Rak to choroba, w której niektóre komórki organizmu rosną w niekontrolowany sposób i rozprzestrzeniają się na inne części ciała. Rak płuc to każdy nowotwór atakujący tchawicę (tchawicę), oskrzela (drogi oddechowe) lub tkankę płuc.

Dwa główne typy raka płuc to drobnokomórkowy rak płuc (SCLC) i niedrobnokomórkowy rak płuc (NSCLC). NSCLC stanowi większość – około 80–85% – raków płuc.

NSCLC można podzielić na 3 główne typy:

• gruczolakorak, który zaczyna się w komórkach śluzu wyściełających drogi oddechowe
• rak płaskonabłonkowy, który ma tendencję do wzrostu w pobliżu środka płuc i zaczyna się w płaskich komórkach pokrywających powierzchnię dróg oddechowych
• rak wielkokomórkowy, w którym komórki wydają się większe niż typowe komórki podczas badania pod mikroskopem.

Ogółem w USA szacowany wskaźnik przeżycia 5-letniego NSCLC wynosi 28%, co oznacza, że ​​w przypadku osób chorych na NSCLC 28% prawdopodobnie przeżyje 5 lat od diagnozy. Jednak wskaźniki przeżycia poprawiają się cały czas.

Historycznie rzecz biorąc, rak płuc dotykał więcej mężczyzn niż kobiet. Szczyt palenia wśród kobiet w USA nastąpił w latach 60. XX wieku, więc wraz z wiekiem tych kobiet wzrastała częstość występowania raka płuc. W ostatnich latach obserwuje się niepokojący wzrost zachorowań na raka płuc u młodszych kobiet (w wieku 30-49 lat).

Rak płuca EGFR+ to postać raka płuc, zwykle gruczolakoraka, która nie jest spowodowana paleniem, ale mutacją w genie receptor naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) — białko biorące udział we wzroście i podziale zdrowych komórek. Mutacja powoduje, że gen stale nakazuje komórkom podział, co prowadzi do: nowotworylub nowotwór.

American Lung Association (ALA) stwierdza, że ​​mutacja EGFR+ występuje w około 10–15% przypadków raka płuc w USA

Najczęstsze mutacje EGFR to delecja EGFR 19 – w przypadku braku części genu – i mutacja punktowa EGFR L858R – w przypadku nukleotyd (mała jednostka DNA) zostaje zmieniony. Mniej powszechna jest mutacja insercyjna egzonu 20, która powoduje pomiędzy 4 i 10% przypadków raka płuc EGFR+.

Ten typ raka płuc występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn. Jest również bardziej prawdopodobne, że zostanie zdiagnozowana u osób młodszych oraz u osób, które nigdy nie paliły lub które na pewnym etapie życia paliły lekkie papierosy, niż u palaczy nałogowych.

Może więc być częściowo odpowiedzialny za obserwowane wzrosty.

_{Wiele osób chorych na raka płuc spotyka się ze szkodliwym piętnem związanym z ich przypuszczalnym stylem życia. Projekt kolażu autorstwa MNT; zdjęcia Rankina dla Przejrzyj objawy kampania, dzięki uprzejmości EGFR+ UK.}

Profesor Robert Rintoul, profesor onkologii klatki piersiowej na Wydziale Onkologii Uniwersytetu w Cambridge w Wielkiej Brytanii i honorowy konsultant-lekarz zajmujący się chorobami układu oddechowego w Royal Papworth Hospital NHS Foundation Trust w Cambridge, powiedział: Wiadomości medyczne dzisiaj:

„Ponieważ wiele osób z EGFR+ nigdy nie paliło lub paliło niewiele, nie myślą o raku płuc, gdy pojawią się u nich objawy. „Och, to nie może być nic poważnego, nigdy nie paliłem”. Dlatego często u takich pacjentów choroba ujawnia się w bardziej zaawansowanym stadium. Obecnie około 15% wszystkich diagnozowanych przez nas nowotworów płuc (niezależnie od statusu EGFR) to osoby, które nigdy nie paliły — rak płuc nie jest już chorobą palaczy”.

Według CDC, do 20% przypadków raka płuc w USA rozpoznaje się u osób niepalących. Prof. Rintoul radził, aby każdy, niezależnie od tego, czy kiedykolwiek palił, był świadomy możliwych objawów, do których zalicza się:

• uporczywy kaszel (ponad 3 tygodnie)
• nawracające infekcje klatki piersiowej
• kaszel krwią
• tracić na wadze
• niewyjaśnione zmęczenie
• ból w klatce piersiowej
• niewyjaśniona duszność.

Jednakże dr Gini Harrison, psycholog i pracownik naukowy w EGFR+ UK, która przeżyła EGFR+, przestrzegła, że ​​nie u każdego, zwłaszcza z rakiem płuc z EGFR+, występują te typowe objawy.

„Miałam 40 lat. W lutym 2021 roku urodziłam syna i niemal natychmiast zaczęłam odczuwać silny ból barku. To było to. To był mój jedyny objaw. Żadnych problemów z oddychaniem, żadnego świszczącego oddechu, nic. Mój lekarz rodzinny [primary care practitioner] powiedziała, że ​​to prawdopodobnie zapalenie ścięgien spowodowane niewłaściwą pozycją podczas karmienia piersią” – powiedziała nam.

„Ponadto” – dodała – „u wielu z nas w momencie postawienia diagnozy występują jedynie objawy ze strony układu mięśniowo-szkieletowego, takie jak ból pleców, klatki piersiowej lub ramion”.

Częściowo z powodu tych nietypowych objawów minęło 9 miesięcy, zanim zdiagnozowano u niej raka.

Badania nad rakiem płuc cierpią na brak środków finansowych. Chociaż jest to najczęstszy nowotwór u mężczyzn i drugi pod względem częstości występowania nowotwór u kobiet, występuje w nim część najniższa inwestycja w porównaniu z całkowitym obciążeniem chorobami nowotworowymi.

Jest przyczyną 11,4% przypadków raka i 18% zgonów z powodu nowotworów na całym świecie, ale na badania nad rakiem płuc przeznaczono jedynie 5,3% całkowitych inwestycji w badania nad rakiem w latach 2016–2020.

Czy może to być spowodowane piętnem związanym z rakiem płuc? To może być czynnik przyczyniający się do tego, widząc to dookoła 80-90% osób umierających na raka płuc paliło w przeszłości papierosy i ten styl życia często obwinia się za powstanie nowotworu.

Jednak dr Harrison jest nieugięty, że ten punkt widzenia musi się zmienić:

„Musimy podnosić świadomość, że rak płuc może wystąpić u każdego, kto ma płuca, niezależnie od tego, czy pali. Przełamanie tego piętna oznaczałoby większą widoczność, większe pozyskiwanie funduszy, większe wsparcie, więcej pieniędzy na badania, więcej wiedzy… co ostatecznie powinno prowadzić do lepszego i wcześniejszego wykrywania objawów, lepszego leczenia i lepszych wyników w zakresie przeżycia”.

Im wcześniej wykryty zostanie rak płuc, tym lepsze rokowanie. Według Amerykańskie Towarzystwo Nowotworoweu osób zdiagnozowanych we wczesnym lub zlokalizowanym stadium NSCLC ma 65% szans na przeżycie 5 lat.

Jeśli jednak rak rozprzestrzenił się na inne części ciała, zanim zostanie zdiagnozowany, tylko 9% tych osób ma szansę przeżyć kolejne 5 lat.

Niemniej jednak, jak wyjaśnił dr Harrison, perspektywy osób cierpiących na wszystkie rodzaje raka płuc poprawiają się.

„Dzięki terapiom celowanym ludzie żyją znacznie dłużej niż kiedyś. Kiedy zostajesz zdiagnozowany, przeglądasz statystyki w Google i te, które widzisz, są przerażające – to przerażające. Ale te statystyki są mocno nieaktualne. Nie wzięli pod uwagę terapii celowanych” – zauważyła.

Leczenie NSCLC zależy od stadium nowotworu.

Wcześnie wykryty nowotwór może zostać całkowicie usunięty chirurgia, terapia fotodynamiczna (PDT), laseroterapiaLub brachyterapia (promieniowanie wewnętrzne), bez konieczności stosowania terapii uzupełniających. Im później nowotwór zostanie zdiagnozowany i im dalej się rozprzestrzeni, tym intensywniejsza będzie konieczna terapia.

Późniejsze stadia raka płuc można leczyć za pomocą operacji, a następnie radioterapia, immunoterapia (leki pomagające układowi odpornościowemu w walce z nowotworem) i/lub chemoterapia. Guzy zostaną poddane badaniom mutacje genowe aby można było ukierunkować terapię.

Raka płuc EGFR+ leczy się także grupą leków tzw inhibitory kinazy tyrozynowejlub TKI, które hamują enzymy aktywujące białka, takie jak EGFR.

Istnieje pięć zatwierdzonych TKI do leczenia raka płuc EGFR+:

Leki te mogą znacznie poprawić przeżycie i jakość życia pacjentów z NSCLC z mutacjami EGFR. Jednak na ich skuteczność mogą wpływać mutacje innych genów, a nowotwory mogą stać się na nie oporne.

Według EGFR+ UK czas skuteczności leków różni się w zależności od pacjenta. Jeśli rak stanie się oporny, zacznie rosnąć lub się rozprzestrzeniać, a lekarze przeprowadzą badania genetyczne, aby sprawdzić, jaka mutacja nastąpiła. Często wówczas wypróbują inną TKI, na którą wiele osób dobrze zareaguje, czyli chemioterapię lub radioterapię.

W przypadku dr Harrison badania genetyczne wykazały, że jej rak znajdował się w eksonie 20, który nie reaguje na TKI. „Kiedy postawiono mi diagnozę, nie było ukierunkowanych terapii eksonu 20, więc zdecydowano się na chemioterapię, ponieważ była ona dość lokalna”.

Po kilkumiesięcznej chemii i radioterapii nie ma obecnie żadnych oznak raka, choć widoczne są trwałe skutki: „Stało się tak, że w wyniku naświetlania zapadła się górna część mojego płuca, a żebra po prostu wiszą łamie się, ale to nie rak!”

Pomimo niedoborów środków finansowych w ostatnim czasie doszło do przełomu w badaniach nad rakiem płuc w ramach EGFR+.

Jedno badanie odkrył to na początku 2023 r CD70gen promujący przeżycie i inwazyjność komórek, który powiązano z rozwojem innych nowotworów – takich jak glejak wielopostaciowy, najczęstszy rodzaj guza mózgu – może być celem terapeutycznym dla osób chorych na raka płuc opornego na EGFR+.

Inne badanie sugeruje, że szczepionka może zapobiegać rozwojowi powszechnych nowotworów płuc spowodowanych mutacją EGFR poprzez aktywację komórek odpornościowych, ale badania te są na wczesnym etapie.

Ukierunkowane, skojarzone terapie wydają się być najbardziej obiecującą drogą, jak przekonywała na Kongresie ESMO 2023 dr Elene Mariamidze z Todua Clinic w Tbilisi w Gruzji:

„Wkraczamy w erę medycyny spersonalizowanej w leczeniu NSCLC, w której stosujemy kombinacje nowych, celowanych leków, dlatego w momencie diagnozy niezbędna będzie znajomość całego obciążenia mutacyjnego każdego pacjenta, abyśmy mogli właściwie zaplanować najbardziej skuteczne i najmniej toksyczne podejście . Przyszłość leczenia raka płuc polega na znalezieniu dla każdego pacjenta właściwej kombinacji leczenia celowanego, czyli chemioterapii i immunoterapii”.

Marcia K. Horn, lekarz prawny, prezes i dyrektor generalny International Cancer Advocacy Network oraz dyrektor wykonawczy Grupy Exon 20, powiedziała MNT że istnieje nowa nadzieja dla osób z rzadszym rakiem EGFR+ z mutacją w eksonie 20.

„Nasi pacjenci i partnerzy terapeutyczni będący członkami Grupy Exon 20 byli zachwyceni danymi z badania klinicznego PAPILLON ogłoszonymi na ostatnim kongresie ESMO w Madrycie” – powiedziała.

„Dane PAPILLON oznaczają, że dysponujemy obecnie nową terapią pierwszego rzutu dla pacjentów z mutacją insercyjną w eksonie 20 EGFR, składającą się z amiwantamabu w skojarzeniu z dubletem chemicznym pemetreksedu/ALIMTA z karboplatyną. Nie mogę przecenić znaczenia dostępności tak rewolucyjnej terapii pierwszego rzutu dla naszej populacji pacjentów” – dodała.

Według EGFR+ UK celem jest, aby rak płuc z mutacją EGFR stał się przewlekłą, kontrolowaną chorobą, z którą ludzie będą mogli żyć przez wiele lat.

Jednakże, jak powiedział dr Harrison MNTopieka, jaką dana osoba otrzymuje, zależy od jej miejsca zamieszkania: „Ciągle dokonują się nowe przełomowe odkrycia, ale chociaż w USA prowadzi się wiele badań klinicznych…. bardzo niewiele ma placówki w Wielkiej Brytanii, a dostęp do narkotyków jest tutaj znacznie gorszy”.

„Rozbieżności w opiece są ogromne, zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i pomiędzy różnymi krajami. To strasznie frustrujące” – dodała. „Rzecznictwo pacjentów jest niezwykle ważne. Naszą rolą w organizacji charytatywnej jest pomaganie pacjentom w kierowaniu nimi i informowaniu ich, dając im siłę do bycia adwokatami samych siebie”.

Ale perspektywy się poprawiają. „W dzisiejszych czasach ludzie żyją znacznie dłużej. Znam osobę, która żyje 34 lata od diagnozy” – powiedziała nam dr Harrison.

„Im dłużej to robię, tym więcej spotykam ludzi, którzy żyją 10 lat i dłużej. Gdy sprawdziłam w Google, było to mniej niż 1%. Myślę, że wszystko się zmienia.”