Branża lotnicza w Indiach zmaga się z poważnym niedoborem inżynierów ds. konserwacji samolotów (AME), ponieważ linie lotnicze rozbudowują swoje floty – ostrzegają eksperci z tej branży. Wskazują oni na to, co ich zdaniem jest pomijanym aspektem branży, która w innych okolicznościach miałaby bardziej stabilne zapotrzebowanie na pilotów i personel pokładowy.

Indyjscy przewoźnicy, tacy jak należąca do Tata Group linia lotnicza Air India oraz lider sektora IndiGo, złożyli duże zamówienia na samoloty. Szacuje się, że w ciągu najbliższych 10 lat zostanie dostarczonych 1200 samolotów.

„Te samoloty będą wymagały nie tylko ogromnej siły roboczej, składającej się z pilotów, personelu pokładowego i dyspozytorów lotniczych, ale także inżynierów zajmujących się konserwacją i serwisem” – powiedział jeden z ekspertów, który w przeszłości współpracował z jednym z krajowych przewoźników w Indiach.

Według ekspertów branżowych obecnie w zakładach zajmujących się konserwacją, naprawami i remontami (MRO) zatrudnionych jest około 7 000 inżynierów zajmujących się konserwacją statków powietrznych (AME). Nie obejmuje to AME w różnych szkołach szkoleniowych jako instruktorów.

„Po Covidie ruch lotniczy ponownie kwitnie, a główne linie lotnicze, takie jak IndiGo, Air India i Akasa, złożyły zamówienia na około 2000 samolotów, które będą potrzebowały około 14 000 AME w ciągu kolejnych ośmiu do dziesięciu lat” – powiedział GK Chaukiyal, profesor na Uniwersytecie Gujarat. i ekspert w dziedzinie lotnictwa.

W Indiach jest około 45 szkół AME autoryzowanych przez Dyrekcję Generalną Lotnictwa Cywilnego (DGCA). Każdy inżynier musi mieć licencję wydaną przez regulatora.

„Większość linii lotniczych pogrążyła się w smutku, ponieważ nie miała solidnego doświadczenia inżynieryjnego ani odpowiedniej konfiguracji” – powiedział drugi ekspert branżowy, który prosił o zachowanie anonimowości.

Osoba ta wyjaśniła, że ​​kadra inżynieryjna również składa się z dwóch szerokich aspektów – pierwszy składa się z techników i infrastruktury, a drugi z osób zajmujących się opłatami i logistyką.

„Jeśli więc nie dysponujesz silnym zapleczem inżynieryjnym i doświadczeniem w zakresie infrastruktury, a także silną infrastrukturą w zakresie wiatru, to taka linia lotnicza nie będzie w stanie wykorzystać swoich możliwości” – dodał.

Pierwszy cytowany powyżej ekspert powiedział, że ukończenie niezależnego certyfikatu AME zajmuje sześć lat. „Nawet po ukończeniu czteroletniego kursu inżynierskiego, osoba musi przejść szkolenie pod okiem AME, aby móc samodzielnie przejąć inicjatywę i wykonać zadanie. Wynika to z niskiej jakości edukacji w szkołach” – dodała ta osoba.

Chaukryal zgodził się z tym, mówiąc, że instytucje AME muszą poprawić jakość edukacji i szkoleń oraz że „należy również kontrolować jakość przyjmowania, aby kształcić dobrych inżynierów. Bez silnego zaplecza inżynieryjnego żadna linia lotnicza nie może przetrwać”.

Rituparna Chakraborty, niezależna dyrektorka firmy rekrutacyjnej TeamLease, podkreśliła potrzebę przyspieszonego szkolenia. „Tradycyjne szkolenie AME, zazwyczaj trwające od 2 do 4 lat, musi zostać przyspieszone poprzez intensywne kursy, szkolenia w miejscu pracy i zaawansowane symulacje” – powiedziała.

„Proaktywne podejście jest niezbędne, aby sprostać przyszłym wymaganiom, zapewnić efektywne działanie i bezpieczeństwo powiększającej się floty linii lotniczych oraz stworzyć możliwości zatrudnienia w indyjskim sektorze lotniczym” – dodała.

W odpowiedzi na niedobór niektóre firmy podejmują działania. GMR Group, właściciel największej indyjskiej firmy MRO zajmującej się płatowcami, uruchamia szkołę AME we współpracy z Airbusem.

„GMR Aero Technic wkroczyło na rynek rozwoju umiejętności, zakładając Szkołę Lotnictwa GMR, aby wyszkolić dużą liczbę inżynierów” — powiedział Ashok Gopinath, prezes i kierownik odpowiedzialny w GMR Aero Technic.

Czteroletni program w Hajdarabadzie będzie obejmował dwa lata nauki i dwa lata szkolenia w zakładzie MRO należącym do GMR.