– Dotarcie tam zajmuje dużo czasu – powiedziała. „To ciężka i często nudna praca. Więc musisz być pasjonatem tego, co robisz i mieć oko na nagrodę.

Dla Tishkoff pasja jest niezbędnym elementem udanej kariery i pomogła jej zaistnieć w świecie akademickim. Jeśli ktoś nie ma pasji do tego, czym się zajmuje, wierzy, że „wykonanie trudnej pracy wymaganej do odkrycia czegoś nowego będzie naprawdę bolesne”.

Zauważyła, że ​​jej pasja pomogła jej rozwinąć się jako kobieta w dziedzinie zdominowanej przez mężczyzn. Pomogło jej to odeprzeć syndrom oszusta i znaleźć cel w pracy.

Tishkoff wybrał Afrykę jako przedmiot badań ze względu na jej wielką różnorodność etniczną – największą na jakimkolwiek kontynencie na świecie – oraz z powodu braku zasobów, które są generalnie przeznaczone na badanie jej populacji.

„Afrykanie są tak niedostatecznie reprezentowani w badaniach genetycznych ludzi” – wyjaśnił Tishkoff. „I myślę, że przyczyni się to do nierówności zdrowotnych, ponieważ ludzie nie skorzystają z odkryć, które mogą prowadzić do lepszej terapii i diagnostyki”.

W ostatnich latach równość w zdrowiu znalazła się na szczycie radaru Tishkoff, gdy obserwowała, jak pandemia COVID-19 sieje spustoszenie w globalnych systemach opieki zdrowotnej i dodatkowo rzuca światło na szokujące różnice społeczno-ekonomiczne i rasowe w dostępie do opieki zdrowotnej.

Ma nadzieję, że pandemia może w końcu stać się katalizatorem pozytywnych zmian.

„Mam nadzieję, że COVID-19 nauczył ludzi, że powinniśmy się przejmować, wiesz, tym, co dzieje się na całym świecie, ponieważ to, co dzieje się na świecie, wróci do nas” – powiedziała.

Jia Chen GRD ’00, przewodnicząca Stowarzyszenia Absolwentów Szkół Absolwentów, pochwaliła globalny zakres pracy Tishkoffa.

„Jej badania odegrały fundamentalną rolę w rozwiązywaniu różnic w różnorodności etnicznej w badaniach nad genomem człowieka i zdrowiem publicznym” – wyjaśnił Chen. „Ta praca ma kluczowe znaczenie dla życia milionów ludzi na całym świecie, którzy są niedostatecznie reprezentowani w badaniach biomedycznych”.

Tishkoff nie zawsze była nastawiona na genetykę — zauważyła: „Nie sądzę, żebym wiedziała, co mam zamiar zrobić [career-wise] do 35 roku życia”.

Nawet w okresie samozwańczej niezdecydowania Tishkoff, dziekan Lynn Cooley z Graduate School of Arts and Sciences opisał ją jako „siłę natury” podczas studiów podyplomowych. Cooley powiedział, że jej badania i pomysły były „zawsze pełne interesujących danych”.

Tishkoff z czułością wspomina jazdę na rolkach po New Haven, udział w przedstawieniach teatralnych – gdzie kiedyś widziała Stanleya Tucciego – oraz organizowanie domowych przyjęć dla swoich kolegów z klasy i towarzyszy.

„Każdy, kto jest studentem, wie, jakie to trudne” – powiedziała z uśmiechem. „Ale był to również jeden z najfajniejszych i najbardziej ekscytujących okresów w moim życiu, więc było jedno i drugie”.

Pozostali trzej odbiorcy Medalu Wilbur Cross 2022 to Kirka Johnsona GRD ’89, Virginia Dominguez ’73 GRD ’79 i Philipa Ewella GRD ’01.