Fani przyjeżdżają z odległych miejsc, aby kibicować drużynom z Indii i Pakistanu
NOWY JORK: Ayush, kierowca ciężarówki z Toronto, był wybawicielem. Kiedy w aplikacji prośba o 20-minutową przejażdżkę taksówką w niedzielny poranek na Long Island informuje, że czas oczekiwania wynosi godzinę, wiesz, że w pobliżu dzieje się coś naprawdę ważnego. W niedzielę kibice z Pakistanu mieli znaczną przewagę liczebną, ale to nie miało większego znaczenia.
PUCHAR ŚWIATA T20: HARMONOGRAM | TABELA PUNKTÓW
Tak się składa, że ​​spotykacie chłopca z Bhatindy, który od ośmiu godzin jedzie zza granicy i jest gotowy pomóc indyjskim dziennikarzom w potrzebie. „Chodź, Indie ko jitana hain– mówi i wszyscy czujemy się zobowiązani.
Ayush nie był jedynym, który przybył z daleka na tę historyczną okazję – Indie kontra Pakistan na „nowo odkrytej ziemi” krykieta – Stanach Zjednoczonych Ameryki.
Rizwan i Zeeshan, dwaj biznesmeni z Londynu, przyjechali do Nowego Jorku tylko po to, żeby obejrzeć grę Pakistanu. Pakistan słabo rozpoczął mundial, ale to nie miało znaczenia. „To pasja. Jak możemy trzymać się od tego z daleka… Wydaliśmy na to 3000 dolarów, mamy nadzieję, że deszcz przestanie padać” – Rizwan powiedział TOI.

Sachin Tendulkar macha do publiczności przed meczem Pucharu Świata T20 pomiędzy Indiami a Pakistanem. (Zdjęcie: Robert Cianflone/Getty Images za pośrednictwem AFP)
Niedzielny poranny deszcz przez dłuższy czas wydawał się realnym zagrożeniem. Choć spodziewaliśmy się najgorszego – załamania w „debiucie” – miejscowi dali nam nadzieję: „Spójrzcie na aplikację, przelotnie pada i przejaśnieje do 11:00”.
„Zadzwonił do mnie bhang nahin hona chahiye yaar” Powiedział Navjot Singh Sindhu w swoim charakterystycznym stylu, idąc w stronę prowizorycznej windy, gdzie przywitał go stary „wróg” Rameez Raja. Dwóch debiutantów z lat 80. i 90. z dwóch stron granicy objęło się i od razu rozległy się przekomarzania w nieskazitelnym pendżabskim, jakby wrócili do czasów gry. A kiedy ktoś zapytał Rameeza, czy stadion hrabstwa Nassau przypomina mu jakieś miejsce na morzu, były kapitan odpowiedział: „To musi być Toronto”.

To właśnie w Toronto w latach 1996–1998 Indie i Pakistan rozegrały trzy mecze jeden po drugim o Puchar Sahary – dwustronną serię ODI – w których Sourava Ganguly’ego kształtowanie się na czołowego gracza z limitowanymi limitami i Saqlaina Mushtaqa tka swoją magię.
Obie drużyny na przestrzeni lat przestały grać w dwustronny krykiet i można było wyczuć pragnienie wznowienia rywalizacji między Indiami a Pakistanem. Chociaż Sidhu powiedział kilka dni temu, że „krykiet powinien zjednoczyć Indie i Pakistan, jeśli zajdzie taka potrzeba, częściej grać na obiektach za granicą”, kibice podzielali podobne zdanie.
Haider, informatyk z Maryland, który próbuje oglądać mecze Indie-Pakistan na całym świecie, powiedział: „Po prostu uwielbiamy oglądać grę obu drużyn. Wyobraź sobie. Virat Kohli i Babar Azam przechodzą na emeryturę, nie grając ze sobą w meczu testowym… To po prostu smutne”.

Navjot Singh Sidhu i Wasim Akram na ziemi przed meczem Pucharu Świata T20 pomiędzy Indiami a Pakistanem. (Zdjęcie AP)
W niedzielę kibice z Pakistanu mieli znaczną przewagę liczebną, ale to nie miało większego znaczenia. Kiedy Sachin Tendulkar, jeden z gości meczu, spacerował po terenie hrabstwa Nassau, można było poczuć, jak bardzo kochają go zarówno pakistańscy kibice, jak i Hindusi. „Dorastaliśmy, obserwując go… Jak może go nie kochać” – powiedziała Rizwan ubrana w pakistańską zieleń.
Deszcze padały i padały, mecz stał się sprawą typu stop-start, ale ci, którzy są związani z krykietem w Stanach Zjednoczonych, wiedzieli, że cel został osiągnięty. Sanjay Parthasarathy, właściciel Orki z Seattlezespół w Major League krykietapowiedział TOI: „Gra odcisnęła piętno. Jeśli śledzisz najpopularniejsze kanały informacyjne w USA, one śledzą ją wszystkie. Dodaj do tego zwycięstwo drużyny USA… Krykiet tu pozostanie” – powiedział Parthsarathy.
Dowiemy się tego w ciągu najbliższych kilku lat, ale sygnały są naprawdę dobre.