Ta przestrzeń nie zamierza udawać wyjątkowości, że krykiet pakistański jest bardziej podatny na tego typu zjawiska niż jakikolwiek inny krykiet, ale zakończyli tę rozczarowującą kampanię tragikomicznym akcentem. Wyglądało to tak, jakby średnia klasa bardzo chciała usprawiedliwić sposób, w jaki RizBar gra w krykieta białą piłką, i w tych warunkach mogło tak być. Jednak ostatecznie nawet RizBar potrzebował nieustraszonego uderzenia Shaheena Shaha Afridiego, aby złagodzić presję. Nie sprawi to, że staniecie się mądrzejsi co do kursu, jaki powinien obrać Pakistan.

Gdybyśmy mieli improwizować pakistański krykiet na temat sytuacji z jajkiem i kurą, czy RizBar jest tak regresywny z powodu słabego porządku średniego, czy też porządek środkowy jest tak zwyczajny, ponieważ RizBar w ogóle nie pozwala im grać na płasko warunkach, czy naprawdę potrzebowaliśmy Pakistanu, aby zagrać w Pucharze Świata? Aby być wobec niego uczciwym, Babar Azam przyjął degradację, podbił bardziej atakującego otwierającego lewą ręką, a mimo to wyniki nie były świetne.

W ostatnim meczu, w którym jedyne, co mogli osiągnąć, to pocieszające zwycięstwo, Pakistan patrzył na siebie z zażenowaniem, gdy Babar pokazał swoją klasę, umiejętność odbijania piłki po trudnej nawierzchni, ale ostatecznie to nie wystarczyło. Dopiero szóstki Afridiego uspokoiły nerwy.

Afridi dał przebłyski tego, co mogłoby się wydarzyć: powrót do zdobywania bramek w pierwszym overze, powrót do przygotowania gry na groźny atak w tempie. Ze wszystkich mistrzostw świata, ten miał warunki, w których Babar i Mohammad Rizwan mogliby grać w taki sposób, w jaki grają, ale Rizwan załamał się pod presją stawki wywoławczej w meczu przeciwko Indiom, gdy mecz należał do niego.

Dzień przed tym meczem Imad Wasim mówił o nastawieniu niezbędnym, aby grać w krykieta z piłką na równi z innymi doskonałymi nowoczesnymi drużynami. Mówił o tym, jak Pakistan rządził krykietem T20, zanim stał się jednostką regresywną. Mówił o konieczności pozbycia się strachu przed porażką.

Zapytany, czy to niepewność ze strony decydentów, czy też wysoce emocjonalna reakcja fanów podsyca ten strach, Babar wskazał, być może, na kwestię jakości. Powiedział, że selekcje były spójne i że tak naprawdę, gdy był kapitanem, nie było zbyt wielu zmian. W 85 meczach, których Babar był kapitanem, 27 zawodników odbijało z miejsc od 3 do 7, w tym sam Babar i Rizwan. Dla porównania w 96 meczach od początku 2020 r. Indie mierzyły się z 32 zawodnikami z miejsc od 3. do 7.

„Myślę, że przez ostatnie cztery lata gramy z tymi samymi ośmioma dziewięcioma graczami” – powiedział Babar. „Nie powinni się obawiać na tym froncie. Są wspierani. Daje się im możliwości. Ale jako gracz musisz trochę się postarać. Słuchaj, nastawienie powinno być takie, jak chcesz grać. Teraz nie możesz trafiać każdą piłkę, nie można trafić szóstki w każdą piłkę, nie można nawet zdobyć bramki przy każdej piłce. Trzeba ocenić warunki, co jest tutaj wymagane.

„Powiedz mi, ile meczów tutaj rozegrano [in the USA] i czy było jakieś wybitne uderzenie? Toczyła się walka, ale musisz aktywnie reagować na to, co jest tutaj wymagane. Potrzebujesz partnerstwa, musisz rzucać na dobrą, twardą długość. To nie jest tak, że przychodzisz z ustalonym nastawieniem i po prostu się nim kierujesz.

„Nie przeczę, że musimy myśleć nieszablonowo. Każdy gracz musi myśleć. To nie jest tak, że musi to zrobić jedna osoba. Każdy gracz musi myśleć, ponieważ krykiet stał się bardzo szybki. Musimy iść z duchem czasu W nowoczesnym krykieta musisz mieć świadomość gry, musisz wziąć na siebie pewne obciążenie. Nieważne, ile zrobisz, nie możesz tutaj zdobyć 150 punktów spróbuj budować rundy, myślę, że potrzebna jest tutaj większa świadomość gry i zdrowy rozsądek.

Brzmi to jak akceptacja faktu, że w innych, bardziej standardowych warunkach T20 Pakistan musi iść z duchem czasu. Jeśli ta porażka spowoduje korektę kursu, te mistrzostwa świata mogą jeszcze być ważnym wydarzeniem w krykiecie pakistańskim.

Jednak będzie ich niepokoić fakt, że nie udało im się wyjść z pierwszej rundy w warunkach odpowiadających ich stylowi krykieta. Można uwzględnić porażkę Stanów Zjednoczonych, ponieważ zostali wprowadzeni do gry, a tendencja w zdobywaniu punktów w całym meczu sugeruje, że tylko pierwsze pięć-sześć overów było trudnych, co stanowi znaczną część meczu. Jednak w meczu przeciwko Indiom wygrali losowanie, mieli najlepsze warunki, a jedyny pałkarz, który wszedł, nie zabił pościgu ani nie wbił go głęboko.

Być może nadszedł także czas, aby trochę trzasnąć batem, ponieważ bezpieczeństwo pracy, o którym wspomniał Babar, nie sprawdziło się ani w przypadku najwyższego, ani średniego szczebla.