To karaibska rzecz, palenie wielkich szóstek. Aaron Jones dołączający do Chrisa Gayle’a jako jedyny międzynarodowy pałkarz, który wbił co najmniej 10 szóstek w rundach T20, nie jest zatem zaskakujący. Być może gra w USA, ale wszystkiego, czego Jones nauczył się krykieta, uczył się na Barbadosie, gdzie dorastał, grając u boku Shai Hope, Nicholasa Poorana i Rovmana Powella. Również Jofra Archer, właśnie wrócił po kontuzji reprezentant Anglii, który mieszkał kilka domów dalej od Jones, w parafii St Philip, w najbardziej wysuniętej na wschód części Barbadosu, usianej idyllicznymi plażami i latarnią morską na końcu Wyspa.

Daje to Barbadosowi wyjątkowe wyróżnienie jako prawdopodobnie jedyny kraj posiadający międzynarodowe reprezentacje w trzech różnych zespołach – Indiach Zachodnich, Anglii, a obecnie w USA. Nie mogło być lepszego wstępu dla Jonesa, który w debiucie zdobył 94 niepokonane piłki z 40, co stanowi drugi najwyższy indywidualny wynik w debiucie w Pucharze Świata po 117 golach Gayle’a (w porównaniu z SA, 2007). Przyczynił się do rekordowego 31,6% wszystkich runów, jednocześnie podnosząc rekordową liczbę 131 runów wraz z Andriesem Gousem w grze z siedmioma bramkami nad Kanadą z 14 piłkami do stracenia w Dallas w Teksasie. Uwaga: wynik meczu pomiędzy Jonesem i Gousem wynosił 14,29 runów na rundę, co stanowi najwyższy wynik w historii wszystkich stuletnich partnerów w Pucharze Świata T20.

PRZECZYTAJ TAKŻE: AB de Villiers wspiera Babara Azama, w eleganckiej odpowiedzi powstrzymuje trolla kpiącego z angielskiego kapitana PAK

To początki marzeń, ale Jones wybrał krętą drogę, aby tu dotrzeć. Minęło zaledwie pięć lat, odkąd Stany Zjednoczone uzyskały status ODI, a Jones odegrał kluczową rolę w zapewnieniu mu statusu podczas swojej dziewiczej Listy A sto przeciwko Namibii w 2. lidze Światowej Ligi Krykieta. Przez cały ten czas grał także dla Barbadosu jako krykiecista kontraktowy Professional Cricket League (PCL). Międzynarodowa przyszłość nie rysowała się długo na horyzoncie. Ale 29-letni Jones trzymał się nadziei i treningu, jakie zdobył na Barbadosie.

Urodzony w Nowym Jorku Jones wrócił na Barbados jako trzylatek. Tutaj poznał Archera. „Chodziliśmy razem do szkoły podstawowej i gimnazjum. Nauczyliśmy się razem całego krykieta na Barbadosie. Ale kiedy byliśmy, powiedzmy, na scenie do lat 15, nie mieliśmy najmniejszego pojęcia, że ​​skończymy grając w dwóch różnych krajach” – Jones powiedział HT w 2019 roku. „Nie mieszkamy zbyt daleko od siebie Inny. Zawsze, gdy on wróci na Barbados, a może kiedy wrócę, spędzamy czas.”

Po szybkiej stracie otwieraczy drużyna USA znalazła się w trudnej sytuacji przy wyniku 42/2, kiedy Jones wszedł z pozornie trudnym celem 195, który patrzył na niego z gigantycznej tablicy wyników. Jednak zmiana nastrojów nie trwała długo, gdy Jones zaczął rozbierać spinnerów Saada Bin Zafara i Nikhila Duttę, schodząc z boiska, a nawet uderzając ich w tył, aby ponownie sprowadzić USA do pościgu. Pominięty w drafcie Major League Cricket (MLC) w tym sezonie Jones z pewnością skłoni do namysłu.

„Zawsze się wspieram i zawsze wiem, że jestem w stanie wystąpić na każdym poziomie. Jestem naprawdę szczęśliwy, że wyszedłem dzisiaj na prowadzenie, rozegrałem dobre rundy i wygrałem mecz dla USA. Mam nadzieję, że może to otworzyć oczy niektórym ludziom na całym świecie i naprawdę zrozumieją, że jestem wystarczająco dobry, aby grać w krykieta T20” – powiedział Jones na konferencji prasowej po meczu. To uczucie podziela wielu krykieta z krajów stowarzyszonych. To napędzało Coreya Andersona, awanturniczego nowozelandzkiego napastnika nie tak dawno temu – był ₹Wybór na aukcji IPL za 4,5 crore przez Indian z Bombaju w 2014 r. – w celu migracji do USA w celu uzyskania szansy na grę w Pucharze Świata. Bin Zafar (37 lat) zadebiutował w Kanadzie w 2008 roku, po przeprowadzce z Pakistanu jako nastolatek. Harmeet Singh grał w Indiach na poziomie U-19, zanim przeniósł się do USA.

Oczekuje się, że mistrzostwa świata T20, przynajmniej faza ligowa, zaprezentują tę część świata, która pragnie być bardziej integralną częścią gry. Gracze pochodzenia azjatyckiego i karaibskiego pokazali drogę, budząc nadzieję na pozostawienie trwałego śladu krykieta w nowszych krajach. A proces ten był po prostu urzekający. Urodzony w Queens Bajan z Nowozelandczykiem w roli partnera uderza zwycięską szóstkę urodzonego w Kuwejcie kanadyjskiego melonika indyjskiego pochodzenia przed trybunami stadionu w Teksasie wypełnionego ekspatriantami, z których jeden ma na sobie koszulkę Chennai Super Kings – inkluzywność nie ma miejsca Od lat nie czułem się tak cudownie.