Po raz pierwszy od lat istnieje szansa, że ​​Harvey Weinstein będzie mógł wyjść na wolność.

W czwartek jego nowojorski wyrok skazujący za przestępstwa na tle seksualnym został uchylony. Prokurator okręgowy Manhattanu twierdzi, że chce ponowić proces wobec Weinsteina, ale wydaje się to co najwyżej być może. Były producent filmowy ma przed sobą jeszcze długi wyrok do odbycia w Los Angeles, choć oczekuje się, że w przyszłym miesiącu złoży apelację od tego wyroku, powołując się na podobne podstawy, jakie udało mu się odnieść w Nowym Jorku. Jego prawnik to ten sam, który doprowadził do odrzucenia wyroku skazującego Billa Cosby’ego.

Wielu oskarżycieli Weinsteina twierdzi, że jest przerażonych. Nawet niektórzy z siedmiu sędziów biorących udział w podjęciu decyzji byli oburzeni. Większość – uznając, że jego proces był niesprawiedliwy, ponieważ wprowadził świadków odrębnych od głównych zarzutów – zwyciężyła jednym głosem, 4 do 3. Sędziowie mający zdanie odrębne określili tę decyzję jako „nieświadomą”, „naiwną” i „zagrażającą dziesięcioleciom postępu”. ” Przyłączyli się do burzliwej debaty na temat tego, jaki powinien być standard dowodów w procesach o przestępstwa na tle seksualnym.

Jednak wyroki skazujące nigdy nie wydawały się ostatecznym miernikiem zachowania Weinsteina. Niezależnie od tego, czy pozostaje przestępcą, czy nie, nigdy nie będzie można go sądzić za najbardziej nadrzędne przestępstwo, o które jest oskarżony.

Dzieje się tak dlatego, że w swej istocie historia Weinsteina – wraz z jej największym wpływem – dotyczy pracy.

„Wiele z tych historii dotyczy tego, co utraciliśmy w karierze zawodowej, i nie ma na to żadnego lekarstwa karnego” – powiedziała w wywiadzie Deborah Tuerkheimer, profesor prawa na Uniwersytecie Northwestern.

Kiedy Weinstein był u szczytu swojej władzy, jako producent miał wiele talentów. Ale tym, co wyróżniało go spośród innych, była umiejętność robienia kariery. Zatrudniał i kształtował Matta Damona, Michelle Williams, Jennifer Lawrence, Quentina Tarantino i kilku współczesnych producentów odnoszących największe sukcesy. Wymyślił kampanię Oscarową, jaką znamy. Podczas tych nagród dziękowano mu częściej niż Bogu.

Zdaniem oskarżycieli, za kulisami przywoływał tę siłę kształtującą karierę w najciemniejszy sposób. Prawie 100 zarzutów pod adresem Weinsteina ma różną wagę, od molestowania po gwałt. Ale prawie wszystkie te historie mają ten sam wątek: niezależnie od tego, czy były to aktorki, czy asystentki, kobiety były w większości młode. Niektórzy byli w pracy przez pierwszy miesiąc, a nawet dzień. Laura Madden była początkującą asystentką na irlandzkich planach filmowych. Rowena Chiu reżyserowała sztuki na Uniwersytecie Oksfordzkim. Oni i wielu innych chcieli pracować, wnieść swój wkład, zapewnić sobie udział w akcji w biznesie prowadzonym głównie przez mężczyzn.

Pan Weinstein jest oskarżony o zwabienie ich i wielu innych osób standardowym scenariuszem, który obiecywał zapłatę w karierze. Przyjdź do mojego pokoju hotelowego, żeby porozmawiać o tym, jak możemy zorganizować dla ciebie kampanię Oscarową – powiedziała Judith Godrèche, jak jej powiedział. Dołącz do mnie, aby obejrzeć ten nowo nakręcony materiał filmowy, przypomniała sobie jego słowa Sophie Dix.

Kiedy Dawn Dunning przybyła do jego pokoju hotelowego na spotkanie uznane za robocze, powiedział, że zaproponował jej kontrakty na kolejne trzy filmy pod warunkiem, że będzie z nim w trójkącie. (Pan Weinstein zaprzeczył wszelkim zarzutom dotyczącym seksu bez zgody.)

„Witamy w rodzinie Miramax” – powiedziała Katherine Kendall, którą powiedział jej w 1993 roku. Wkrótce był już nagi, a ona uciekała – powiedziała.

„Powiedział rzeczy, które sprawiają, że myślisz, że to właśnie cię spotka” – wspomina pani Kendall w niedawnym wywiadzie. „Nie dał rady. Zaraz wyszedł i to powiedział. To Harvey Weinstein i bezpośrednio wręcza ci klucz, a przynajmniej tak myślisz.

Wydaje się, że z biegiem lat jeszcze bardziej zaostrzył presję, używając nazwiska jednej kobiety, aby nakłonić następną. Choć Gwyneth Paltrow odrzuciła jego zaloty, niektóre kobiety twierdzą, że je prowokował, twierdząc, że ona i inne gwiazdy zgodziły się, że tylko dzięki sypianiu z nim zdobyły swoje role i Oscary. Według ich opisu był to system zwracający przeciwko nim aspiracje i osiągnięcia kobiet. Praca była także powodem, dla którego wiele osób milczało przez lata: obawiali się, że zabieranie głosu może oznaczać ruinę.

Wiele lat później wielu oskarżycieli Weinsteina opowiedziało o bólu, jakiego doświadczyli w wyniku przemocy fizycznej. Ale wyrazili także żal z powodu strat w karierze. Wiele kobiet jest już w średnim wieku. Podkreślają, że w ich życiu zawodowym nie ma zmian. Że bez pana Weinsteina mogliby osiągnąć więcej. Że nigdy nie odzyskają tych lat i możliwości.

Caitlin Dulany, 60-letnia aktorka, powiedziała w wywiadzie, że jej wspomnienia ze spotkania z panem Weinsteinem – który, jak twierdzi, zaoferował jej pomoc w karierze i zszokował ją, ściągając ubranie – są „w stu procentach pomieszane z stratę, którą odczuwam pod względem zawodowym.”

Jest to część historii Weinsteina, której żaden sąd karny raczej nie zajmie się tą częścią. Molestowanie seksualne jest nielegalne, ale nie stanowi przestępstwa, a przepisy i systemy zwalczające to zjawisko są generalnie słabe. System sądownictwa karnego nie został stworzony, aby zaradzić zniszczeniu czyichś możliwości zawodowych lub ambicji. Kobiety wytoczyły procesy cywilne przeciwko producentowi, ale wiele z nich zostało połączonych w jedną dużą sprawę, w wyniku której czekały w kolejce do innych stron, które są winne pieniądze firmie Weinstein. W porównaniu z wypłatami na przykład ofiar Jeffreya Epsteina wynagrodzenie jest nierówne.

Chociaż jednak centralne miejsce pracy w historii Weinsteina utrudnia pociągnięcie do odpowiedzialności, nadało to także całej sadze szczególną siłę moralną i pomogło w uspójnieniu nowego, potężnego konsensusu w sprawie standardów w miejscu pracy.

Nie tak dawno temu tolerowano niewielkie molestowanie seksualne tu i ówdzie w miejscu pracy – a czasem nawet dużo –. Obecnie znacznie rzadziej zdarza się, że takie zachowanie jest racjonalizowane lub akceptowane. Podczas wstępnego śledztwa w sprawie Weinsteina, we wczesnych wywiadach, niektórzy lekceważący dyrektorzy Hollywood wyśmiewali jego zachowanie, nazywając je „ganianiem kobiet po biurku”. Obecnie niektórzy z tych samych dyrektorów kręcą filmy i programy telewizyjne z „koordynatorami ds. intymności” na planie, aby zapobiegać niewłaściwemu zachowaniu. Dochodzenia w sprawie molestowania stały się mini-gatunkiem dziennikarstwa. Zanim w 2017 r. pojawiły się zarzuty Weinsteina, zwolnienia z powodu niewłaściwego postępowania w miejscu pracy były wyjątkowymi sytuacjami; teraz zdarzają się cały czas. W ciągu ostatnich siedmiu lat w prawie połowie stanów w kraju przyjęto przepisy dotyczące niewłaściwych zachowań na tle seksualnym, wzmacniające ochronę pracowników, ograniczające tajne porozumienia i ułatwiające dochodzenie roszczeń.

„Normy się zmieniły” – stwierdziła pani Tuerkheimer. „To nie tak, że nie było żadnych naruszeń, ale poziom bazowy został zresetowany”.

Cokolwiek stanie się przed sądem karnym, oto prawdziwe dziedzictwo Harveya Weinsteina, a jeszcze lepiej: kobiet, które się o nim odezwały: nikt nie powinien nigdy pojawiać się w pracy, aby stawić czoła niepożądanej presji seksualnej ze strony szefa.