Terminator 2: Dzień Sądu był – i dla niektórych jest – wzorcem bombastycznych filmów akcji po premierze w 1991 roku, ale wielu jego fanów nie było entuzjastycznie nastawionych do jego wydań Blu-ray. Jednak w ostatnich latach miłośnicy tego filmu przywracali go za pomocą odbitek 35 mm, a jedna z tych prób krążyła po X.

Jon W., który często pisze o filmach i projektach tego typu, umieścił w wątku kilka zrzutów ekranu porównujących nową wersję z innymi transferami. Nie podali nazwiska osoby, która nad tym bezpośrednio pracowała, ale zamieścili zrzut ekranu z tekstem „osoby, która przywróciła Terminatora” — dosłowne sprawdzenie w Google niektórych fragmentów doprowadziło mnie do Rob’s Nostalgia Projects.

Duża część tych wysiłków ma na celu „poprawienie” kolorystyki tego filmu, która jest bardzo przytłumiona w całym filmie – co było dość powszechne w wielu filmach w tamtych czasach, szczególnie ponurych filmach, takich jak Terminatorze 2 Lub Robocopa. Nie jestem pewien, czy to poprawa, ale podobają mi się niektóre z tego, do czego pozornie zmierzamy.

Weźmy (górne), teraz znacznie cieplejsze ujęcie z projektu fanowskiego, przedstawiające scenę, w której T-1000 Roberta Patricka przepytuje kilku młodych ludzi o miejsce pobytu Johna Connora i inne wersje filmu. Sprawia to wrażenie, jakby scena rozgrywała się wczesnym rankiem lub późnym wieczorem, co ma sens, biorąc pod uwagę długie cienie w tej i innych sąsiadujących sekwencjach. Zawsze uważałem, że są fragmenty tego filmu, które wydają mi się zbyt chłodne, a to dodaje mu życia, którego inaczej by nie miało.

Ale jest wiele miejsc, w których to się nie sprawdza — na przykład przejście od niebieskich cieni do piaszczystych kolorów w miejscu, w którym słońce uderza w ziemię, jest zbyt ostre. Porównując to ujęcie z dolnym ujęciem z Blu-ray, a także moją prawie 30-letnią kopią DVD The Ultimate Edition, wydaje się, że bardziej zakurzona brązowo-szara barwa tych transferów jest dokładnie taka, jak chciał reżyser James Cameron .

Mocne zabarwienie wersji fanowskiej widać także na powyższym ujęciu, gdzie większość szczegółów, które były wcześniej, została zmiażdżona w wyblakłych czerwieniach. Ale wersja tej sceny na Blu-Ray ma dziwnie łososiowy odcień, który kilka chwil później staje się bardziej czerwony. Powtórzę: nie jestem pewien, czy to lepsze, ale kolory wersji dla fanów wydają się czasami nieco bardziej spójne.

Ostatecznie największą korzyścią, jaką to przeniesienie daje filmowi, jest moim zdaniem umożliwienie mu uzyskania ziarnistości. Ludzie narzekają, że w przypadku transferu Blu-ray nadużywa się cyfrowej redukcji szumów, co skutkuje woskowym wyglądem, a oglądanie ziarna filmu w rozdzielczości 1080p jest w jakiś sposób naprawdę pocieszające. Szkoda tylko, że gradacja kolorów jest tak niedopracowana.

Mimo to kibicuję takim wysiłkom tak samo jak ludziom, którzy nam to przynieśli Gwiezdne Wojny projekt renowacji kin znany jako „The Silver Screen Edition”, którego celem jest dostarczenie wersji tego filmu w takiej postaci, w jakiej był pierwotnie wyświetlany w kinach, zanim jeszcze do tekstu początkowego dodano „Odcinek IV: Nowa nadzieja”.

Chyba nie wolę tej wersji Terminator 2, ale nadal fajnie jest oglądać w ten sam sposób, w jaki zmniejsza się nasycenie kolorów w telewizorze, aby zobaczyć, jak moje kolorowe filmy wyglądają w czerni i bieli. Zwłaszcza, gdy widziałeś ten sam film setki razy i po prostu chcesz czegoś innego.