Idąc tuż po Długonogi I Nieskazitelnyreżyser Tilman Singer Kukułka wygląda na kolejną fazę planu Neon, aby zdominować to lato horroru. Przejmująca atmosfera filmu i wspaniała kinematografia sprawiają, że wydaje się on gotowy do wykorzystania obecnej obsesji Hollywood na punkcie niepokojących filmów, które działają wyłącznie na upiornych wibracjach. Ale pomimo całego szumu medialnego i solidnego występu głównych aktorów, Kukułka cierpi na brak spójności tematycznej. To zdecydowanie najmocniejszy z ostatnich strasznych filmów Neon, ale to nie jest wysoko postawiona poprzeczka.

Akcja rozgrywa się w zakątku niemieckich Alp, gdzie rzadko zaglądają obcokrajowcy. Kukułka następuje, gdy ponura, amerykańska nastolatka Gretchen (Hunter Schafer) jest zmuszona przeprowadzić się do swojego ojca, Luisa (Marton Csokas), z którym nie utrzymuje kontaktów, i jego nowej rodziny. Kiedy wszyscy ukochani koledzy z zespołu i cenne dobra Gretchen wracają do Stanów, nie może powstrzymać się od poczucia samotności, mieszkając z macochą Beth (Jessica Henwick) i niemą przyrodnią siostrą Almą (Mila Lieu). I chociaż Gretchen nie próbuje ukryć swojej niechęci do wyrwania się z korzeniami z powodu pracy Luisa przy rozbudowie odosobnionego ośrodka wypoczynkowego należącego do Herr Königa (Dan Stevens), czuje się komfortowo, wyrażając głębię swojego smutku jedynie w wiadomościach głosowych do niewidzianej matki.

Jak Kukułka po raz pierwszy Gretchen jest zdecydowana uciec z nowego domu, w którym wszyscy wydają się być trochę nie w porządku — zwłaszcza hamujący König Stevensa, który nalega, aby kapryśny nastolatek pracował jako jego recepcjonista. Sposób, w jaki garstka gości ośrodka czasami błąka się w otępieniu, zanim gwałtownie zachoruje, wystarcza, aby Gretchen podejrzewała, że ​​coś jest nie tak. Ale dopiero gdy ma dziwne spotkanie z wrzeszczącą kobietą (Kalin Morrow), Gretchen zdaje sobie sprawę, że pozostawienie rodziny może być kwestią życia i śmierci.

Piosenkarz i operator filmowy Paul Faltz poświęcają czas na wplatanie Kukułka z mglistym poczuciem grozy przypominającym Dziecko Rosemary i Veronika Franz i Severin Fiala Dobranoc mamusiukolejny film o dzieciach nieufnych wobec dziwnego zachowania rodziców. Gretchen jest jedyną osobą, która potrafi spojrzeć poza malownicze otoczenie ośrodka i docenić, jak dziwne jest wszystko w tym sterylnym, w dużej mierze pustym miejscu. A po spotkaniu z krzyczącą kobietą poczucie wyobcowania Gretchen od rodziny tylko się nasila, ponieważ trudno im zrozumieć (lub uwierzyć) jej mylącą relację o tym, co się wydarzyło.

Kukułka wykorzystuje pętle czasowe, aby zdezorientować Gretchen (i widzów) — jeden z bardziej nowatorskich trików filmu, który staje się coraz bardziej skuteczny ze względu na to, jak fajnie wyglądają te sekwencje. Właśnie gdy chwile paniki, przesiąkniętej potem akcji, wydają się dobiegać końca, rzeczywistość zaczyna pulsować, a Kukułka rzuca cię z powrotem w sam środek walki Gretchen, którą goni…coś. Ale im bardziej to coś zbliża się do Gretchen, tym bardziej Kukułka zaczyna się nadmiernie tłumaczyć, przez co widzowie filmu nie wiedzą, jak wyjaśnić swoją zagmatwaną, centralną tajemnicę.

W serii niepokojących pościgów przez las, Kukułka jest fantastycznym pokazem zdolności Singera do wyczarowywania atmosfery niepokoju i umiejętności Schafera jako brutalnej i awanturniczej ostatniej dziewczyny uzbrojonej w nóż sprężynowy. Ale jako opowieść — taka, która nawiązuje do idei horroru reprodukcyjnego, paternalizmu i powrotu do natury — Kukułka nie trzyma się kupy tak, jak mogłaby, gdyby Singer skupił się bardziej na spójności narracji niż na niepokojącej historii.

W ostatnim akcie, kiedy robi wszystko, by walka Gretchen o życie wydawała się niebezpieczna, Kukułka próbuje spleść wszystkie swoje tematy, wyjaśniając je. To sprawia, że ​​film wydaje się nadmiernie skomplikowany, zawiły przez niedopracowane szczegóły, które lepiej byłoby pokazać, niż wyjaśnić,

W rozwijającym się kanonie thrillerów artystycznych wydawnictwa Neon, Kukułka wyróżnia się jako jedna z bardziej oryginalnych cech studia, a wizualna sztuka filmu może wystarczyć, aby przekonać niektórych miłośników horrorów, że jego ekspozycyjna gęstość w ostatniej chwili jest w rzeczywistości oznaką genialności. Ale w swoim zawrotnym pośpiechu, aby powiedzieć ci wszystko, co ma na myśli, Kukułka okazuje się być świetnym przykładem tego, że czasami filmy tego typu są lepsze, gdy robi się w nich trochę mniej.

Kukułka w rolach głównych występują także Jan Bluthardt, Greta Fernández, Àstrid Bergès-Frisbey, Konrad Singer i Proschat Madani. Film jest już w kinach.