Wyborcy we Francji będą głosować w niedzielę w ostatniej turze przedterminowych wyborów parlamentarnych. Wyniki mogą zmusić prezydenta Emmanuela Macrona do rządzenia obok skrajnie prawicowych przeciwników lub zapoczątkować chroniczną niestabilność polityczną na kilka tygodni przed Letnimi Igrzyskami Olimpijskimi w Paryżu.

Pan Macron ogłosił w zeszłym miesiącu wybory do 577-osobowego Zgromadzenia Narodowego, niższej i ważniejszej izby parlamentu Francji, podejmując ryzykowne ryzyko, które najwyraźniej nie przyniosło oczekiwanych efektów po pierwszej turze głosowania, która odbyła się w zeszłym tygodniu.

Większość lokali wyborczych zamyka się o 18:00 czasu lokalnego w niedzielę lub najpóźniej o 20:00 w większych miastach. Krajowe prognozy miejsc w wyborach, opracowane przez instytuty sondażowe, oparte na wstępnych wynikach, są spodziewane tuż po 20:00. Oficjalne wyniki zostaną podane w ciągu nocy.

Oto, na co warto zwrócić uwagę.

Czy skrajna prawica zdobędzie wystarczająco dużo miejsc, aby uzyskać większość bezwzględną?

To będzie pytanie kluczowe.

W pierwszej turze głosowania dominowała nacjonalistyczna, antyimigracyjna partia National Rally. Sojusz partii lewicowych o nazwie New Popular Front zajął drugie miejsce, a partia pana Macrona i jej sojusznicy zajęli trzecie miejsce.

Siedemdziesiąt sześć miejsc zostało wygranych w sposób bezpośredni — mniej więcej połowę wygrał Narodowy Zjazd. Ale reszta przeszła do drugiej tury.

Ponad 300 okręgów było areną wyścigu trzech kandydatów, dopóki ponad 200 kandydatów z partii lewicowych i centrowej koalicji pana Macrona nie wycofało się, aby uniknąć podziału głosów i nie uniemożliwić zwycięstwa skrajnej prawicy.

Utrudni to, choć nie uniemożliwi, Zjednoczeniu Narodowemu i jego sojusznikom osiągnięcie bezwzględnej większości.

Większość francuskich sondaży przewiduje, że partia i jej sojusznicy zdobędą 175 do 240 miejsc — mniej niż bezwzględna większość 289 miejsc. Ale jeśli Narodowe Zgromadzenie i jego sojusznicy zdobędą bezwzględną większość, prawie na pewno będą w stanie utworzyć rząd — a pan Macron, który mówi, że pozostanie na stanowisku, będzie musiał z nimi współpracować.

Jak będzie działać kierownictwo kraju?

Możliwy jest kontrowersyjny wynik, w którym prezydentem będzie Macron, a premierem lider Narodowego Zgromadzenia Jordan Bardella. We Francji obowiązuje to, co nazywa się kohabitacją.

Premier i gabinet Francji odpowiadają przed izbą niższą i ustalają politykę kraju. Są jednak mianowani przez prezydenta, który ma szerokie uprawnienia wykonawcze i jest bezpośrednio wybierany przez społeczeństwo.

Zwykle prezydent i premier są zgodni politycznie. (Co pięć lat we Francji odbywają się wybory prezydenckie i parlamentarne w odstępie kilku tygodni, co sprawia, że ​​wyborcy prawdopodobnie poprą tę samą partię dwa razy). Ale gdy prezydentura i Zgromadzenie Narodowe są w konflikcie, prezydent nie ma innego wyboru, jak mianować premiera z przeciwnej partii — lub kogoś, kogo ustawodawcy nie obalą wotum nieufności.

Do współżycia dochodziło już wcześniej między głównymi liderami lewicy i konserwatystów w latach 1986–1988, 1993–1995 i 1997–2002. Jednak współżycia pana Macrona, proeuropejskiego centrysty, i pana Bardelli, eurosceptycznego nacjonalisty, byłoby czymś bezprecedensowym.

A co jeśli nikt nie uzyska bezwzględnej większości?

Z sondaży wynika, że ​​prawdopodobnym scenariuszem będzie podział izby niższej na trzy bloki o sprzecznych programach i w niektórych przypadkach głęboko wzajemnych wrogościach — Zgromadzenie Narodowe, Nowy Front Ludowy i ograniczony sojusz centrowy obejmujący Partię Odrodzenia pana Macrona.

W obecnej sytuacji żaden blok nie jest w stanie znaleźć wystarczającej liczby partnerów, aby utworzyć większość, co ogranicza możliwości pana Macrona.

„Francuska kultura polityczna nie sprzyja kompromisom” – powiedział Samy Benzina, profesor prawa publicznego na Uniwersytecie w Poitiers, zauważając, że instytucje we Francji są zaprojektowane tak, aby tworzyć „wyraźne większości, które mogą rządzić samodzielnie”.

„Byłby to pierwszy raz w historii Piątej Republiki, kiedy nie udałoby się utworzyć rządu z powodu braku zdecydowanej większości” – powiedział.

Niektórzy analitycy i politycy zasugerowali, że szeroka koalicja międzypartyjna mogłaby rozciągać się od Zielonych do bardziej umiarkowanych konserwatystów. Francja nie jest jednak przyzwyczajona do budowania koalicji, a kilku liderów politycznych wykluczyło taką możliwość.

Inną możliwością jest rząd tymczasowy, który zajmuje się codziennymi sprawami, dopóki nie nastąpi przełom polityczny. Ale to również byłoby odejściem od francuskiej tradycji.

Jeśli żadne z tych rozwiązań nie okaże się skuteczne, kraj może stanąć przed koniecznością przetrwania wielu miesięcy w politycznym impasie.

Czy głosowanie zakończy się przemocą?

Kampania, jedna z najkrótszych w historii nowożytnej Francji, przebiegała w atmosferze napięcia, pełna incydentów rasistowskich i aktów przemocy.

Jeden z programów informacyjnych w telewizji sfilmował parę, która popiera Narodowy Zjazd, rzucającą obelgi w czarną sąsiadkę, mówiąc jej, żeby „poszła do budy”. Prezenter telewizyjny pochodzenia północnoafrykańskiego ujawnił rasistowski list, który otrzymał w swoim domu. Piekarnia w Awinionie została spalona i pokryta homofobicznymi i rasistowskimi tagami.

Gérald Darmanin, minister spraw wewnętrznych Francji, poinformował w piątek, że ponad 50 osób — kandydatów, ich zastępców i zwolenników — padło ofiarą „fizycznych ataków” w trakcie kampanii.

Istnieją obawy, że protesty po wyborach staną się gwałtowne. Władze rozmieściły około 30 000 sił bezpieczeństwa w całym kraju, w tym około 5000 w regionie paryskim, aby poradzić sobie z potencjalnymi zamieszkami.

Katarzyna Porter przyczynił się do relacjonowania.