Międzynarodowy stadion krykietowy hrabstwa Nassau w Nowym Jorku był niepomyślnym debiutem. Ambitny projekt ICC zrealizował w ciągu pięciu miesięcy, przygotowując go do organizacji ośmiu meczów Pucharu Świata T20. Cechą charakterystyczną jest zmienne – i czasami niebezpieczne – odbicie; żadna drużyna nie przekroczyła liczby 100 w pierwszych dwóch meczach na obiekcie; skupiono się na boiskach typu drop-in, które zdaniem wszystkich, a ICC się z tym zgadza, nie były idealne dla krykieta T20.

Dlaczego zatem ICC zdecydowało się na umieszczenie tych stanowisk w Nowym Jorku? Jaki jest powód nierównego odbijania? Jak kuratorzy próbują zaradzić temu problemowi? Na te i inne pytania omówiono poniżej.

Po pierwsze, czym jest pitch drop-in?

Boisko do gry w krykieta jest takie samo, jak normalny 22-metrowy pas do krykieta, ale jest przygotowane i przechowywane w stalowej tacy, a nie rozwijane na ziemi, jak to jest tradycyjne. Przygotowuje się go w sprzyjających warunkach – może znajdować się poza ziemią lub na farmie darniowej – i składa się z warstw gleby, gliny i trawy, które są ze sobą ściągnięte przez pewien czas. Po „wrzuceniu” na rynek główny boisko otrzymuje taką samą opiekę, jak boisko tradycyjne. Obejmuje to rolowanie, podlewanie i koszenie trawy przed meczami.

Dlaczego stanowiska drop-in wybrano dla Nowego Jorku?

Chociaż ICC szeroko zarzuciła sieć, aby znaleźć odpowiedni duży obiekt na Mistrzostwa Świata w 2021 r., dopiero we wrześniu 2023 r. ukończono prace nad obiektem w hrabstwie Nassau, zlokalizowanym w Eisenhower Park na Long Island. Mając na uwadze napięty harmonogram, ICC zdecydowała się na oferty typu drop-in jako rozwiązanie „pod klucz”. W związku z tym wykorzystano dziesięć stanowisk dojazdowych – cztery na boisku głównym i sześć w ośrodku treningowym w Cantiague Park, kilka mil od głównego obiektu.

Oryginalne tace zostały przygotowane w Adelajdzie przez firmę Adelaide Turf International, która nadzoruje również przygotowanie boisk do gry w Adelaide Oval. Tace wysłano w grudniu 2023 r. na Florydę, ponieważ jest tam bardziej słonecznie i cieplej w porównaniu do Nowego Jorku, gdzie od grudnia do marca panują ujemne temperatury. Następnie pod koniec kwietnia boiska przeniesiono do Nowego Jorku, a na początku maja umieszczono je na głównym placu i w sali treningowej.

Czy to normalne, że międzynarodowy krykiet jest rozgrywany na boisku przed jakimikolwiek meczami próbnymi?

Zwykle świeże, odnowione boisko na głównym placu stadionu będzie testowane podczas kilku meczów treningowych, a nawet meczów krajowych, zanim zostaną na nim rozegrane międzynarodowe krykieta.

W przypadku projektu w Nowym Jorku organizatorzy musieli wybudować cały obiekt od zera w zaledwie 106 dni od stycznia do maja, zanim 3 czerwca Republika Południowej Afryki grała ze Sri Lanką. Dwa dni wcześniej Bangladesz i Indie rozegrały ciepły mecz mecz na miejscu – był to pierwszy prawdziwy mecz w tym miejscu.

Jaki charakter mają stanowiska do parkowania w Eisenhower Park?

Damian Hough, główny kurator w Adelaide Oval, który przygotował rzuty terenowe w ramach projektu w Nowym Jorku, wyjaśnił, że paski zazwyczaj wymagają dużej zawartości gliny, aby zapewnić dobre tempo i odbicie. W tym przypadku do gleby Hough użył lokalnej amerykańskiej odmiany gleby zwanej BlackStick, która zawiera ponad 60% gliny [considered high], podobny do Adelaide Oval. Trawa bermudzka była używana zarówno na boisku, jak i na boisku, które jest powszechnie używane na boiskach do krykieta.

Czy zanim obiekt otrzymał zgodę, odbyła się inspekcja ICC?

W ramach swojego protokołu ICC wysyła zespół ekspertów, który przeprowadza analizę due diligence wszystkich obiektów, w tym samego stadionu, boisk i obiektów treningowych, przed przyznaniem im statusu międzynarodowego. Chociaż nie ogłoszono formalnie, że nowojorski obiekt uzyska status międzynarodowy, 15 maja ICC uruchomiło stadion na Mistrzostwa Świata.

Czy harmonogram stanowi problem?

Tak. Osiem z 16 meczów Pucharu Świata amerykańskiej części Pucharu Świata T20 przydzielono do Nowego Jorku i zaplanowano je na dziesięć dni między 3 a 12 czerwca, przy czym sześć ostatnich meczów – w tym mecz namiotowy pomiędzy Indiami a Pakistanem 9 czerwca – w kolejne dni. Taki harmonogram nie ma precedensu na wydarzeniu ICC. Było to największe wyzwanie dla Hougha i jego zespołu, ponieważ nie tylko jedno boisko, ale cały plac składający się ze wszystkich czterech pasów wymaga ciągłej uwagi.

Ile boisk zostało już wykorzystanych?

Dwa. Boisko nr 4 było używane do tej pory w trzech meczach: na rozgrzewkę Bangladesz – Indie (1 czerwca), Indie – Irlandia (5 czerwca) i Kanada – Irlandia (7 czerwca). Boisko nr 1 zostało wykorzystane podczas meczu Republika Południowej Afryki ze Sri Lanką, który odbył się 3 czerwca.

Czy ICC zidentyfikowało jakikolwiek czynnik(i) przyczyniający się do zmiennego odbicia?

ESPNcricinfo dowiedział się, że Hough zauważył linie trawy wyrastające w pęknięciach w niektórych miejscach boiska, co, jak podejrzewał, mogło przyczynić się do nierównego odbicia, które często powodowało niepokój pałkarzy w meczach Republika Południowej Afryki ze Sri Lanką oraz Indie z Irlandią. Kolejnym czynnikiem wpływającym na wynik były pochmurne warunki – wilgoć odegrała rolę w nadmiernym ruchu na boki i huśtaniu generowanym przez szybkich ludzi.

Czy przeprowadzono jakieś prace naprawcze?

Przyjmuje się, że przed piątkowym meczem Kanada-Irlandia Hough przykrył wierzchnią warstwą gleby obszary, w których rosły pędy trawy pod pęknięciami, i rozwałkował ją, aby powierzchnia była znacznie bardziej płaska.

Czy to zrobiło różnicę?

W piątek, choć dziwna kula utrzymywała się nisko, nawierzchnia była znacznie prawdziwsza, choć nieco powolna w wyniku nocnego deszczu. Kapitan Irlandii Paul Stirling zauważył, że boisko wyglądało zupełnie inaczej niż to, na którym rozgrywano mecz z Indiami, a większość zielonkawego zabarwienia została usunięta.