Puchar Świata T20: Wczesne przewidywanie gotowości Virata Kohli-Rohita Sharmy, Hardika Pandyi do rzucania i obstawianie leworęcznego obrotu pomogło zakończyć długą suszę trofeów Indii | Wiadomości o krykiecie
Ta jednowierszowa obietnica złożona przez Hardika Pandyę przez telefon sekretarzowi BCCI Jayowi Shahowi bardzo pomogła selekcjonerom krajowym w przygotowaniu zwycięskiej kombinacji na Puchar Świata T20 w USA i Indiach Zachodnich. Wspomniana rozmowa odbyła się podczas nieformalnego spotkania podczas majowo-czerwcowego IPL, podczas którego Hardik, powracający po długiej przerwie spowodowanej kontuzją, aby prowadzić Indian Mumbai, nie grał regularnie w kręgle.
Jednak większą decyzję dotyczącą głównych filarów zespołu, Rohita Sharmy i Virata Kohliego, podjęli selekcjonerzy krajowi i inni czołowi urzędnicy BCCI na początku roku. To właśnie ta wczesna decyzja i przekonanie, by trzymać się swojej decyzji pomimo krytyki, doprowadziły do zjednoczenia 15 krykiecistów, którzy zdobyli dla Indii Puchar Świata po ponad dekadzie.
Zanim Ajit Agarkar objął stanowisko przewodniczącego selekcjonerów, Indie zdawały się odchodzić od Rohita i Kohliego w T20I. Hardik Pandya był uważany za lidera w najkrótszym formacie, a Shubman Gill za otwierającego. Agarkar i jego komitet nie byli pewni co do czasu przejścia do T20. Ci, którzy wiedzą, mówią o rozmowie, jaką Agarkar odbył z Rohitem.
„Rohit zgodził się od razu. Czuł, że odda ostatnią szansę w formacie T20. Rohit czuł, że ze swoją formą odbijania może przebić się jeszcze o jeden sezon” – powiedział The Indian Express przedstawiciel BCCI.
W tym czasie Kohli szukał jasności co do swojej przyszłości w T20I. On również dostałby aprobatę. Biegi Kohliego w IPL i względna porażka w odbijaniu Shubmana Gilla i Yashaswi Jaiswala zapewniły weteranowi miejsce otwierającego. „Dzięki tym trzem ważnym elementom układanki obraz był jasny. Teraz musieliśmy wdrożyć plan” — powiedział selekcjoner.
W tym celu bazowali na danych z Indii Zachodnich, gdzie odbywał się główny etap turnieju. Liczby wskazywały, że leworęczni spinacze byli bardzo skuteczni na Karaibach. „Zauważyliśmy pewien schemat, w którym leworęczni spinacze odgrywali dużą rolę w T20 na Karaibach. Na wolnych boiskach, ponieważ częściej atakowali pniaki, zawsze byli w grze”, wskazuje źródło.
Uczenie się z historii
Selekcjonerzy wykorzystaliby również szablon, którego drużyna Yash Dhulla do lat 19 użyła do wygrania Pucharu Świata rozgrywanego na Karaibach w 2021 r. W triumfie Indii do lat 19, leworęczna obrończyni Vicky Otswal była najlepszą zdobywczynią wicketów. Pomógł również S Sharath, który był przewodniczącym panelu selekcji juniorów, który wybrał zwycięską drużynę do lat 19, a teraz był częścią seniorskiej ekipy.
Indie wybrałyby czterech czołowych spinnerów – Kuldeep Yadav, Axar Patel, Ravindra Jadeja, Yuzvendra Chahal – do drużyny. Na Mistrzostwach Świata Kuldeep (10) i Axar (9) odegrali ogromną rolę w ich niepokonanej serii. „Jedną z rzeczy, z których jesteśmy bardzo zadowoleni, jest to, jak działała formuła spin. Oczywiście nie mieliśmy off-spinnera, który by to okrążył, ale w Kuldeepie mieliśmy bowlera, który przekazywał piłkę do praworęcznego. W okresie poprzedzającym Mistrzostwa Świata T20 byliśmy pewni, że leworęczni spinnerzy będą mieli wpływ na drugą połowę turnieju”, powiedział jeden z selekcjonerów.
Indie musiały również wybrać batsmanów, którzy dobrze grali spinem. Ponieważ Sharma, Kohli, Pandya i Suryakumar Yadav byli wśród stałych graczy, a Jadeja i Axar stanowili niższą część składu, decydenci musieli teraz zdecydować o wicketkeeperach i dodatkowym batsmanie. A na te dwa miejsca Indie chciały graczy o określonych rolach, których miały wszystkie odnoszące sukcesy drużyny T20 na całym świecie.
Wszedł Shivam Dube, wyznaczony spin-hitter, który w razie potrzeby potrafił także rzucić kilka overów. Biorąc pod uwagę problemy zdrowotne Pandyi, Indie obawiały się sytuacji, w której nagle załamie się on w środku turnieju – jak podczas Pucharu Świata powyżej 50 lat – a jego nieobecność zaburzy równowagę drużyny.
„Posiadanie graczy o określonej roli to jedna z rzeczy, na którą nalegał Rohit, ponieważ w IPL niektórzy gracze odgrywali określoną rolę. Ale jeśli chodzi o Indie, nie było już tak samo. Albo uderzali na nieodpowiednich pozycjach, albo nie przydzielono im właściwej roli” – dodaje źródło.
A w przypadku kluczowego miejsca na bramkę selektory zapewniliby wiele opcji od lewej do prawej i, co ważniejsze, takich, którzy mogliby być elastyczni pod względem miejsca uderzenia. Rishabh Pant i Sanju Samson oferowali tę opcję, a także byli w stanie zapewnić wsparcie, gdy tylko ich zespół tego potrzebował.
Zatem jasna wizja, oparcie się na danych i dobór uwzględniający konkretne warunki w dużym stopniu przyczyniły się do zakończenia długiego oczekiwania Indii na wielki sukces ICC.
