Nawet jeśli jest to tylko przypadek lub konieczność, czasami wracają i zostawiają po sobie ślad. Tak było w przypadku Kalle Rovanpery, który wygrał Rajd Polski i został powołany w ostatniej chwili przez Toyotę na miejsce Sebastiana Ogiera, który musiał wycofać się z wyścigu po wypadku drogowym podczas recce. Podobnie było w przypadku Andreasa Mikkelsena, którego Hyundai wystawia tylko na kilka rajdów w sezonie. Rzucił wyzwanie mistrzowi Finlandii jak równy z równym i wydawało się, że jest w stanie wygrać, aż do niefortunnego wypadku w niedzielny poranek na SS16, kiedy strącił stopkę opony z felgi. Był to kolejny swego rodzaju powrót Otta Tanaka, który powrócił do rajdu w niedzielny poranek po dwóch dniach naznaczonych wypadkami, wygrywając 2 etapy z 4 i zdobywając najwięcej punktów w Super Sunday.

WYZWANIE
Wszystkie te nieoczekiwane powroty z pewnością ucieszyły widzów, którzy byli świadkami zaciętej walki, pełnej dramatyzmu, w której niezawodność opon okazała się kluczowa na szybkich, śliskich i brudnych drogach szutrowych na pierwszych przełęczach, które za drugim razem stały się bardziej szorstkie , zwykle w wysokich temperaturach. Warunki te stawiają załogę przed pytaniami dotyczącymi najlepszej kombinacji opon do przewożenia, co często skutkuje różnymi strategiami.

Podczas gdy w piątkowy poranek wszystkie zespoły jednomyślnie wybrały miękkie opony, mając tylko jedną zapasową, po południu, zmagając się z bardziej szorstkimi nawierzchniami, większość kierowców zdecydowała się na miękkie opony, z jedynymi ważnymi wyjątkami: Rovanpera, Evans i Katsuta (2 twarde i 3 miękkie) oraz Mikkelsen (2 twarde i 4 miękkie), przy czym ten ostatni najpierw stracił dystans do Fina, ale zakończył dzień na prowadzeniu.

W sobotni poranek głównym wyborem nadal były opony miękkie, natomiast po południu załogi dokonały kilku odmiennych wyborów. Mikkelsen zdecydował się na opony twarde (miękkie 3 do 2), które nie zapewniły mu jednak większej przewagi nad najbliższymi rywalami, Rovanperą i Evans, który wybrał tylko jedną miękką mieszankę i cztery twarde.

Wybory zostały również podzielone w przypadku sekcji niedzielnych porannych. Zgodnie z oczekiwaniami najpopularniejszą oponą była miękka, ale w przypadku większości załóg w grę wchodziła również twarda, jako piąta opona. Jedynymi, którzy wybrali wyłącznie Scorpion Soft, byli kierowcy Toyoty, którzy przywieźli ze sobą 5 osób.

Warto zwrócić uwagę na wysokie średnie prędkości, przy czym Thierry Neuville ustanowił rekord ze średnią prędkością 133 km/h, w porównaniu z maksymalną prędkością 100 km/h w Rajdzie Portugalii i 90 km/h na Sardynii.

CYTAT PIRELLI
Terenzio Testoni, kierownik działań rajdowych: „Obecnie rzadko można zobaczyć tak różnorodne strategie w rajdach szutrowych mistrzostw świata. Kierowcy doskonale zdają sobie sprawę z wszechstronności opon Soft Scorpion i często polegają na nich w każdych warunkach. W tym rajdzie strategia była zazwyczaj dyktowana przez różne style jazdy, jak w przypadku Mikkelsena, który generalnie preferuje twardsze mieszanki, a także dlatego, że polski rajd jest stosunkowo nowym wydarzeniem, nieobecnym w kalendarzu mistrzostw świata przez ostatnie siedem lat. Ostatecznie ci, którzy wybrali miękkie opony, które były tutaj na pierwszym miejscu, poradzili sobie lepiej. Jasne jest, że ulepszona wersja opon Scorpion, którą wprowadziliśmy, również zdała test dużej prędkości z wyróżnieniem. Zobaczymy, co wydarzy się na Łotwie, gdzie spodziewam się podobnych nawierzchni jak w Polsce”.

W Rally2 Sami Pajari i jego Toyota Yaris Rally2 przejęli kontrolę od samego początku, a nikt nie był w stanie zbliżyć się do niego aż do połowy rajdu. Ostatecznie drugie i trzecie miejsce zajęli odpowiednio Robert Virves i Oliver Solberg, obaj za kierownicą Skody Fabia. Od OS 10 zaczęli dystansować resztę stawki, za Finem.

Poniżej graficzne podsumowanie Rajdu Polski