Mitchell Marsh kapitanem Australii na Pucharze Świata jest w równym stopniu nieunikniony, jak i nieprawdopodobny, biorąc pod uwagę jego karierę.

Nieuchronność wynika z jego pochodzenia. Jest synem Geoffa Marsha, byłego kapitana australijskiego ODI i trenera, który zdobył Puchar Świata. Dorastał w australijskiej szatni lat 90. w otoczeniu legendarnych kapitanów Allana Bordera, Marka Taylora i Steve’a Waugha. Jest jednym z najbardziej utalentowanych, wszechstronnych talentów swojego pokolenia. Poprowadził Australię do zwycięstwa w Pucharze Świata do lat 19 w 2010 r. – w skład którego wchodzili obecni koledzy z drużyny Josh Hazlewood i Adam Zampa – a na początku kariery australijskiego krykieta było wielu wnikliwych sędziów australijskiego krykieta, którzy uważali, że jego awans na stanowisko seniora będzie tylko być kwestią czasu. Jest naturalnym przywódcą.

„On po prostu naprawdę troszczy się o wszystkich” – Ashton Agar powiedział ESPNcricinfo. „Nie chodzi o to, żeby starać się być dla każdego przyjacielem. Chodzi o to, żeby naprawdę troszczyć się o to, kim są, o ich rodziny, a to sprawia, że ​​czujesz się dobrze. Być może nie zawsze pamiętasz, co mówi, ale zawsze, gdy rozmawiasz z Mitchem, odchodzisz, czując się jak zrozumiano, zaopiekowano się tobą, wysłuchano i że zapamięta, co mu powiedziałaś. I nie dyskryminuje nikogo. Rozmawia z najlepszymi kumpli, jakby rozmawiał z przypadkowym człowiekiem na ulicy. Myślę, że to świetna cecha”.

Jego popularność wśród kolegów jest tak wielka, że ​​został mianowany wicekapitanem testów w 2018 r., kiedy nowy trener Justin Langer przeprowadził wewnętrzne głosowanie zawodników, aby dowiedzieć się, kto powinien zostać częścią odnowionej grupy przywódczej po upadku w Kapsztadzie.

Najbardziej nieprawdopodobne jest to, że to Mitch Marsh. To człowiek, który kiedyś powiedział: „większość Australii mnie nienawidzi”. Mężczyzna wygwizdany przez kibiców MCG podczas meczu testowego u siebie, kiedy wszedł na kręgielnię. Mężczyzna, który złamał rękę uderzając w ścianę szatni po zwolnieniu z roli kapitana Australii Zachodniej i opuścił sześć tygodni krykieta. Człowiek, który został zwolniony ze stanowiska wicekapitana testów i przez ostatnie 13 lat rzadko, jeśli w ogóle, miał poczucie pewności co do swojego miejsca w australijskiej drużynie niezależnie od formatu. Został nawet pominięty podczas triumfu Australii w Pucharze Świata T20 w 2021 r. – turnieju, w którym był graczem finału. Zrezygnował z funkcji kapitana Perth Scorchers na kilka dni przed sezonem BBL 2020–21, ponieważ nie sądził, że będzie w stanie w pełni zaangażować się w to, czego wymaga ta rola, jednocześnie próbując wywalczyć sobie drogę z powrotem do australijskiej drużyny.

To ten sam Mitch Marsh, który w każdej sytuacji szuka zabawy i frywolności, a nie poważnego i stalowego usposobienia, które ma być cechą charakterystyczną australijskiego kapitana.

Jak widać w pierwszym sezonie Test dokumentalny, w uroczystym sanktuarium australijskiej garderoby podczas intensywnego serialu Ashes w 2019 roku, Marsh próbował rozśmieszyć swoich kolegów z drużyny, udając, że jest DJ-em muzycznym kręcącym utwory. Zatrzymywał się, ilekroć Langer wchodził do klasy, z miną winnego ucznia próbującego ukryć swoje zachowanie przed nauczycielem. W innych miejscach szeroko oglądany jest materiał filmowy przedstawiający Marsha zamieniającego rutynową australijską sesję na siłowni w taneczny rave z Marcusem Stoinisem i Zampą tylko po to, by wywołać chichot zarówno u niego, jak i jego kumpli. W najnowszym wydaniu filmu dokumentalnego, przedstawiającego ubiegłoroczną podróż po Anglii, podczas której Marsh powrócił w niezwykły sposób do Headingley, po raz kolejny jest on centralną postacią, charakteryzującą się dużą dawką humoru i pewną dozą szczerości.

Kapitanowanie Australii na Pucharze Świata to poważna sprawa. Border, Waugh, Ricky Ponting, Michael Clarke i Aaron Finch byli poważnymi, twardymi i bezwzględnymi konkurentami w swej istocie. Marsh nie jest tak zbudowany jak oni, pomimo swojego pochodzenia. Jest tak samo konkurencyjny jak tamci mężczyźni, ale wykorzystuje to, co najlepsze, w inny sposób. Pod tym, co teraz, jak sam przyznał podczas kultowego przemówienia o medalu Allan Border, kryje się wrażliwa i towarzyska dusza, znajduje się obecnie łagodniejsza powierzchowność.

Nawet jeśli grał dobrze w krykieta, po prostu sobie z tym radził. Musiał więc to przetrwać i wykazać się niezwykłą odpornością, ale aby się nie załamać, musiał zrozumieć swoje emocje i dowiedzieć się, jak skutecznie nimi zarządzać.Ashton Agar na Mitchell Marsh

„Czasami jestem trochę gruby i uwielbiam piwo” – powiedział Marsh.

W tym samym emocjonalnym przemówieniu Marsh złożył hołd swojemu obecnemu kapitanowi, zwycięzcy Pucharu Świata w testach i ODI, Patowi Cumminsowi, oraz swojemu obecnemu trenerowi Andrew McDonaldowi za wiarę w niego i pozwolenie mu na bycie sobą.

Relacja Cumminsa i Marsha jako dwóch współczesnych australijskich liderów leży u podstaw funkcjonowania obecnego australijskiego zespołu.

Łączy ich przyjaźń, która sięga ich wspólnego debiutu w ODI jako nastolatkowie w 2011 roku. Spędzili razem czas podczas krótkiego pobytu Cumminsa w Perth Scorchers, gdy ten zmagał się z kontuzjami pleców. Razem zasiedli na ławce rezerwowych podczas Mistrzostw Świata w 2015 roku.

Członkowie australijskiej drużyny powiedzą Ci, że podzielają te same wartości w stosunku do krykieta i życia, mimo że mają nieco inne charaktery. Grają w krykieta dla zabawy. To ich zawód i do tego dobrze płatny. Oboje są w tym niesamowicie dobrzy, ale to ich nie definiuje.

Cummins od dawna kieruje się tą mantrą i dzięki niej ma wielką pewność. Marshowi zajęło dużo czasu, zanim doszedł do tego samego wniosku, ale w końcu zbiera nagrody.

Travis Head to kolejny, który znalazł to samo idealne miejsce we współczesnym środowisku. Wypróbowali twardy, bezwzględny profesjonalizm na naszej drodze lub na autostradzie, na którym kiedyś budowano australijski krykiet, i nie pomogło im to grać w najlepszy krykiet. Spokojne gospodarstwo z wolnym wybiegiem, które prowadzą Cummins i McDonald, pomogło Marshowi i Head prosperować.

„Myślę, że ci goście czuli się naprawdę komfortowo we własnej skórze, komfortowo radząc sobie na boisku i wiedząc, że mają pełne wsparcie kolegów z drużyny i trenerów, dzięki którym mogą wyjść i grać po swojemu”. Cummins powiedział ESPNcricinfo. „Myślę, że widziałeś, jak ci goście weszli na inny poziom i może to jest część tego, co się zmieniło”.

Wszyscy jesteśmy przy nim, jeśli nas potrzebuje. Może na nas liczyć w każdej chwili, gdy potrzebuje pomocy, ale to jego program, więc pozwolimy mu poprowadzić program tak, jak uzna to za stosowne i wykona świetną robotęPata Cumminsa

Istniałaby pokusa, aby po prostu przepłukać i powtórzyć sukces kapitana Cumminsa na Pucharze Świata ODI w wersji T20 2024. Jednak obciążenie Cumminsa pracą jako szybkiego i stałego kapitana testów w trzech formatach sprawiło, że stał się propozycją kampania po kampanii w formacie ODI i nierealistyczną opcją w krykiecie T20I, biorąc pod uwagę, że często odpoczywa po seriach dwustronnych.

Australia musiała wypełnić próżnię w zakresie przywództwa pozostawioną przez Fincha po stronie T20I. Marsh jest obecnie postrzegany jako idealny przywódca tej grupy, choć istnieje przeczucie, że może odnieść sukces w długoterminowej perspektywie jako kapitan, gdy drużyna grająca piłką białą będzie wychodzić poza nadchodzący Puchar Świata.

Nie posiada już tytułu wicekapitana Testu, co jest zaszczytem, ​​który spoczywa na barkach Stevena Smitha i Heada, ale Marsh jest uważany za kluczowego doradcę Cummins, nawet w dłuższej perspektywie. Był wicekapitanem Cumminsa na Puchar Świata ODI i zastępował go na prowadzeniu.

W ramach przygotowań do kampanii na rok 2024, która rozpoczęła się w zeszłym roku w Republice Południowej Afryki, Marsh był oczywistym i popularnym wyborem, pod warunkiem, że czuł się komfortowo.

„To była dla niego niezła podróż, zanim dotarł do tego punktu, w którym prowadzi drużynę Pucharu Świata i jest medalistą Allan Border” – powiedział Agar. „Myślę, że cechą charakterystyczną prawdziwych przywódców lub naprawdę dobrych przywódców jest to, że mają świetne poczucie samoświadomości. I Mitch ma to teraz.

„To właśnie starał się rozwinąć najbardziej niż cokolwiek innego. Próbuje zrozumieć, kim jest, aby czuć się z tym naprawdę komfortowo. Myślę, że to dlatego, że przeszedł przez naprawdę trudny okres. Ludzie byli po prostu na plecach bez powodu” w sumie miał dobry powód. Po prostu sobie z tym poradził i wiem, że mówił o tym już wcześniej. Nawet gdy grał dobrze w krykieta, po prostu sobie z tym radził, więc musiał to przetrwać i wykazać się niezwykłą odpornością, ale żeby się nie załamać musiał zrozumieć swoje emocje i wiedzieć, jak skutecznie nimi zarządzać, więc teraz robi to tak skutecznie, że jego występy są tak spójne”.

Istnieje przeczucie, że Marsh nie wymyśli koła na nowo podczas Pucharu Świata. Sam powiedział, że ma nadzieję stworzyć spokojne i przyjemne środowisko, w którym gracze będą mogli grać na swój sposób i wyrażać siebie, tak jak on to zrobił pod rządami Cumminsa. Wygrał już trzy serie T20I, które prowadził w ciągu ostatnich 12 miesięcy, w tym przegrał tylko jeden mecz na osiem, a gracze cieszą się z wibracji, którą emanuje, jako lidera. Nie ma również obaw co do wyzwań taktycznych, przed którymi może stanąć w pełnym napięcia Pucharze Świata, biorąc pod uwagę doświadczenie, jakie będzie miał wokół siebie.

„Mitch będzie genialny” – powiedział Cummins. „To naprawdę doświadczony kapitan. Był kapitanem WA, Scorchers i australijskiej drużyny. Będzie miał bardzo dobre wsparcie. Wszyscy w tej drużynie uwielbiają grać pod jego okiem, więc wykona świetną robotę. Wszyscy jesteśmy tam, jeśli nas potrzebuje może na nas liczyć w każdej chwili, gdy potrzebuje pomocy, ale to jego program, więc pozwolimy mu poprowadzić go tak, jak uzna to za stosowne i wykona świetną robotę”.