We wczesnych godzinach zimnego, ciemnego poranka w dolinie Klein Karoo, gdzie położone jest miasto Oudtshoorn, jedna rodzina nie spała w sobotni wieczór, podczas gdy wszyscy inni skulili się na zimę: Baartmanowie.

Nie spali od 1:30, aby obejrzeć mecz Republiki Południowej Afryki z Nepalem i nie spuszczali wzroku aż do 4:30, kiedy jeden z nich, Ottneil, obronił siedem rund przed ostatnią serią, przypieczętowując zacięte zwycięstwo. A potem natychmiast się z nim skontaktowali, aby dać mu znać, że widzieli każdy bal, nawet kosztem snu, i chcą z nim świętować.

„Kiedy wróciliśmy do hotelu, otrzymaliśmy od nich sporo wiadomości, w których pisali, że są ze mnie bardzo dumni i szczęśliwi. Zapytałem ich: «Czy wy nie śpicie? Tam, gdzie jesteście, jest 3 w nocy (sic!) ” – powiedział Baartman z Antigui, gdzie Republika Południowej Afryki rozegra swój pierwszy mecz Super Eight przeciwko USA. „Powiedzieli: «Nie. To prawda» lekker (wspaniale) cię wspierać.’ Potrzebujesz tego systemu wsparcia, zwłaszcza gdy sprawy nie idą zgodnie z planem.

Na przykład pozostawienie decyzji o pokonaniu Nepalu do ostatniej piłki zdecydowanie nie było w planie Republiki Południowej Afryki, mimo że do tej pory awansowała już do następnej rundy. Żaden z nich nie zrobił tego samego we wcześniejszym meczu przeciwko Bangladeszowi, który już wcześniej pokonywał ich w Pucharze Świata. Ich planem nie było także potknięcie się w pogoni za 104 punktami przeciwko Holandii i prawie dotarcie do nich w trzecim turnieju z rzędu. We wszystkich trzech przypadkach Baartman odegrał kluczową rolę w przywróceniu zawodników na właściwe tory.

To jego 4 na 11 utrzymało Holendra na poziomie 103 na 9 i obejmowało furtki nową i starą piłką. To właśnie siedem runów, które oddał w 19. rundzie Bangladeszu – podczas gdy potrzebowali 18 z dwóch ostatnich – sprawiło, że Keshavowi Maharajowi wystarczyło na ostatnią rundę. To właśnie jego użycie szerokiego yorkera i krótkiej piłki w ostatnim meczu z Nepalem okazało się dla Gulsana Jha zbyt trudne do ucieczki i zapewniło Republice Południowej Afryki zwycięstwo w grupie i pozostanie niepokonane.

A wszystko to od kogoś, kto odbywał swoją pierwszą misję zagraniczną i pierwszą podróż zagraniczną. Tylko jak on to robi?

„Rozmawiałem z moimi trenerami dawno temu, kiedy byłem w akademii i jeszcze w liceum, i dla mnie chodzi o zachowanie spokoju i świadomość, że byłem już w takiej sytuacji. To jest najważniejsze” – powiedział Baartman. „Oczywiście istnieje presja ze strony tłumu. Ale jeśli wykonasz polecenie, nic więcej nie możesz zrobić. Po prostu nie okazuj strachu. Nie pokazuj, że [other] mężczyzna jest nad tobą. To są małe marginesy w grze.”

„Jeśli wykonasz polecenie, nic więcej nie możesz zrobić. Po prostu nie okazuj strachu. Nie pokazuj, że… [other] mężczyzna jest nad tobą.”Baartmana o tym, jak radzi sobie z presją

Jeśli to brzmi, jakby Baartman trzymał swoje karty taktyczne blisko piersi, to tak nie jest. Wszyscy mogli zobaczyć jego umiejętności i różnorodność. Jasne jest, że jego sposób myślenia został udoskonalony na trudne sytuacje, zarówno na boisku, jak i poza nim. Porozmawiaj z bliskimi Baartmana, a opowiedzą historię walki; o tym, że grał w krykieta w pewnym miejscu – South Western District – powiedział wcześniej, że „nikt tak naprawdę na to nie zwraca uwagi”, ponieważ wszystkie najważniejsze wydarzenia sportowe w Prowincji Przylądkowej Zachodniej odbywają się w Kapsztadzie i Paarl; rozważenia kariery w Siłach Obrony Narodowej Republiki Południowej Afryki, ponieważ krykiet nie wydawał się realną opcją. Opowiedzą o poświęceniu dojeżdżania do pracy w Durbanie, na drugim końcu kraju, aby móc grać zawodowo, zamiast wyrywać jego młodą rodzinę z domu i czekać, aż skończy 30 lat – kiedy powszechnie uważa się, że sportowcy są bliżej koniec kariery niż początek – aby w końcu zostać zauważonym.

Baartman zostanie teraz zapamiętany jako pierwszy międzynarodowy sukces SA20. Gdyby nie te zawody, w których był czołowym strzelcem bramek aż do finału, w którym wyprzedził go kolega z drużyny Marco Jansen, Baartman nie miałby szansy na głośne pokazanie, na co go stać, i właśnie wtedy zawodach, o których jego trener kręgli Dale Steyn powiedział mu, że może nadejść powołanie. „Powiedział mi, że drzwi się dla ciebie otwierają, że coś się dzieje” – wspomina Baartman. „Więc po prostu pozostań taką osobą, jaką jesteś. Nie zmieniaj się za nic w świecie”.

Steyn należy do zespołu komentatorów Pucharu Świata T20, przeżył kilka prywatnych chwil koleżeństwa z Baartmanem i jest najbardziej spokrewniony z Baartmanem podczas podróży. W przeciwieństwie do wielu (ale nie wszystkich) kolegów z drużyny, żadne z rodziców Baartmana, jego żony ani dzieci – ma siedmioletnie i trzymiesięczne dziecko – nie pojechało na Puchar Świata. Zamiast tego kibicują mu z odległości ponad 10 000 kilometrów i przeżywają podróż, obserwując jego sukces. Czy spełniło się wszystko, o czym marzył?

To i jeszcze więcej. „To coś niesamowitego. Jeśli reprezentujesz swój kraj w jakimkolwiek formacie, jest to niesamowite. Ale w Pucharze Świata jest to po prostu wspaniałe” – powiedział Baartman. „Jak dotąd podoba mi się ta podróż i nie mogę się doczekać, aby odbywać ją częściej”.