Wydawało się, że indyjscy selekcjonerzy postąpili ostrożnie, wybierając skład na Puchar Świata T20. Wybór Rohita Sharmy i Virata Kohli był jasnym sygnałem, że nie byli jeszcze gotowi zaangażować się na rzecz młodzieży; nadal chcieli zdobyć trochę doświadczenia na imprezie ICC.

To powiedziawszy, sposób, w jaki Indie uderzały do ​​tej pory, pokazuje, że chociaż selekcja przebiegała w bardziej tradycyjny i ostrożny sposób, prezentowana marka krykieta będzie nowoczesna i dynamiczna.

Podczas meczu z Bangladeszem z wielką fascynacją obserwowałem reakcję fanów w naszym studiu, gdy Indie wcześnie straciły zarówno Rohita, jak i Virata. Ich twarze odzwierciedlały zagładę i mrok.

Obserwując szybką ewolucję krykieta T20 w ciągu ostatnich kilku lat, namawiałem ich, aby przyjrzeli się wskaźnikowi biegania w Indiach, a nie straconym bramkom i temu, kto wydostał się na światło dzienne.

Indie prowadziły dziewięć runów z rzędu, mimo że Rohit i Virat stracili Rohita i Virata już po dziewiątym, po wyniku na boisku wynoszącym 150 par. Indie radziły sobie dobrze; wciąż mieli mnóstwo odbijania — konkretnie sześciu pałkarzy, a do końca pozostało 11 overów.

Marka krykieta z Indii, która gra w tym WC, to marka, jakiej nigdy wcześniej nie widzieliśmy i z którą staramy się pogodzić.

Trzeba przyznać, że Virat, jak na kogoś, kto nie lubi wychodzić na zewnątrz (cecha, która może być słabością w krykieta T20), zobowiązał się również do regularnego podejmowania ryzyka i na razie wydaje się, że nie przeszkadza mu to w podejmowaniu tego ryzyka .

Indie tym razem mają świetną głębokość uderzenia. Być może była to świadoma decyzja selekcjonerów i kierownictwa zespołu podczas wybierania składu, ponieważ odbijanie musi sięgać bardzo głęboko, a meloniki potrafią odbijać i odwrotnie, jest to podejście, które Anglia ma od wielu lat, ale w złym formacie – Testy.

Kiedy Axar Patel i Jadeja są na miejscach siódmym i ósmym, Virat i Rohit odpadają po pierwszych sześciu overach nie jest już momentem zmieniającym życie i definiującym grę.

W mojej zapowiedzi turnieju wspomniałem, że obecnie wydarzenie ICC dla Indii nie dotyczy dotarcia Indii do etapów końcowych, ale tego, jak Indie grają w tych końcowych etapach.

Indie nie musiały pokonać ani jednego silnego przeciwnika, aby dotrzeć do półfinału. Kiedy w ostatnim meczu Super 8 spotkają się z Australią, będzie to pierwsza tak wysokiej jakości drużyna, z jaką musieli się zmierzyć.

W Rishabh, Hardik, Surya i Bumrah w Indiach jest czterech mistrzów, którzy świetnie sprawdzą się na dużej scenie, a także tacy gracze jak Dube, który dołoży swój wkład, aby uzupełnić nowy obraz indyjskiego krykieta T20. Rohit i Virat, kiedy w końcu przyjdą na imprezę, będą mile widzianym bonusem.

Kluczem jest jednak podejście. To obecne podejście, w którym nikt nie próbuje niepotrzebnie brać na swoje barki ciężaru, starając się grać konserwatywnie, aby uniknąć możliwej porażki (która często jest wytworem paranoicznej wyobraźni), zamiast skupiać się na tym, co się wydarza.

Rohit i Virat są nadal oczywistymi ikonami tego zespołu i dla jego fanów, ale Indie, jak widzieliśmy podczas tych PŚ, poszły dalej. Obecnie jest to zespół składający się z 11 osób, a nie tylko jednego czy dwóch. W półfinale, kiedy wyzwanie stanie się trudniejsze, a Indie będą grać ze świadomością, że w przypadku porażki zostaną wyeliminowane z turnieju, Rohit i Virat muszą nadal przyjmować takie podejście.

Ostatnią rzeczą, jakiej chcą Indie, jest powtórka półfinału ostatnich PŚ T20, kiedy zarówno Rohit, jak i Virat wzięli na siebie obowiązek poprowadzenia Indii w walce z silną Anglią, co przyniosło odwrotny skutek.

Jeśli Indie mają wygrać PŚ, ta dwójka musi w dalszym ciągu ułatwiać, a nie prowadzić. Mam też jedną drobną obawę dotyczącą jakości szwów w Indiach (oczywiście pomijając geniusz Bumrah); Nie jestem pewien, czy Arshdeep będzie walczył z silną drużyną znajdującą się pod presją. Pomijając to, wydaje się, że Indie mają zapewnione wszystkie podstawy.

Na razie mniej więcej podobnie jest w meczach pucharowych.