Zdjęcie: Rich Polk/Variety za pośrednictwem Getty Images

Wszystko Wszędzie Wszystko na raz posprzątane na Oscarach 2023. Zdobył więcej ponadprzeciętnych nagród niż jakikolwiek film w historii nagród, w tym trofea dla Michelle Yeoh, Ke Huy Quan, Jamiego Lee Curtisa i wiele dla duetu scenarzysta-reżyser Daniels. Oglądając wszechobecność filmu A24 na scenie w niedzielny wieczór, łatwo było zapomnieć, jak dziwaczny tonalnie jest ten film, zwłaszcza w porównaniu z przeciętną przynętą na Oscara, z jego maksymalistycznym pomieszaniem tonów i dużymi fragmentami zarówno akcji, jak i komedii (często w w tym samym czasie). Na szczęście w ceremonii był jeden moment, aby przypomnieć publiczności, jak dziwny był wielki zwycięzca.
Jedna z 11 nominacji do filmu dotyczyła najlepszej oryginalnej piosenki „This Is a Life” z tekstem Ryana Lotta i Davida Byrne’a, muzyką Lotta, Byrne’a i Mitskiego, w wykonaniu Son Lux (niezależny zespół składający się z trzech mężczyzn , Lott, Rafiq Bhatia i Ian Chang, który jest także autorem nominowanej do Oscara ścieżki dźwiękowej). Piosenka odtwarza napisy końcowe filmu i służy jako zwieńczenie emocji w filmie, a nie szaleństwa; tymczasem przedstawienie połączyło tych dwoje. Wykonywane przez Son Lux, Davida Byrne’a iz EEAAO nominowana do Oscara gwiazda i nominowana do Oscara Stephanie Hsu przejmująca rolę Mitskiego, występ był równie zwariowany jak film — wypełniony gwałtownymi ruchami tancerzy w choreografii i reżyserii Ryana Heffingtona, celowymi dziwactwami wokalnymi i paluszkami od hot dogów. „Nasz kierownik produkcji powiedział, że rozmawiał za kulisami z kimś, kto pracował przy rozdaniu Oscarów przez 23 lata i powiedział:„ To zdecydowanie najdziwniejsza rzecz, jaka kiedykolwiek miała miejsce na scenie Oscara ”- powiedział Lott. Aby dowiedzieć się, w jaki sposób ten występ znalazł się na największej scenie filmu, rozmawialiśmy z Hsu, Byrne, Bhatią, Changiem i Lottem, aby prześledzić drogę od pomysłu piosenki do chwały Oscara.

Na długo zanim rozdanie Oscarów zostało uznane za możliwe dla każdego zaangażowanego w produkcję, Son Lux pracował nad ścieżką dźwiękową. „Byliśmy w środku burzy muzyki” — mówi Lott. „Było ponad sto ścieżek muzycznych do stworzenia ścieżki dźwiękowej”. Ale wiedzieli, że piosenka z napisami końcowymi musi być czymś wyjątkowym: „Ten film zasługiwał na własną piosenkę i samolubnie, ponieważ byliśmy tak szaleńczo zakochani w tym filmie, chcieliśmy być tymi, którzy to zrobią, chociaż nie zdarza się to często. że kompozytor może stworzyć piosenkę z napisami końcowymi”. Grupa zaczęła szukać współpracowników, gdy reżyser Daniel Kwan zauważył, że Mitski był jednym z jego najlepszych artystów roku. I okazało się, że Mitski był „naprawdę entuzjastycznie nastawiony do zaangażowania”.
Kiedy przyszedł czas na napisanie piosenki, grupa zdała sobie sprawę, że musi to być duet, a ich menadżer Michael Kaufman zasugerował Byrne’a. „Michael skontaktował się ze mną i powiedział:„ Hej, pracuję z Son Lux nad ścieżką dźwiękową do tego filmu z Danielsami. Czy chciałbyś zaśpiewać piosenkę na koniec?’” – mówi Byrne. „W tym czasie mieli już na pokładzie Mitskiego, a przy tej kombinacji i Danielsach powiedziałem„ Tak. To brzmi świetnie.'”

Gdy pojawił się Byrne, sama piosenka się zmieniła. Zespół wyobraził sobie „uroczyste napisy końcowe – jak impreza. Piosenka z napisów końcowych we wcześniejszych szkicach filmu była jednym z naszych bardziej optymistycznych, zabawnych utworów” — wspomina Lott. Byrne miał inny pomysł. „Zdałem sobie sprawę, że ma to prawdziwy emocjonalny rdzeń. Zasugerowałem, że byłoby dobrze, gdyby piosenka włożyła w to szpilkę, zamiast próbować przetłumaczyć na terminy dźwiękowe wszystkie dziwactwa, które widzieliśmy przez ostatnie kilka godzin. Byrne chciał „zaakcentować emocjonalny rdzeń, którego widzowie mogli nie w pełni przyswoić po ukończeniu filmu”.

„Wyobraziłem sobie piosenkę składającą się z dwóch piosenek, które w określonych momentach łączą się” — mówi Lott o połączeniu głosów Byrne’a i Mitskiego. „Pod koniec śpiewają razem tę samą piosenkę, porzucając standardową binarną formę piosenki zwrotka-refren i mocno opierając się na tej dwoistości”. Zgodnie z treścią samego filmu, grupa nazywa tę strukturę „multiwersalną”.
Tymczasem Hsu była daleka od procesu śpiewania — po raz pierwszy usłyszała to, kiedy po raz pierwszy oglądała film. „To była idealna ostatnia nuta do zakończenia naszego filmu” — mówi. Jeden z ostatnich tekstów w piosence – kiedy „This is a life” zmienia się na „This is our life” – zalicza do swoich ulubionych. „To wątek dwuznaczności naszego filmu — nie ma szczęśliwego zakończenia” — mówi. „To jedno i drugie nasz i tylko A życie.”

Próby potoczyły się szybko. Było kilka prób z Son Lux, Byrne i Hsu, które odbyły się w „muzycznym miejscu komercyjnym w dolinie”, wspomina Byrne. Hsu miała za zadanie umieścić swój wyszkolony na Broadwayu głos w piosence opracowanej dla łagodniejszego głosu Mitskiego. „Dla mnie jako wykonawcy ważne było, aby niekoniecznie robić to po swojemu” — mówi Hsu. „Ale nie robiłem wersji karaoke piosenki Mitskiego i Davida Byrne”. Ten wokal rozwijał się przez cały proces. „W sali prób bawiliśmy się różnymi dźwiękami, a charakter naszego przebywania razem i bycia tym, kim byliśmy, stał się inny” — mówi. „Myślę, że Stephanie wykonała niesamowitą robotę, pozwalając, by przepływał przez nią głos Mitskiego” — dodaje Byrne. „Słyszałem inne rzeczy, które śpiewała Stephanie, i to nie jest jej typowy styl wokalny. Jej styl jest nieco szerszy i pozornie emocjonalny, podczas gdy w przypadku Mitski emocje są bardzo powściągliwe, a napięcie występuje między powściągliwością a materiałem, który wykonuje. Stephanie to uosabiała”.

Mieli tylko kilka krótkich przejazdów na scenie z nagrodami. Pod koniec jednego z nich Akademia umieściła na siedzeniach plakatowe wersje wszystkich uczestników. „Więc wyglądasz, aw pierwszym rzędzie jest duże zdjęcie Cate Blanchett, a potem Angela Bassett” — mówi Byrne. „Psychologia widzenia naturalnej wielkości Jessiki Chastain przed sobą jest prawdopodobnie ważna dla wielu ludzi, aby mentalnie przygotować się na to, z kim się spotykasz” — dodaje Lott. „Mogłem być przed moim fortepianem, mogłem wyglądać i widzieć Michelle, i to było naprawdę fajne. Wiedzieliśmy, gdzie Wszystko wszędzie miała być rodzina”.

EEAAO miał swoją premierę w marcu 2022 roku i zebrał świetne recenzje i ekstatyczną publiczność, po czym nastąpiła silna kampania oscarowa. Najpierw piosenka znalazła się 21 grudnia na krótkiej liście 20 piosenek, które mogły być nominowane do Oscara – na liście, która obejmowała Lady Gagę, Rihannę i Taylor Swift. „Nie mamy szans” — pomyślał Byrne. „Spójrz na tę listę. Spójrz na tych ludzi”.
Ale rano nominacji „This Is a Life” było w rzeczywistości jedną z pięciu ostatnich nominacji spośród 11 innych nominacji do filmu, dając Son Lux dwie nominacje, w tym za najlepszą ścieżkę dźwiękową. Mimo nominacji nie była to gwarancja ich występu. „Każda nominowana piosenka jest zazwyczaj zapraszana do wykonania” — wspomina Lott. „Ale ponieważ ostatnie kilka lat było anomalne, a format był inny, a teraz ponownie wprowadzają każdą kategorię do telewizyjnego wydarzenia, pojawiło się pytanie, czy chcemy, czy nie. Albo zrobi.

Ale dostali ofertę, tak jak wszystkie nominowane piosenki, i tak zaczęło się planowanie. Dość wcześnie było jasne, że Mitski nie będzie częścią spektaklu. Przedstawiła jednak pomysły, jakie powinny być. „Nie pamiętam, czy niezależnie zasugerowała Stephanie, czy oboje myśleliśmy o tym samym, czy też ktoś wsadził jej tę pluskwę do ucha” — mówi Chang, więc oferta trafiła do Hsu z błogosławieństwem Mitskiego.
Hsu właśnie wysiadła z samolotu z Australii, kiedy zobaczyła e-mail z prośbą o występ. Kulminacja zeszłego roku dla Hsu — start filmu, nominacja do Oscara, zaproszenie do występu na ceremonii rozdania Oscarów u boku Davida Byrne’a — była tak intensywna, że ​​potrzebowała trochę czasu. „Aktywnie ignorowałem e-maile przez 24 godziny” — wspomina Hsu. Kiedy odpowiedziała, jej e-mail zawierał pytanie: „Czy to się naprawdę dzieje?”

Jedno stało się jasne od najwcześniejszych etapów planowania: David Byrne będzie nosił paluszki od hot doga. „W pierwszym wątku e-mailowym, w którym wszyscy byliśmy, David powiedział:„ Chcę nosić paluszki do hot dogów ”- wspomina Hsu. „Więc ten rodzaj nadał ton, To jest duch tego, co chcemy uchwycić — nie tylko w piosence, ale właściwie także w tym filmie”. „Tak było od samego początku” — wspomina Bhatia. „Otrzymaliśmy e-mail z informacją, że być może wystąpimy na rozdaniu Oscarów, a on na to:„ Och, fajnie. Będę nosił paluszki od hot doga”. Tymczasem Byrne ma szczęście, że w ogóle je dostał. „Została tylko jedna para. To były hot dogi Michelle. I tak David Byrne dostał to, czego chciał i nosił na scenie paluszki hot doga Michelle Yeoh na scenie podczas gali rozdania Oscarów.

W końcu w niedzielę 12 marca przyszedł czas na występ. Odpowiedź, niemal powszechna, była taka, że ​​była to jedna z „najdziwniejszych” rzeczy, jakie kiedykolwiek widziały Oscary. W towarzystwie Son Lux, Hsu i Byrne śpiewali swoją dziwną, wieloaspektową piosenkę, podczas gdy Byrne nosił palce od hot doga, tancerze wykonywali gwałtowne ruchy inspirowane sztukami walki, a projekcje wyświetlały halucynogenne wizje Raccacoonie. Hsu dostał SMS-a od przyjaciela, w którym napisał: „Płaczę, bo to była najbardziej eksperymentalna rzecz, jaką kiedykolwiek widziałem na oscarowej scenie, i wydaje mi się, że to właściwe, że to robisz”.

Ta dziwność była jednak poniekąd sednem sprawy. „Reakcja była podzielona” – mówi Son Lux. „Zdecydowanie jest wielu ludzi, którzy są jak:„ To było okropne ”, a potem było wielu ludzi, którzy byli jak„ To było świetne ”. Wolałbym, żeby wszyscy mówili: „To było w porządku”.

Później w nocy piosenka miała stracić Oscara RRR„Naatu Naatu”, którego wykonanie było pierwszą indyjską piosenką, która zdobyła Oscara.

Po ceremonii wszyscy w grupie dobrze się bawili. David Byrne wspomina taniec ze swoim partnerem i Karen O. z Yeah Yeah Yeahs. Hsu uścisnął dłoń Beyoncé i Jay-Z na ich przyjęciu (i potwierdził, że obaj widzieli EEAAO i wiedział, kim jest). A Son Lux spotkał Pedro Pascala w windzie. Kiedy Lott powiedział mu, że jego 6-letnie dziecko nie jest na tyle duże, by oglądać Mandalorianin jednak Pascal odpowiedział: „Niech to obejrzy”. Lott poszedł do domu i powiedział swojemu 6-latkowi, że sam Mandalorianin powiedział, że może obejrzeć program.

Ale celem nie było zadowolenie wszystkich ani spotkanie z Mandalorianinem. „Nie myśleliśmy o masowej publiczności gali rozdania Oscarów pod kątem tego, kto ogląda ją w domu” — mówi Hsu. „Dla ludzi, którzy widzieli ten film, dla ludzi, którzy go kochają, było to świętowanie tego”.