W Pakistanie nikt tak naprawdę nie ogląda CPL. Przez większą część historii rozgrywek ligowe transmisje nie zapewniały legalnej możliwości śledzenia ich na żywo w Pakistanie, a ponieważ wiele meczów rozpoczyna się około 4:00 czasu lokalnego, większość ludzi po prostu się tym nie przejmuje. Ci, którzy są wystarczająco zmotywowani, mogą znaleźć podstępne obejścia.

Jednak w ciągu ostatnich kilku miesięcy wszyscy interesariusze pakistańskiego krykieta rzucili okiem retrospektywnym na to, co działo się na tym karaibskim turnieju. Doskonała forma zawodników CPL meloników Imada Wasima i Mohammada Amira skłoniła PCB do nakłonienia ich do przejścia na emeryturę kilka miesięcy temu, aby przygotowali się do udziału w pierwszych od 2010 roku Pucharze Świata T20 rozgrywanym w Indiach Zachodnich (i USA).

Imad zdobył 61 bramek w CPL, tracąc tylko 6,20 runów na over (wśród spinnerów tylko Sunil Narine ma więcej bramek przy lepszej ekonomii). W ciągu trzech sezonów Amira zdobył 43 bramki przy 6,5 runach na rundę. Żaden inny szybki melonik w CPL, który wykonał co najmniej 40 overów, nie ma lepszego wskaźnika ekonomicznego. Żaden zagraniczny zawodnik szybkiego melonika nie ma więcej bramek w historii CPL niż Sohail Tanvir.

Być może zaskakujące jest to, że liga CPL nie zyskała pod pewnymi względami większego rozgłosu w Pakistanie, biorąc pod uwagę, że w turnieju na przestrzeni lat wzięło udział 29 zawodników z tego kraju, czyli więcej niż w jakiejkolwiek innej lidze. jedyną zagraniczną drużyną z większą liczbą graczy, którzy mają doświadczenie w CPL, jest Republika Południowej Afryki. Żaden kraj zamorski nie może pochwalić się większą liczbą zwycięzców CPL niż Pakistan.

Shoaib Malik jest członkiem rodziny królewskiej Gujany. Grał w drużynie Amazon Warriors przez trzy sezony, w tym w legendarnym sezonie 2019, w którym poprowadził drużynę do finału z 11 zwycięstwami z rzędu.

Nic więc dziwnego, że Pakistan skupia całą swoją energię na mistrzostwach świata, w których czuje, że ma naturalną przewagę. Można odnieść wrażenie, że ich gracze mają wiedzę o lokalnych warunkach, aby móc rywalizować tam z każdą inną drużyną.

„Najważniejszą rzeczą, jakiej się nauczyłem, jest to, jak wykorzystać tamtejszy wiatr” – mówi Imad. „Ponieważ są to wyspy, może wiać i można z tego skorzystać, jeśli jesteś wystarczająco zręczny. Próbujesz ograniczyć biegi od wietrznej strony, a podczas odbijania jest odwrotnie. To taktyczna bitwa tocząca się na każdym terenie .”

Większość graczy, którzy spędzili jakiś czas w CPL, odwołuje się do wiatru. Sohail Tanvir, który grał w drużynach Warriors, St Kitts i Nevis Patriots oraz St Lucia Zouks, posuwa się nawet do stwierdzenia, że ​​kontrolowanie wiatru może często okazać się decydującym czynnikiem. Podobnie jak brak tempa nadrabiał sprytnymi zmianami w swojej grze w kręgle, tak i Tanvir wierzy, że kluczem będzie wszechstronność.

„Nigdy nie zobaczysz tam prawdziwych zawodników, którzy osiągnęliby taki sukces” – mówi Tanvir. „Na takich boiskach szybsze podanie jest łatwe w obsłudze i odłożeniu na miejsce. Ponieważ jest tam dużo wilgoci, melonik, który ma umiejętności zamachu nową piłką, odniesie sukces w ataku. A ze starą piłką w drugiej połowie rund kluczem jest różnorodność.”

Amir, który grał w klubach Barbados Royals i Jamaica Tallawahs, twierdzi, że wczesna zmiana następuje niezależnie od tego, czy mecze odbywają się w dzień, czy w nocy. Mówi jednak, że późniejsza rosa, szczególnie na Barbadosie, gdzie Pakistan rozegra dwa z trzech meczów Super Ósemek, jeśli zakwalifikuje się do tego meczu, ułatwi zdobywanie wyższych wyników w nocnych meczach.

Zróżnicowany charakter bramek oznacza, że ​​gracze będą musieli myśleć samodzielnie i dostosowywać się w połowie gry.

„Nie zauważam ciasta” – mówi Imad – „ale [focus on] czego wymaga ode mnie furtka. Czy muszę rzucić wolniejszą, szybszą piłkę, czy tylko piłkę ramieniową? Jeśli mam 24 piłki, próbuję rzucić 20, stosując określone warunki. W Pindi bramka jest płaska, a ty robisz coś innego, na przykład atakujesz skrzydłowych. Ale CPL nie będzie miało bramek w stylu Pindi ani Lahore; czasami nawet 120 to zwycięski wynik.”

To sprawia, że ​​kilka pierwszych overów inningu jest szczególnie ważnych. „Chociaż piłka jest nowa i twarda, łatwiej jest w niej zdobywać punkty” – mówi Tanvir. „Im jest starszy, tym trudniejszy. Gracze z Indii Zachodnich są w stanie wykorzystać swoją moc i zdobywać punkty także po śmierci, ale wymaga to poważnego uderzenia siłą”.

Zostało to potwierdzone w poprzedzającej serii meczów West Indies rozegranych w Kingston przeciwko Republice Południowej Afryki. W pierwszym T20I Indie Zachodnie zdobyły 64 punkty za 1 w grze w przewadze, podczas gdy Republika Południowej Afryki zdobyła tylko 46 punktów za 3; Indie Zachodnie wygrały 28 runami. W drugim meczu Republika Południowej Afryki, goniąc za 208, w pierwszych pięciu overach osiągnęła 81, ale nie była w stanie utrzymać tej dynamiki, gdy piłka stała się bardziej miękka, a boisko wyschło. Przez pozostałą część rund udało im się osiągnąć zaledwie siedem przechwytów, a do celu zabrakło im 17 runów.

Według Tanvira największym wyzwaniem dla pałkarzy jest „dobra, twarda długość” i widzi, że Shaheen Afridi, który nie ma doświadczenia w CPL, ostatnio skupia się na tym.

„Shaheen potrafi zamachać piłką, ale długość jest w tym przypadku bardzo ważna” – mówi Tanvir. „Kiedyś po prostu atakował, a jeśli piłka się kołysała, zdobywał furtki, a jeśli nie, w pierwszych dwóch tracił 20-22. Ale ostatnio więcej pracuje nad swoją długością. Goni za bramkami, ale również się wycofuje, gdy zdaje sobie sprawę, że też będzie musiał się powstrzymać.

To niezmiennie rzuca ostre światło na taktykę odbijania Pakistanu w grze w przewadze. Wstępnie zerwali początkowe partnerstwo Babara Azama i Mohammada Rizwana – którzy charakteryzowali się konsekwencją, ale ograniczoną wybuchowością – i wcisnęli Saima Ayuba pomiędzy tę parę, choć jego brak formy obecnie czyni jego pozycję bezbronną.

Ale podkreśla to również wartość napastników, którzy potrafią znaleźć sposób na przepchnięcie starszej, bardziej miękkiej piłki poza granicę w drugiej części rundy. Pakistan nie mógł się doczekać, co zrobić z napastnikiem Azamem Khanem, który w zasadzie nie był w stanie przełożyć formy ligowej T20 na międzynarodowy krykiet. Jednak jego osiągnięcia w lidze CPL potencjalnie przemawiają za tym, że jest tłuczkiem podań od środka do końca na tym Pucharze Świata.

W ciągu ostatnich trzech sezonów tylko dziewięciu zawodników zdobyło więcej runów w lidze i tylko jeden z nich – Faf du Plessis – nie jest zawodnikiem lokalnym. Tylko trzech pałkarzy z większą liczbą runów może poszczycić się wyższą skutecznością uderzeń niż Azam, ale to właśnie w ostatnich sześciu overach rundy jego wartość CPL naprawdę błyszczy. W tym czasie żaden zawodnik spoza Indii Zachodnich nie miał wyższego wskaźnika trafień niż jego 180,81 (min. zdobyte runy: 150). I jako jedyny trafił więcej szóstek niż 26 w ostatnich sześciu rundach rundy? Andre Russella.

Azam przyznaje, że konsekwencja nigdy nie będzie jego zaletą, zamiast tego uzasadnia swoją zdolność do wygrywania meczów.

„Istnieje duża różnica między krykietem franczyzowym a krykietem T20I” – mówi. „W ligowym krykieta rozgrywam dziesięć meczów z rzędu, co jest dla mnie dobre. Moja pozycja odbijania jest taka, że ​​nie czuję, że mogę wygrać dziesięć meczów dla mojej drużyny, ale mogę wygrać od trzech do czterech. I jest lepiej jeśli zrobisz to w dalszej części turnieju, bo ludzie to zapamiętają.”

Jednak Pakistan dobrze by zrobił, gdyby nie skupiał się wyłącznie na Karaibach. Jedną z unikalnych cech tych mistrzostw świata jest to, że są to pierwsze mistrzostwa, w których mecze rundy głównej odbywają się w więcej niż jednym kraju, a Pakistan swoje pierwsze cztery mecze rozgrywa w Stanach Zjednoczonych. Ten kraj jest dziewiczym terytorium dla tak ważnego turnieju i istnieje w nim aspekt nieznanego, szczególnie w przypadku Nowego Jorku, który jest gospodarzem starcia Indii z Pakistanem i ma nowy stadion z dolnym boiskiem z Adelajdy.

Jednak w Imadzie Pakistan również próbował osłonić niektóre bazy. „W zeszłym roku grałem w Major League Cricket w Dallas i Fort Lauderdale w Miami, więc znam te bramki bardzo dobrze, a wiatr ma ogromne znaczenie również w Dallas i Miami. Są podobne warunki do CPL, ale lepsze do odbijania, ponieważ Piłka leci w pałkę. Myślę, że mecze w Nowym Jorku i Dallas będą obfitowały w bramki.

I chociaż Imad żartuje, że jeśli nowojorska bramka zachowuje się dokładnie tak, jak Adelajda, Pakistanowi najlepiej byłoby zagrać z „siedmioma szybkimi melonikami”, podkreśla również wartość rotującego melonika na niemal każdej nawierzchni.

„Błystki są potrzebne z taktycznego punktu widzenia, ponieważ jeśli pałkarz jest ustawiony na jedno tempo, rotacja zaburza jego rytm. Z tego powodu przydatna jest jedna lub dwie opcje rotacji”.

Wydaje się, że brak oczu na CPL nie oznacza, że ​​Pakistan nie docenia znaczenia tego, co się tam dzieje. Przynajmniej tego lata krykieta T20 w Indiach Zachodnich nie zabraknie widzów z kraju, którego gracze sprawili, że stał się domem z dala od domu, po drugiej stronie świata.