Rzucać:
* Aleks Hurt jako Charley
* Addisona Timlina jako Sharon
* Motel Gyn Foster jako Earl
* Josepha Castillo-Midyetta jako Luis
* Ellę Rae Peck jako Alicja
* Marshalla Bella jako Hammond
* Barbary Crampton jako Kate
* Jamesa Le Grosa jako Tom Granick

Fabuła: Malarz Charley (Alex Hurt, Minyan, program telewizyjny New Amsterdam) budzi się w motelu na północy stanu, w którym najwyraźniej mieszka od jakiegoś czasu. Po spakowaniu się i wyjściu spotyka różnych ludzi w małym miasteczku, gdzie wszyscy znają twoje imię. Charley żegna się z miłością swojego życia, z którą był w separacji, Sharon (Addison Timlin, Submission, serial telewizyjny American Horror Stories) i załatwia swoje sprawy z maniakalną pilnością, której kulminacją jest telefon do przyjaciela, Earla (Motell Gyn Foster, Historia małżeńska , A Dog’s Way Home), mówiąc: „Lepiej bądźcie gotowi, idę”. Ale Charley nigdy nie dociera do domu przyjaciela: gdy zachodzi słońce, podczas jazdy samochodem ma drgawki, wypada z drogi i kończy w rowie. Wygląda na to, że Charley jest wilkołakiem. Atakuje swoich ratowników i nocą przemieszcza się po obrzeżach miasta, siejąc spustoszenie. Ale następnego dnia nie pamięta, co zrobił. Teraz zwarte miasto musi się zjednoczyć, aby dowiedzieć się, co je rozdziela: nieufność, strach czy złośliwy potwór.

Larry Fessenden to dla mnie mieszanina. Jest niewątpliwie utalentowany jako scenarzysta, reżyser i aktor (poważnie, obejrzyjcie go Brooklynie 45). Jednak jeśli chodzi o jego wysiłki reżyserskie, zwykle nie mam do niego dystansu. Może to tylko ja, bo Wendigo I Ostatnia zima zwłaszcza filmy, które widziałem, są powszechnie chwalone. Jego najnowszy film opowiada o kolejnym mitycznym potworze Zaciemnienie to jego wersja filmu o wilkołaku. Przedstawił już swoją wersję potwora Frankensteina (Zdeprawowany) i wampiry (Nawyk), więc dlaczego nie?

Pierwszą rzeczą, którą musisz wiedzieć, wchodząc w to Zaciemnienie jest to, że ten film został nakręcony przy niewielkim budżecie. Nie oznacza to jednak, że jest to zły film. Czasem istnieją sprytne obejścia tego problemu. Oczywiście tego filmu nie stać na przemianę w wilkołaka. Zamiast tego używa starej sztuczki polegającej na dotarciu do potwora w różnych fazach. Raz pokazuje sekwencję w formie animowanej. Nie można się pomylić z filmem nakręconym z ludźmi, którzy chcą pokonać ograniczenia.

Sam wilkołak należy do odmiany Wilkołaka, jest dwunożny i bardziej przypomina człowieka o wilczych rysach. To ma sens, ponieważ akcja filmu rozgrywa się przede wszystkim w wodospadach Talbot. To mądra decyzja, ponieważ wymaga mniej makijażu niż inny film z pełną protezą lub garniturem. Potwór wygląda nieźle, chociaż czasami jest trochę głupkowaty. Nie byłoby najgorszym pomysłem, gdyby był czarno-biały, aby podkreślić pozytywów i bagatelizować negatywy. Jeśli stawiasz na całość w filmie o Człowieku-Wilk, idź na całość.

Jak w przypadku każdego filmu tego typu, potrzebny jest główny bohater, który potrafi ukazać powagę bycia potworem i niemożność jego kontrolowania. Wydaje się, że Alex Hurt podołał temu zadaniu, ponieważ gra stosunkowo sympatycznego, choć porywczego artystę. Film czasami nie robi mu przysługi, ale on wykorzystuje to, co dostaje. Wolałabym jednak, żeby miał więcej do roboty, zwłaszcza jeśli chodzi o relacje Charleya ze swoją byłą. Wydaje się, że porusza się ten temat tylko w dogodnych sytuacjach, gdy lepiej byłoby, gdyby film stał się jego rdzeniem.

Jest to Zaciemnienienajwiększy problem. Niski budżet można obejść, a wątpliwe efekty makijażu można wybaczyć. Wydaje się, że ten film nie ma pojęcia o czym jest, jest tylko tyle, że jest w nim wilkołak. Istnieje wątek poboczny dotyczący rasisty oskarżającego Meksykanina o morderstwo, ale nie ma on żadnego sensu. Postać ma po prostu być słabym złoczyńcą w filmie, który tak naprawdę tego nie potrzebuje, a wątek poboczny zostaje rozwiązany przy zerowym napięciu.

Gdy Zaciemnienie nie dotyczy wyłącznie Charleya i jego likantropii, traci skupienie. Sceny mają tendencję do meandrowania, a inne wydają się w ogóle nie pasować. Szczególnie jedna scena przedstawia Sharon i jej obecnego kochanka spędzających ze sobą pięć minut. Nie ma w tym żadnego napięcia, po prostu jest, a potem pojawia się wilkołak. To naprawdę spowalnia film i psuje jego tempo. W takim filmie nie zawsze potrzebny jest cały wilkołak, ale jeśli chcesz, żeby zakończenie tego filmu zadziałało, musisz włożyć wiele pracy w fabułę, aby to osiągnąć.

Zaciemnienie to mieszanka mieszana. Ograniczenia zostały obejścia, a sceny z wilkołakami są ogólnie dobre. Alex Hurt zdecydowanie daje z siebie wszystko, podobnie jak kilku innych członków obsady (naprawdę cieszę się, że mogę zobaczyć Barbarę Crampton w czymkolwiek). Jednak historia zawodzi, ponieważ są sceny, które prowadzą donikąd, wątki poboczne, które pochłaniają czas, a także wątpliwe wybory dotyczące edycji i dialogów.

Uważaj na początku, kiedy menadżerka motelu po jej rozmowie patrzy w stronę kamery. Albo dziwny wybór edycji dźwięku polegający na nalewaniu wina po śmierci, tylko po to, aby faktyczne nalewanie wina pojawiło się później, niż oczekiwano. Nigdy nie obraziłbym kogoś, kto kręci filmy dłużej, niż o nich pisałem, ale ten film wydaje się być wstępną wersją roboczą. Półksiężyc zamiast pełni. To rozczarowanie, głównie dlatego, że w środku można zobaczyć lepszy film, próbując uciec od filmu, który widzimy na zewnątrz.