DZIAŁKA:Świat 11-letniej Mildred wywraca się do góry nogami, gdy jej ojciec, nieżyjący już magik Strawn Wise, przychodzi się nią zaopiekować i zgadza się zabrać ją na kemping w celu znalezienia mitycznego zwierzęcia znanego jako Pantera Canterbury.

RECENZJA: Nie jestem pewien, co jest takiego w filmach z Nowej Zelandii, ale zawsze robią wrażenie. Można by wskazać na wspaniałą geografię, która tak wiele dodaje do wyglądu filmu. Albo może to talent zarówno przed, jak i za kamerą. I Mól książkowy z pewnością nie brakuje żadnego z nich. Podobnie jak Polowanie na dzikich ludzito ma kapryśne podejście, które jest równie szczere, co zabawne. Choć jest z pewnością magiczne, wszystko jest uziemione i rzadko przekracza granicę absurdu. I naprawdę nie boi się iść w ciemne miejsca.

Mól książkowy podąża za Mildred (Nell Fisher) po tym, jak wydarzyło się coś tragicznego, a jej ojciec musiał przyjść i zaopiekować się nią. Mildred postanowiła wyruszyć, aby znaleźć i zrobić zdjęcie mitycznej Pantery, mając nadzieję, że nagroda zmieni jej życie. Większość będzie pamiętać Nell z Evil Dead Rise, ale tym razem nie musi ukrywać swojego nowozelandzkiego akcentu. Fisher daje fantastyczny występ, mając do dyspozycji dorosły patos w tak młodym wieku. Podczas gdy wielu zaryzykuje ze względu na Elijaha Wooda, to Fisher naprawdę niesie film. Pracuje tak mądrze, jak na swój wiek i z łatwością staje z Woodem twarzą w twarz.

I tak wiele z charakteru Mildred buduje ta podróż i to, jak bardzo czuje się, jakby wyrosła z obojga rodziców. Jednego z powodu porzucenia, a drugiego z powodu zbyt dużej uwagi. Byłem zachwycony, widząc Przywiązany do domuMorgana O’Reilly gra Zo, matkę Mildred. Niestety, pojawia się w filmie bardzo rzadko, ale jej charyzma przebija się przez nią i dowodzi, dlaczego musi brać udział w większej liczbie projektów. Jednak jej interakcje z Mildred pomagają stworzyć pewną siebie młodą dziewczynę, zupełnie nieświadomą tego, jak bardzo wciąż potrzebuje ich obojga.

Między ojcem a córką jest wiele konfliktów, ponieważ najwyraźniej zostawił ją, aby zająć się magią. Biorąc pod uwagę znaczenie magii dla Strawna, Mildred buntuje się i wyładowuje swój gniew na jego porzucenie wszystkiego, co magiczne. To są momenty, w których Wood naprawdę przenosi swój występ na inny poziom. Jego porażki jako ojca odzwierciedlają jego porażki jako magika. Ciągle mu o tym przypominają, czy to przez podróżników, których spotykają, czy przez własną córkę. On i Nell potrafią przekazać tak wiele, że pozwala to na o wiele więcej niuansów w sposobie, w jaki ujawniają elementy przeszłości.

Mól książkowy jest absolutnie wspaniałym filmem. Niezależnie od tego, czy chodzi o bujne wnętrza wypełnione książkami, stolarką i cieniem, czy rozległe krajobrazy Nowej Zelandii, jest to nieustanna uczta dla oczu. Pierwsza część filmu jest w formacie 4:3, kładąc nacisk na klaustrofobiczne wnętrze domu. Gdy podróż się zaczyna, film przechodzi do anamorficznego ekranu panoramicznego, który nadaje się do fantastycznej estetyki. CGI jest naprawdę imponujące, biorąc pod uwagę jego niewielki budżet. I wiedzą, kiedy maskować rzeczy, które w przeciwnym razie mogłyby wyglądać głupio.

Film robi dziwny objazd w imię dramatu. Naprawdę pokazuje, jak absolutnie żałosny jest Strawn, ale może być odrobinę frustrujący. Staje się na tyle mroczny, że może odstraszyć tych, którzy szukają lżejszych rzeczy. Jestem jednak pokręconym draniem, więc doceniłem jego chęć, by stać się mrocznym. Nie pozwól, aby dziwny plakat Dory poznaje świat cię odrzucił, ponieważ Mól książkowy ma wszystkie cechy nowozelandzkiego klasyka. Fantastyczne występy Wooda i Fishera pomagają odbyć fantastyczną podróż. Widzę siebie, jak oglądam to przez lata, ponieważ daje to ciepłe uczucie, na które niewielu potrafi sobie pozwolić. To przygoda w każdym tego słowa znaczeniu, a świat byłby lepszy z większą liczbą takich filmów.

MÓL KSIĄŻKOWY Film jest obecnie wyświetlany na festiwalu filmowym FANTASIA, a premiera odbędzie się późną jesienią/zimą.