Moja pierwsza wycieczka motocyklowa z przewodnikiem była marzeniem, które dojrzewało od lat, a jesienią zeszłego roku zdecydowałem się zarezerwować dwutygodniową wycieczkę z IMTBike, aby zwiedzić części Hiszpanii, Sardynii, Korsyki i Francji.

Powiązane: Dołącz do magazynu Rider na trasie IMTBike Essence of Northern Spain Tour,
9-17 września 2023 r

Jako zapalonego czytelnika magazynów motocyklowych, pociągał mnie syreni śpiew firm reklamujących wycieczki z przewodnikiem do egzotycznych, odległych miejsc. Jednak do tego momentu moje wycieczki rowerowe ograniczały się do wycieczek z przewodnikiem po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, co miało pewną przewagę nad wycieczkami z przewodnikiem.

Reklama

Zalety wycieczek z przewodnikiem to:

• Koszt. Wycieczka z przewodnikiem jest dużo tańsza niż wycieczka z przewodnikiem.
• Możesz podróżować dokładnie we własnym tempie i ustalać własny program.
• W Ameryce Północnej mam wielu przyjaciół i rodzinę, których mogę spotkać po drodze i wygospodarować darmowe miejsce na nocleg.
• Ponadto, mój rower jest tutaj i nie muszę się martwić o transport za granicę lub wypożyczenie.

Zalety wycieczki z przewodnikiem są bardziej rozbudowane i obejmują:

• Nie musisz martwić się o to, gdzie się zatrzymasz i cieszyć się doskonałym zakwaterowaniem.
• Brak konieczności pakowania i rozpakowywania swoich rzeczy każdego dnia w drodze; IMTBike ma furgonetkę turystyczną, która podąża za tobą.
• Iść w rozsądnym tempie, unikając pokusy przekraczania fizycznych i psychicznych ograniczeń.
• Nigdy nie musisz się martwić, gdzie i kiedy zamierzasz zjeść. Dzięki IMTBike jedzenie było na najwyższym poziomie.
• Korzystanie z czyjegoś roweru iw moim przypadku zdobycie takiego, które przerosło moje najśmielsze oczekiwania.
• Posiadanie gangu sympatycznych ludzi, z którymi można dzielić się doświadczeniem.
• Pozostawienie decyzji o tym, gdzie się udać, w rękach doświadczonych i kompetentnych profesjonalistów z lokalną wiedzą.
• Najważniejsze, żeby nigdy się nie zgubić.

Powiązane: Iberyjska ucieczka | IMTBike Przegląd trasy po południowej Hiszpanii i Andaluzji

IMTBike i przyjazna dla rowerów Barcelona

IMTBike Sardinia and Corsica Motorcycle Tour rozpoczyna się w Barcelonie, dużym przemysłowym, handlowym i kulturalnym centrum położonym w północno-zachodniej Hiszpanii. Po spotkaniu na lotnisku z naszym przewodnikiem, Sergim, uderzył mnie widok parkingu na lotnisku z setkami rowerów. Sergi wyjaśnił, że mając dwa koła, możesz zaparkować na lotnisku za darmo, niezależnie od tego, po co tam jesteś. Nigdy nie spotkałem miejsca tak przyjaznego dla rowerzystów – fakt ten potwierdził widok rowerów zaparkowanych w mieście na prawie każdym dostępnym miejscu, które nie było częścią ustalonej arterii komunikacyjnej.

Po zameldowaniu się w moim hotelu Sergi i nasz asystent Paolo zaplanowali odprawę dla naszej 16-osobowej grupy, w skład której wchodzili ludzie z Nowej Zelandii, Kanady, Stanów Zjednoczonych, Meksyku i Argentyny, a następnie kolację w restauracji wybudowanej w ówczesnym kiedyś arena walk byków.

Po obiedzie miałem nieszczęście oddzielić się od mojej grupy i beznadziejnie zgubiłem. Po kilku godzinach bezcelowej wędrówki spotkałem Niemkę, która mówiła płynnie po angielsku, zamówiła mi taksówkę i nie chciała mnie zostawić, dopóki nie rozlokowałem się bezpiecznie w hotelu.

Następnego ranka rozpoczęliśmy nasz pierwszy dzień wycieczki, który obejmował fantastyczną jazdę poza Barceloną, miastem z Morzem Śródziemnym na wschodzie i górami na północy, zachodzie i południu. Zaledwie 15 minut od centrum byliśmy w motocyklowym raju.

Nasza popołudniowa przejażdżka zaprowadziła nas na północ przez góry Montserrat do klasztoru Montserrat, który jest dosłownie wbudowany w pasmo górskie. Jeździłem na BMW R 1250 GS i byłem zachwycony, jaki to wspaniały motocykl turystyczny. Chociaż istnieją szybsze, lepiej prowadzące się, lepiej wyglądające i być może nawet wygodniejsze motocykle, 1250 GS osiągnął tak wysokie wyniki we wszystkich dziedzinach, że nie minęło dużo czasu, zanim zacząłem mówić do siebie: „Muszę się dostać jeden z tych.” Nie mów mojej żonie.

Sardynia

Po 90-kilometrowej przejażdżce byliśmy z powrotem w Barcelonie, gdzie czekaliśmy na prom, który miał nas zabrać na Sardynię. Prom się spóźnił i czekaliśmy w lekkim deszczu. Po przybyciu na Sardynię wysiedliśmy w Porto Torres i spędziliśmy resztę dnia w miejscu, które przewodnik IMTBike określił jako „bez wątpienia jedno z najlepszych miejsc na świecie do jazdy na motocyklu”.

Ponieważ odbyłem tylko długodystansowe wycieczki rowerowe po Ameryce Północnej, nie mogłem się spierać, ale mogę powiedzieć, że było to najlepsze, jakie kiedykolwiek przeżyłem. Według przewodnika dzieje się tak dlatego, że „żadne inne miejsce nie oferuje takiego zagęszczenia doskonale wyasfaltowanych i mało uczęszczanych krętych dróg. … To tak, jakby Bóg postanowił dać tej wyspie najlepszą możliwą kombinację atrybutów dla wyłącznej przyjemności motocyklistów”.

Naszym celem było Alghero, gdzie z naszych pokoi hotelowych roztaczał się widok na rozległą przestrzeń mieniącego się Morza Śródziemnego. W rzeczywistości prawie każdy hotel, w którym mieszkaliśmy na obu wyspach, miał ten sam widok.

Następnego ranka nasza wycieczka przebiegała według znajomego schematu. Najpierw codzienna odprawa, podczas której nasi przewodnicy wyjaśniali, dokąd jedziemy na dany dzień, wraz z opisem najważniejszych wydarzeń historycznych i topograficznych. Potem wyruszaliśmy w drogę około 9 rano, zatrzymywaliśmy się na kawę około półtorej godziny później, a potem jechaliśmy jeszcze przez kilka godzin, aż zatrzymaliśmy się na lunch.

Po obiedzie znowu jechaliśmy przez kolejne półtorej godziny, zrobiliśmy sobie kolejną przerwę na kawę, a potem późnym popołudniem lub wczesnym wieczorem zakończyliśmy naszą całodniową przejażdżkę. W tym naszym pierwszym pełnym dniu jazdy przejechaliśmy 147 mil, gdzie czekało na nas nasze zakwaterowanie w wiosce Arbatax.

Podczas gdy Sardynia jest częścią Włoch, wyspa – druga co do wielkości na Morzu Śródziemnym – jest regionem autonomicznym, a jej mieszkańcy uważają się bardziej za Sardyńczyków niż Włochów. Jest słabo zaludniony z idyllicznym klimatem i wspaniałymi górami i morskimi pejzażami, co czyni go prawdziwym rajem dla rowerzystów długodystansowych.

Przez następne cztery dni – i jeden opcjonalny dzień odpoczynku – podążaliśmy podobną trasą wzdłuż i wszerz wyspy. Czwartego dnia przejechaliśmy 215 mil z Arbatax do Su Gologone, gdzie spędziliśmy dwie noce. Niektórzy z grupy wybrali się na opcjonalną wycieczkę, podczas gdy inni, jak ja, odpoczęli na basenie olimpijskim.

Korsyka

Szóstego dnia opuściliśmy Su Gologone i spędziliśmy ostatni dzień na Sardynii, pokonując 125 mil, aż dotarliśmy do celu, krótką przeprawą promem, do spektakularnego naturalnego portu Bonifacio na Korsyce, wyspie na północ od Sardynii, która jest częścią Francja.

Siódmego dnia przejechaliśmy 135 mil z Bonifacio do Ajaccio, administracyjnej stolicy wyspy i domu rodzinnego najsłynniejszego obywatela Francji, Napoleona Bonaparte. Generalnie drogi na Korsyce nie były tak dobrze wyasfaltowane jak na Sardynii, ale byłem wdzięczny, że publiczne toalety na wyspie były wyposażone w deski sedesowe, w przeciwieństwie do Sardynii.

Spędziliśmy dodatkowy dzień w Ajaccio i tym razem skorzystałem z opcjonalnej przejażdżki w dzień odpoczynku oferowanej przez naszych przewodników. Następnego dnia opuściliśmy Ajaccio i ruszyliśmy w górę zachodniego wybrzeża Korsyki, które jest jednym z najbardziej spektakularnych odcinków nadmorskiej drogi w Europie, by dotrzeć 140 mil później do Saint-Florent. Ogólnie rzecz biorąc, góry Korsyki są wyższe niż Sardynia, więc widoki są bardziej dramatyczne i zapierające dech w piersiach.

Francja kontynentalna i Hiszpania

Po opuszczeniu Saint-Florent mieliśmy krótki dzień podróży, mniej niż 70 mil, do Bastii, gdzie wsiedliśmy na prom na nocną wycieczkę do Marsylii na kontynencie francuskim. Tego dnia pokonaliśmy najwięcej, pokonując 222 mile, w większości płatnymi drogami, które wydawały się nie do odróżnienia od autostrad międzystanowych w USA. Ale po wielu dniach podróżowania po ostrych, krętych drogach byłem gotowy na bezmyślną monotonię, jaką oferował ten etap podróży.

Naszym celem było Carcassonne, urzekające średniowieczne miasto z podwójnymi murami, do którego można wejść tylko pieszo i ma brukowane uliczki. Pod pewnymi względami piękno i spokój tego doskonale odrestaurowanego miasta były dla mnie punktem kulminacyjnym wycieczki, dając poczucie, że naprawdę jestem w innym czasie i miejscu niż w moim rodzinnym kraju.

Następny etap podróży miał nas poprowadzić przez Pireneje i maleńkie księstwo Andory, znane jako raj podatkowy i plac zabaw dla europejskich elit. Pireneje były bardzo nierówne, pełne serpentyn i wystarczającej wysokości, aby zapewnić jedyną zimną pogodę podczas podróży.

Naszym celem na ten dzień było La Seu D’Urgell, niedaleko Hiszpanii i 140 mil od Carcassonne. Następny poranek miał być dniem, którego większość z nas by się obawiała: ostatnim dniem naszej podróży. Po prawie 12 kolejnych dniach motocyklowej nirwany moja wymarzona podróż dobiegała końca, ale przed nami jeszcze jeden dzień intensywnej jazdy – 130 mil przez góry otaczające Barcelonę do naszego ostatniego postoju.

Podsumowując, była to niezwykła podróż, która tylko zaostrzyła mój apetyt na więcej. Jeśli chodzi o IMTBike, wybrałem je, ponieważ oferowały jedno z najbardziej pożądanych miejsc, w jakie kiedykolwiek chciałbym pojechać na rowerze. Na szczęście jakość świadczonych usług przerosła moje oczekiwania. Na przykład z całej grupy miałem największe problemy zdrowotne, z chorobą serca i artretyzmem. Przewodnicy szybko to zauważyli i zapewnili ponadstandardowe usługi, takie jak zabranie mojego bagażu i zabranie go na górę do mojego pokoju w hotelu bez windy, złapanie mojego kasku i wyczyszczenie wizjera, kiedy wszystko, o co prosiłem, to szmata do zrobienia zrobić to sam lub zaparkować rower, gdy próbowałem go podnieść z krawężnika.

Jestem pewien, że inne firmy zajmujące się turystyką rowerową zapewniają równie doskonałą obsługę, ale mogę opierać się tylko na tym, co znam z IMTBike, który został założony 26 lat temu przez Scotta Moreno, który, podobnie jak ja, jest rodowitym nowojorczykiem i fanem Mets – kawałek wspólnej płaszczyzny, który był wisienką na torcie, jeśli chodzi o wybór jego firmy na moją trasę koncertową.

Powiązane: Scott Moreno | odc. 30 podcastów Insider magazynu Rider

Jak wspomniałem na początku, największą przeszkodą dla długodystansowców w takich wyprawach jest zapewne cena. Ale są opcje budżetowe. IMTBike wypożycza rowery i oferuje wycieczki z przewodnikiem, gdzie zapewnia trasę i organizuje, ale podróżujesz na własną rękę. Jeśli chodzi o mnie, wzięcie udziału w tej trasie było oczywiste i nie żałuję. W rzeczywistości wszystko, o czym mogę teraz myśleć, to gdzie i kiedy odbędzie się moja następna podróż. Islandia, ktoś?

Lance Lamberton jest emerytowanym specjalistą od public relations i ćpunem politycznym, który kiedyś pracował w Białym Domu Reagana. Mieszka poza Atlantą w stanie Georgia i od 1968 roku jest zapalonym motocyklistą na długich dystansach. Przejechał przez 49 stanów i 10 kanadyjskich prowincji i terytoriów.