Kiedy Samantha Kennett wyruszyła wiosną w Nowym Jorku na poszukiwanie Lasius emarginatus – dwukolorowej mrówki ścieżkowej – znalezienie ich nie zajęło dużo czasu.

„Znaleźliśmy je wszędzie” – mówi Kennett, który robi magisterium z miejskiej ekologii mrówek na Kennesaw State University w Georgii.

„Znaleźliśmy kolonię na Times Square. Znaleźliśmy je w parkach, w górę iw dół Broadwayu i na sąsiednich ulicach. I na prawie każdym drzewie chodnikowym, które mijałeś, były kolonie tych mrówek”.

W Europie Lasius emarginatus jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych gatunków mrówek. Jednak w Stanach Zjednoczonych mrówki, które mają kilka milimetrów długości i są brązowe lub czerwonawo-brązowe, nie były uważane za rodzime – dopóki nie wykryto ich po raz pierwszy w 2011 r. w Wielkim Jabłku ze wszystkich miejsc.

Zespół naukowców kierowany przez Roba Dunna z North Carolina State University odkrył pierwsze okazy, które media szybko nazwały „ManhattANT”.

Od tego czasu wielu badaczy, w tym ci z Georgii, starało się odpowiedzieć na pytanie: dlaczego Lasius emarginatus wydaje się czuć tak dobrze na Manhattanie, jednocześnie przeciwstawiając się zwyczajowym wzorcom zachowań mrówek?

„Większość mrówek żyjących w miastach ma tendencję do jedzenia ludzkiego jedzenia, ale wygląda na to, że ta nie je, co jest naprawdę wyjątkowe. A jeśli nie je ludzkiego jedzenia, to co je?” mówi Kennett, którego szerszym celem jest odkrycie, co sprawia, że ​​te mrówki odnoszą takie sukcesy.

Wcześniej badała inne mrówki, a także węże.

„Zawsze lubiłem pracować ze zwierzętami, których wielu ludzi tak naprawdę nie lubi.

„To, co fascynuje ją w mrówkach, mówi, to to, że chociaż można je znaleźć na całym świecie, naukowcy wciąż nie wiedzą o nich wszystkiego. I uwielbia to, że kolonie mrówek składają się głównie z samic: grupa kobiet rządzących światem jest miła”.

Lasius emarginatus wydaje się jednak być bardzo wyjątkowymi mrówkami. Gdzieś między 2006 r., kiedy pokrewne badania ich nie wykryły, a 2011 r., kiedy nagle pojawiły się w Nowym Jorku, okazy tego gatunku musiały wyemigrować do USA – prawdopodobnie przypadkowo statkiem.Lasius emarginatus na roślinie w Nowym Jorku. Dotychczas były to głównie gatunki pospolite, występujące w środkowej i południowej Europie oraz od Anatolii po Kaukaz. Zdjęcie: Samantha Kennett/dpa

„Nie wiemy dokładnie, jak się tu dostali i prawdopodobnie nie będziemy w stanie w pełni odpowiedzieć na to pytanie” – mówi Kennett.

Od tego czasu coraz więcej osób w Nowym Jorku i okolicach zgłosiło, że widziało mrówki, z ponad 40 odpowiedziami tylko na stronie Project ManhattANT stworzonej przez Kennetta.

Powiedziała, że ​​Nowy Jork ze swoimi licznymi drapaczami chmur wydaje się dobrze pasować do trybu życia mrówek.

„Są świetnymi wspinaczami” – mówi Kennett, która w tym roku planuje ukończyć pracę magisterską. Mrówki zauważono w mieszkaniach na piątym piętrze, a czasem nawet wyżej.

„Ponieważ stały się bardziej ugruntowane w mieście, po prostu bardziej się rozwijają”.

Lasius emarginatus nie może żądlić i nie jest znany jako szkodliwy dla ludzi w jakikolwiek inny sposób, mówi Kennett. Najwyraźniej nie zajmują się nawet marnowaniem żywności przez ludzi, jak inne gatunki mrówek. W Europie Lasius emarginatus żywi się głównie innymi owadami lub ich odchodami, np. spadzią mszyc.

„Myślimy więc, że prawdopodobnie to właśnie robią w Nowym Jorku”. Rozumie, że nowojorczycy nie lubią mrówek w swoich domach. Ale ManhattANT jest całkowicie nieszkodliwy – i prawdopodobnie po prostu nie można się go pozbyć, mówi.

„Są tak szeroko rozpowszechnione, że bardzo trudno jest całkowicie usunąć owady, gdy już się tu znajdą”. Pierwotnie występujący w środkowej i południowej Europie, wydaje się, że gatunek ten wykorzystał współczesne możliwości podróżowania.

Od 1980 roku aktywnie rozwija się na północ, szczególnie w Europie Zachodniej. Po pierwszym znalezisku w Belgii w 1983 r. skolonizował cały kraj, został znaleziony w Holandii w 1996 r. i w Anglii w 2006 r. – dpa