Pamiętasz film Nomadland z 2020 roku, opowiadający o grupie współczesnych amerykańskich nomadów, którzy mieszkają w swoich samochodach dostawczych? Pod koniec postać mówi: „Jedną z rzeczy, które najbardziej kocham w tym życiu, jest to, że nie ma ostatecznego pożegnania. Spotkałem tu setki ludzi i zawsze mówię: „Do zobaczenia na drodze”. A ja to robię.

Sophie Piearcey zgadza się. 31-letni fotograf i twórca cyfrowy, który spędza około czterech miesięcy każdego roku, podróżując po Nowej Zelandii vanem, dokumentując scenerię dla klientów takich jak Kathmandu, Jetstar i GoPro, mówi, że przyjazna społeczność to jedna z najlepszych rzeczy w vanach życie.

„Zatrzymujesz się na kempingu i spotykasz niesamowitych ludzi, którzy robią ciekawe rzeczy” — mówi Piearcey.

„Wszyscy w społeczności chcą, aby wszyscy dobrze się bawili”.

CZYTAJ WIĘCEJ:
* Nowy Nomadland? Poznaj Kiwi, którzy zaczęli żyć w ruchu
* Życie kiwi: „Moje życie radykalnie zmieniło się na lepsze”
* Pracowałem do 70 godzin tygodniowo, aby wyjść z długów i kupić dom: „Nauczyłem się na własnej skórze”

Większość ludzi zwykle chce również zajrzeć do furgonetki, którą jeździ Piearcey i jej mąż, kamieniarz Robbie Collins, lat 32.

Piearcey została poproszona o współpracę z australijską firmą Jayco Campervans po tym, jak przedstawiciel zobaczył jej zdjęcia. „A teraz korzystam z jednego z ich samochodów dostawczych, który ma w pełni wyposażoną kuchnię z dwoma palnikami, prysznicem i toaletą oraz łóżkiem typu queen-size” – mówi Piearcey.

„Trochę różni się od innych samochodów dostawczych, więc za każdym razem, gdy zatrzymujemy się na kempingu, ludzie chcą wycieczki”.

Furgonetka oznacza, że ​​Piearcey, która mieszka w Queenstown od 2015 roku, może podróżować ze wszystkimi domowymi wygodami. „Jestem otoczony rzeczami, które sprawiają, że czuję się komfortowo, ale mogę też być poza moją strefą komfortu, podróżując po tym pięknym kraju”.

Para odbywa co najmniej trzy duże wycieczki vanem rocznie, ale wyjeżdża też na większość weekendów.

„W Nowej Zelandii jest tak wiele do zobaczenia i każdego dnia jesteśmy wdzięczni, że możemy tu mieszkać”.

Piercey urodziła się w Sheffield na północy Anglii i po uzyskaniu tytułu magistra fotografii postanowiła podrapać swędzące stopy.

„Zawsze chciałem podróżować i jak tylko skończyłem szkołę, wskoczyłem w samolot do Australii”.

Pierwotny plan zakładał spędzenie tam roku. Wkrótce po przybyciu poznała Collinsa, również z Wielkiej Brytanii, podczas rejsu po porcie w Sydney.

Szukając wytchnienia od wyczerpującego lata w Australii, para udała się do Queenstown w 2015 roku. „Nie jestem wielkim fanem upałów. Poza tym chcieliśmy nauczyć się jeździć na snowboardzie”.

Osiem lat później nadal tu są. Obaj założyli własne firmy i są na końcowym etapie uzyskiwania obywatelstwa nowozelandzkiego.

Podobnie jak wielu ludzi na całym świecie, ponownie ocenili swoją sytuację po Covid. „Wiedzieliśmy, że chcemy zostać w Queenstown, a ponieważ Robbie zajmuje się handlem, od 16 roku życia chciał zbudować własny dom”.

Para „miała szczęście” z sekcją w nowym osiedlu w pobliżu dzielnicy Queenstown w Jack’s Point, zanim wezwała lokalną firmę Brown Dog Architecture do zaprojektowania 1,5-piętrowego domu z trzema sypialniami ze sklepionym sufitem i mnóstwem okien.

„Zapewniliśmy, że każde okno ma widok na Remarkables.”

Choć trudno oderwać się od tych niesamowitych widoków, droga często woła imię Pierceya.

„Uwielbiam podróżować i widziałem już większość Nowej Zelandii. Spędzamy dużo czasu w Parku Narodowym Fiordland i Mt Cook”.

Dodaje, że van life polega na prowadzeniu powolnego życia, do czego Piearcey zachęcałby wszystkich.

„Kiedy jesteś w trasie, nie chodź tylko do głównych miejsc, szukaj mniejszych, oddalonych od utartych miejsc. Miejsca takie jak Ōkārito na zachodnim wybrzeżu, obok których większość ludzi przejeżdża prosto. Ale Ōkārito to epicka społeczność, której nigdy byśmy nie doświadczyli, gdybyśmy nie żyli powolnym życiem vana”.