Leczenie raka często powoduje uszkodzenie nerwów, które może prowadzić do długotrwałych objawów. Leki okazały się nieskuteczne w tych przypadkach. Naukowiec zajmujący się sportem na Uniwersytecie w Bazylei, wraz z interdyscyplinarnym zespołem z Niemiec, wykazał, że proste ćwiczenia mogą zapobiegać uszkodzeniom nerwów.

Terapie nowotworowe uległy poprawie na przestrzeni lat. Nie chodzi już tylko o samo przetrwanie: coraz większego znaczenia nabiera jakość życia po wyzdrowieniu.

Niestety, wiele leków na raka, od chemioterapii po nowoczesne immunoterapie, atakuje nerwy, a także komórki nowotworowe. Niektóre terapie, takie jak oksaliplatyna lub alkaloidy barwinka, powodują, że 70 do 90 procent pacjentów skarży się na ból, problemy z równowagą lub uczucie odrętwienia, pieczenia lub mrowienia. Objawy te mogą być bardzo wyniszczające. Mogą zniknąć po leczeniu raka, ale u około 50 procent stają się przewlekłe. Specjaliści nazywają to neuropatią obwodową wywołaną chemioterapią, w skrócie CIPN.

Zespół badawczy kierowany przez naukowca sportowego dr Fionę Streckmann z Uniwersytetu w Bazylei i Niemieckiego Uniwersytetu Sportu w Kolonii wykazał, że określone ćwiczenia, w połączeniu z terapią przeciwnowotworową, mogą w wielu przypadkach zapobiegać uszkodzeniom nerwów. Naukowcy opublikowali swoje odkrycia w czasopiśmie JAMA Medycyna wewnętrzna.

Ćwicz w trakcie chemioterapii

W badaniu wzięło udział 158 pacjentów onkologicznych, zarówno mężczyzn, jak i kobiet, którzy otrzymywali leczenie oksaliplatyną lub alkaloidami vinca. Naukowcy podzielili pacjentów losowo na trzy grupy. Pierwsza była grupą kontrolną, której członkowie otrzymywali standardową opiekę. Pozostałe dwie grupy wykonywały sesje ćwiczeń dwa razy w tygodniu przez cały okres chemioterapii, przy czym każda sesja trwała od 15 do 30 minut. Jedna z tych grup wykonywała ćwiczenia, które skupiały się głównie na utrzymywaniu równowagi na coraz bardziej niestabilnej powierzchni. Druga grupa ćwiczyła na platformie wibracyjnej.

Regularne badania w ciągu następnych pięciu lat wykazały, że w grupie kontrolnej około dwa razy więcej uczestników rozwinęło CIPN niż w obu grupach ćwiczeniowych. Innymi słowy, ćwiczenia podejmowane równolegle z chemioterapią były w stanie zmniejszyć częstość występowania uszkodzeń nerwów o 50 do 70 procent. Ponadto zwiększyły subiektywnie odczuwaną jakość życia pacjentów, sprawiły, że zmniejszenie konieczności zmniejszania dawki leków przeciwnowotworowych było mniej konieczne, a śmiertelność w ciągu pięciu lat po chemioterapii spadła.

Największą korzyść odnieśli uczestnicy przyjmujący alkaloidy barwinka i poddani treningowi sensomotorycznemu.

Nieskuteczne leki

Przez lata zainwestowano dużo pieniędzy w zmniejszenie częstości występowania CIPN, wyjaśnia Streckmann. „Ten efekt uboczny ma bezpośredni wpływ na leczenie kliniczne: na przykład pacjenci mogą nie być w stanie otrzymać zaplanowanej liczby cykli chemioterapii, których faktycznie potrzebują, dawkowanie neurotoksycznych środków w chemioterapii może zostać zmniejszone lub ich leczenie może zostać przerwane”.

Pomimo poczynionych inwestycji, do tej pory nie ma skutecznego leczenia farmakologicznego: różne badania wykazały, że leki nie mogą zapobiec ani odwrócić tego uszkodzenia nerwów. Jednak według najnowszych szacunków, w USA wydaje się 17 000 USD rocznie na pacjenta na leczenie uszkodzeń nerwów związanych z chemioterapią. Streckmann zakłada, że ​​„lekarze przepisują leki mimo wszystko, ponieważ poziom cierpienia pacjentów jest tak wysoki”.

Trwają badania w szpitalach dziecięcych

Natomiast naukowiec sportowy podkreśla, że ​​pozytywny wpływ ćwiczeń został udowodniony, a ta terapia jest w porównaniu z nimi bardzo tania. Obecnie ona i jej zespół pracują nad wytycznymi dla szpitali, aby mogły one zintegrować ćwiczenia z praktyką kliniczną jako terapię wspomagającą. Ponadto od 2023 r. w sześciu szpitalach dziecięcych w Niemczech i Szwajcarii trwają badania (PrepAIR), które mają zapobiegać dysfunkcjom sensorycznym i motorycznym u dzieci otrzymujących neurotoksyczną chemioterapię.

Potencjał aktywności fizycznej jest bardzo niedoceniany.

Dr Fiona Streckmann, naukowiec zajmujący się sportem z Uniwersytetu w Bazylei

Ma wielką nadzieję, że wyniki niedawno opublikowanych badań doprowadzą do zatrudnienia większej liczby fizjoterapeutów sportowych w szpitalach, co pozwoli lepiej wykorzystać ten potencjał.