Wyobraź sobie wiatr we włosach, otwartą drogę przed sobą i swobodę odkrywania we własnym tempie. Wyrusz w podróż przez różnorodne krajobrazy Europy, gdzie przygoda czeka na każdym rogu.

W dobie nawigacji satelitarnej wielu podróżnych omija najlepsze trasy. Żadna nawigacja satelitarna NIGDY nie ogłasza: „Jedź dłuższą trasą, bo widoki są wspaniałe”.

Ale wrażenia z jazdy często mogą być najlepszą częścią każdego urlopu pełnego przygód. Wyobraź sobie, że jedziesz przez wielką przełęcz, aby zobaczyć zapierający dech w piersiach słoneczny pejzaż morski otwierający się po drugiej stronie.

Dlatego w Europie modne są wycieczki drogowe – to szansa na cieszenie się swobodą jazdy we własnym tempie.

A wycieczki drogowe mogą zaoferować jedne z najłatwiejszych, najtańszych i najbardziej niezapomnianych wakacyjnych przygód na kontynencie. Wybraliśmy najlepsze.

Droga Atlantycka, Norwegia

Zachodnie wybrzeże Norwegii to bajeczna sekwencja fiordów, wysp i gór połączonych typowo skandynawską siecią nowoczesnych mostów, tuneli i promów.

Najlepszym wyborem jest 350-kilometrowy odcinek łączący ładne, nadmorskie miasteczko Alesund w stylu art déco z położonym nad fiordem miastem katedralnym Trondheim.

Punktem kulminacyjnym jest odcinek Kristiansund do Bud o długości 8,5 km – obecnie oznaczony jako Narodowy Szlak Turystyczny. To droga, która sama w sobie jest celem podróży.

Będziesz skręcać od dzikich skalistych wybrzeży do małych drewnianych wiosek rybackich na szeregu górzystych wysp północnego Atlantyku. Zwrot gwiazdy, dosłownie, to Storseisundbrua, niesamowity most, który zakrzywia się w połowie rozpiętości, aby umożliwić pływanie pod pełnowymiarowymi łodziami. Czy odważysz się prowadzić go podczas burzy, gdy fale rozbijają się tuż nad mostem?

Walia Coastal Way

Przejedź obok średniowiecznych zamków górujących nad Morzem Irlandzkim i maleńkich kamiennych portów otoczonych domkami rybaków. Ta wspaniała trasa o długości 290 km biegnie wzdłuż zachodniego wybrzeża Walii, wokół brzegów zatoki Cardigan, od odległej, bielonej wioski Aberdaron na półwyspie Llyn do maleńkiego miasteczka katedralnego St Davids, położonego wśród drzew w Pembrokeshire.

To jedno z najmniej znanych wybrzeży Wielkiej Brytanii i szansa na cieszenie się długimi piaszczystymi plażami, fascynującymi reliktami historii górnictwa i utrzymującymi się wschodami słońca nad górskimi horyzontami. Najważniejsze atrakcje to włoska wioska pastiszowa Portmeirion, rzędy pastelowo pomalowanych domów portowych w Aberaeron oraz smagane wiatrem skaliste przylądki Parku Narodowego Pembrokeshire Coast.

Autostrada Adriatycka

Oto okazja, by ponownie przeżyć tę klasyczną przejażdżkę wybrzeżem Morza Śródziemnego znaną z filmów. Gwiazdy filmowe są prawdopodobnie w Alfie Spider lub mercedesie z otwartym dachem, ale nawet jeśli jesteś w wynajętym hatchbacku Hyundai, to niezapomniane wrażenia z jazdy.

Będziesz jeździł wokół spieczonych białych klifów, zwisających fig i oleandrów, a poniżej połyskujące turkusowe morze. To część dość nieromantycznie nazwanej E65, która biegnie na wschód od Adriatyku z Włoch do Grecji przez Albanię, której „drogi” nie są zalecane dla samochodów z normalnym zawieszeniem.

Niedawno europejski komitet ds. turystyki postanowił ochrzcić tę trasę maratonu „Autostradą Adriatycką”, aby zarobić na szaleństwie turystyki drogowej. Zignoruj ​​większość trasy, ale skoncentruj się na najbardziej malowniczym kawałku na wakacje (i najlepszej jakości drodze). Ten centralny kawałek to czysta malownicza radość i biegnie przez Chorwację, z krótkim 20-kilometrowym odcinkiem przez Bośnię z minimalnymi kontrolami granicznymi.

Z kurortu Rijeka droga, którą miejscowi nazywają „Jadranska Magistrala”, wije się z około 530 km okrągłych przylądków nad plażami z panoramą wysp i lśniącego morza, aż do światowej klasy otoczonego murami nadmorskiego miasta Dubrownik. To doskonały finał Bonda/Hepburna.

Dziki Atlantyk

Od zniechęcających Klifów Moheru po puste piaski Sligo, zachodnie wybrzeże Irlandii oferuje jedną z najbardziej inspirujących przygód samochodowych w Europie. Szefowie turystyki promują go teraz jako „The Wild Atlantic Way” – motoryzacyjny maraton na dystansie 2000 km.

To jedna z najdłuższych nadmorskich tras turystycznych na świecie, dlatego większość turystów wybiera na wakacje krótsze odcinki.

Niezależnie od tego, czy spróbujesz orzeźwiających pejzaży morskich na północy, z atlantyckimi falochronami rozbijającymi się o górskie klify, czy bujnymi zielonymi brzegami południa, gdzie białe domki przylegają do krętej linii brzegowej, masz gwarancję relaksującego garncarza wokół wybrzeża usianego przyjaznymi barami i wspaniałe widoki.

Droga Appijska

Co powiesz na przejechanie obok rozpadających się 2000-letnich akweduktów, willi i świątyń na drogach, które po raz pierwszy wytyczono dla rydwanów? Podążanie „pierwszą na świecie autostradą” z Rzymu do Brindisi przypomina jazdę po filmie dokumentalnym.

„Via Appia” została zbudowana przez cesarskiego sędziego Appiusza Klaudiusza w 300 rpne, aby pokonać 560 km od stolicy Cesarstwa Rzymskiego do ważnego połączenia portowego z Grecją i Bliskim Wschodem. To jest droga, która kiedyś była słynna z 6000 ukrzyżowanych wyznawców zbiegłego niewolnika Spartakusa.

Prowadź go z dobrym przewodnikiem po historii, prosty rzeźbiony przydrożny kamień milowy często okazuje się mieć tysiące lat.

Jeden odcinek jest nadal najdłuższą prostą w Europie – biegnie jak igła kompasu przez 62 km do nadmorskiego kurortu Terracina. Kiedy tam dotrzesz, kierowcy przekonają się, że to tętniące życiem małe nadmorskie miasteczko ma mało prawdopodobne pretensje do sławy. Terracina ma pierwszą na świecie obwodnicę – nadal można przejechać pętlą poza miastem zbudowanym tak, aby woźnicy mogli ominąć ruchliwy rynek. Oczywiście starożytna obwodnica została teraz ominięta – nowoczesną dwujezdniową drogą.

Via oferuje fascynującą, słoneczną przejażdżkę przez wiejskie Włochy, w większości nieznane turystom, poprzecinane starożytnymi ruinami, sennymi miasteczkami (zawsze ze wspaniałymi pizzeriami) i zakurzonymi farmami oliwek rozciągającymi się po horyzont.

W Brindisi imponująca 20-metrowa kolumna rzymska oficjalnie wyznacza koniec Via Appia. Trzeba być naprawdę tępym, żeby nie zdawać sobie sprawy, że to koniec — gdybyś poszedł dalej, spadłbyś z portu do Adriatyku.

Północne Wybrzeże 500

Podążanie za wijącymi się zatokami i przylądkami północnego wybrzeża Szkocji to dziwnie hipnotyzujący sposób na spędzenie wakacji. Wije się w kółko, wokół zielonych wrzosowisk, pod szczytami Highland i wokół wspaniałych mglistych jezior przez epickie 500 mil (805 km). Odkryjesz wszystko, od opuszczonej scenerii przypominającej fiord po grających na dudach w kiltach, którzy zabawiają gości w starym zamku klanu.

Trasa maratonu zaczyna się i kończy w Inverness i szybko stała się najpopularniejszą wycieczką samochodową w Szkocji. Mapa pokazuje, że biegnie wzdłuż dróg A przez całą drogę – ale należy pamiętać, że w tej części Wielkiej Brytanii drogi A oznaczają jednojezdniowe kręte drogi z okazjonalnymi miejscami do przejeżdżania. Nie spodziewaj się, że będziesz podróżować setki kilometrów dziennie.

Nieważne, będą wspaniałe widoki krajobrazów i pejzaży morskich podczas powolnej podróży, romantyczne zarysy Hebrydów i Orkadów na horyzoncie, a jeśli masz ochotę na mały dramat, szansa wpadnięcia do jednych z najbardziej uznanych destylarni whisky na świecie .

Trasa wiaduktu Millau

Gdziekolwiek przejedziesz przez wiejską Francję, masz prawie gwarancję niesamowitych wrażeń. To po prostu trwa wiecznie i zdajesz sobie sprawę, jak wielka jest Francja. Ale ten jeden odcinek stanowi malowniczą atrakcję każdej jazdy, powiedzmy z Paryża na Riwierę.

Autostrada A75 przecina Dolinę Tarn przez najwyższy na świecie most drogowy. Millau ma zawrotną wysokość 343 m, a jego filary podtrzymujące są wyższe niż Wieża Eiffla. Często jeździsz ponad chmurami.

Z jezdni trudno to w pełni docenić. Wybierz się więc na wycieczkę z malowniczego miasteczka Millau. Przejdź przez most, a następnie przejedź malowniczą pętlą przez urocze wioski, takie jak Saint-Rome-de-Cernon, wracając pod mostem. Od dołu robi jeszcze większe wrażenie.

Droga wybrzeża Amalfi

Jeden z najbardziej znanych i najczęściej publikowanych na Instagramie odcinków dróg w Europie przylega do postrzępionych klifów między Neapolem a Salerno w południowo-zachodnich Włoszech. Urzędnicy nazywają to SS163 – wszyscy inni nazywają to Amalfi Coast Road.

To około 100 km czystej Italii, od chaotycznego ruchu ulicznego i łuszczących się renesansowych pałaców Neapolu, przez podnóże tlącego się wulkanu Wezuwiusza i ruiny Pompei. Zobaczysz rekolekcje cesarza Tyberiusza na Capri tuż przy brzegu i przejedziesz przez ukwiecone miasto Sorrento.

Następnie skręć ostrożnie na drodze trzymającej się klifów wokół przylądków, z drzewami oliwnymi i migdałami przylegającymi do skał powyżej i mieniącym się słońcem Morzem Śródziemnym poniżej. Wioski takie jak Amalfi, Positano i Ravello to absurdalnie atrakcyjne pastelowe wizje, opadające w rozpadlinach klifów do maleńkich portów.

Jedyny problem z widokami godnymi westchnienia polega na tym, że są one tak rozpraszające. Nie pozwól kierowcy się gapić – to urwista sekwencja ostrych zakrętów z ostrymi spadami do morza poniżej.

Droga przybrzeżna Morne

Skończmy na jednym, który zdecydowanie nie należy do najwspanialszych przejażdżek europejskich gwiazd filmowych. Zamiast tego, Morne Coastal Road jest nowym tworem, który zabierze podróżnych do mało znanego obszaru wschodniej Irlandii Północnej.

Musisz podążać za specjalnymi brązowymi znakami drogowymi ze stolicy Belfastu na dziki półwysep Ards, a następnie do starego wiejskiego miasteczka targowego Newry.

Najlepszą częścią 160-kilometrowej trasy jest zdecydowanie okolica zielonych zębów Gór Morne. Te tajemnicze mgliste szczyty mają romantyczny urok, który od wieków przyciąga poetów, malarzy i autorów ballad. To inspirujące również dla kierowców – kręta droga nad brzegiem morza jest tak blisko fal, że często pozostawia na przedniej szybie mgłę morską.