Puchar Świata T20: Jak Axar Patel i Kuldeep Yadav, przy cichym udziale Ravindry Jadeja, uzasadnili wirującą wizję Rohita Sharmy | Wiadomości krykieta
Spojrzenie Rohita Sharmy było bardziej wymowne niż słowa, które po nim nastąpiły. „Dlaczego nie cztery błystki?” Oznaczało to pytanie „Dlaczego cztery błystki?” Następnie wyjaśniał: „Nie chcę wdawać się w szczegóły na ten temat. Zdecydowanie chciałem cztery błystki. Wiąże się to z aspektami technicznymi. Nie zdradzę tego teraz” – powiedział na konferencji prasowej przed wejściem na pokład samolotu do Nowego Jorku.
Z perspektywy czasu to była oczywista decyzja. Karaiby były znajomym wybrzeżem dla Sharmy i spółki, wiedzieli, że boiska będą niższe, wolniejsze i bardziej kręte w miarę postępu turnieju. Cztery i pół tygodnia później decyzja okazała się mistrzowskim posunięciem, różnicą między Indiami a resztą w kilku grach. Jeśli trio tempa Indii zgarnęło większość bukietów w grach grupowych, trio spinów rozłożyło skrzydła i trzepotało w ostatnich grach Super Eight i półfinale.
Tworzą dziwne trio. Są wyłącznie leworęczni. Axar Patel i Ravindra Jadeja głoszą półortodoksyjne rzemiosło, chociaż różnią się budową, punktami zwolnienia, modulacją tempa, preferowanymi długościami, odmianami i procesami myślowymi. Kuldeep Yadav to odludek, który zaskakuje swoimi tajemniczymi tajemnicami. W szerokim spektrum spinningistów leworęcznych wyróżniają się trzy różne światy. Kuszące byłoby zamienić jednego z nich (prawdopodobnie Jadeję lub Patela) na kręcącego nogami Yuzvendrę Chahal. Ale Sharma i kierownictwo zespołu oparli się pokusie powrotu do tego typu.
Inteligentne używanie spinnerów
Ale najważniejsze jest to, jak inteligentnie Sharma ich użyła, wiedząc, kiedy, gdzie i jak z nich skorzystać. Yadav to wrak, któremu dano swobodę ekspansywności, a nawet odrobiny zuchwałości. Bierze pod uwagę naturę powierzchni i często ma swobodę wyboru celów, w zależności od tego, po której stronie wieje boczny wiatr, aby mógł zmaksymalizować wytwarzany przez siebie znos. To niewypowiedziany pakt, że nie może uwolnić odbijających piłek uwalniających ciśnienie. Pola są często agresywne, a on odwdzięczył się Sharmie za wiarę z niezachwianą konsekwencją (10 bramek na 9,40; kurs ekonomiczny 5,40). Dokładność i dyscyplina w połączeniu z dryfowaniem i opadaniem (mimo że nie lata piłką tak ekstrawagancko jak w przeszłości), oszołomiły odbijających. Glenn Maxwell miał koszmary o złym, który pożerał go na St. Lucia. Na najbardziej płaskim boisku był najbardziej śmiercionośnym ze spinnerów. Sharma nazywa go jednym ze swoich dwóch „przedstawicieli broni”. Drugi to Patel.
Ten leworęczny spinner jest jego człowiekiem na wszystkie sezony. Potrafił żonglować wieloma rolami; rzucać w powerplay, jak to robił przeciwko Anglii, dusić batsmanów w środkowych overach, przełączać się między rzutami strike i support bowler. Ze wszystkich swoich spinnerów Patel najczęściej uderza w pniaki, jest najinteligentniejszym zwolennikiem używania linii i zmieniania punktów uwalniania. Tak więc już w czwartym overze w grze z Anglią Sharma rzucił mu piłkę. Jos Buttler właśnie rzucił Arshdeep Singh na trzy czwórki, ale Patel wziął jedną piłkę, aby zgasić największe migotanie Anglii w pogoni.
Piłka nie była widowiskiem. Patel rzucił płaską piłkę zza linii, jakby spodziewał się odwrotnego zamachu. Zrobił dokładnie to, tylko piłka opadła i dotarła w znacznie wolniejszym tempie, niż Buttler się spodziewał. To, że uderzył palcami u stóp, a nie górną krawędzią, pokazuje, jak wcześnie angielski pałkarz wszedł w short. Nie było w tej piłce żadnej magii ani cudu, ale nieodparta precyzja, szokująca prostota, okrzyk bojowy, że nie trzeba posiadać worka wariacji, aby zbierać wickety. Wyrzucił Jonny’ego Bairstowa kolejną prostą, nieobrotową piłką, która rozbiła się o pnie. Tak Patel kradnie swoje wickety. Na widoku, kradzież w biały dzień, kiedy wiesz, co mógł, a czego nie mógł, a mimo to pozwalasz mu zdobyć wicket. Kiedy pałkarze spodziewają się, że jego podania będą się ślizgać, on ich spowalnia, a kiedy spodziewają się, że zwolni tempo, ostatecznie zostają pokonani przez jego ślizganie, a nie szybkość.
Rola epizodyczna Jadeji
Połączenie tej pary sprowadziło Ravindrę Jadeję do roli epizodycznej. Nie jest już księciem oszczędności, którym kiedyś był, wymiarem, który wymienił w podróży do skalowania szczytów meczów testowych. Ale oferuje pewność, przewodnictwo i zimną krew pod presją, oprócz swojej użyteczności w odbijaniu.
To, że Sharma mógł sobie pozwolić na Jadeję i Patela w jedenastce, częściowo wynika z ich umiejętności odbijania. Nagle drużyna może pochwalić się wspaniałą równowagą — trzech spinnerów, z których dwóch potrafiło miażdżyć granice, trzech seamerów, z których jeden mógł wyprowadzać potężne ciosy. Czterech rzuca lewą ręką; dwóch prawą. Daj Sharmie jakikolwiek rodzaj toru, ma on amunicję, by rozwalić przeciwników. Nowy Jork był przyjazny seam, więc odkręcił swoich seamerów, St. Lucia była koszulką z przodu, więc wykorzystał najlepszych ze swoich przekraczających boisko bowlerów, Bumraha i Yadava; Gujana była przyjazna spinnerom, więc wypchnęła Patela do przodu. To klasyczny przypadek wykwalifikowanej firmy bowlingowej umiejętnie kierowanej przez wykwalifikowanego kapitana. Do tej pory elokwentnie odpowiedział na pytanie o spinnera.
