Kadr z Załoga. (dzięki uprzejmości: rheakapoor)

Steruje hałaśliwym i chciwym trio stewardów Załoga, komedia kryminalna, która w najlepszym przypadku jest romansem z przerwami. Folia o niskiej wydajności kołuje na wyznaczony pas startowy bez widocznych zaczepów, ale gdy już wzbije się w powietrze, napotyka silny wiatr i wiele nieprzyjemnych kołysań.

Najpierw pozytywy. Tak, jest ich kilka, a wśród nich najważniejsza jest Kareena Kapoor, która cofa nieco zegar i beztrosko rozpuszcza włosy. Ona zdobywa atuty. Tabu także wznosi się ponad zgiełk, mimo że jest obarczony dość szkicowo zarysowaną postacią, która musi dźwigać na swoich ramionach znaczną część ciężaru filmu.

Poza tym, w czasach, gdy część Bollywood jest zajęta wciskaniem nam wybiórczych lekcji historii i polaryzowaniem filmów propagandowych, film o napadzie, który ma zapewnić nieszkodliwą zabawę bez planu, nawet feministycznego (co i tak byłoby na porządku) , należy chwalić za to, czym jest – bezprzepraszającym żartem o bogatych okradających naród i trzech przedstawicielach walczącej klasy średniej, którzy chcą spłacić bogatych własną monetą.

To już inna sprawa Załoga byłoby o wiele zabawniej, gdyby tylko wiedziało, jak poprawić sytuację za pomocą impulsów prawdziwej inspiracji. Tak, tego właśnie brakuje w filmie, który walczy o złoto, ale nie znajduje źródła trwałego blasku.

Scenariuszowi Nidhi Mehry i Mehula Suriego brakuje blasku, który odwracałby naszą uwagę od wad filmu. Próbuje ze wszystkich sił być zabawny. Udaje się to sporadycznie i łagodnie.

Film napędzają trzy zadziorne kobiety, które nie mają nic przeciwko naginaniu zasad dla własnych celów. Nie stoją jednak na mydelniczce i nie mówią o wzmocnieniu pozycji i równości płci. Osiągnęli jedno i drugie w niewątpliwy sposób. Ich walka toczy się przeciwko firmie lotniczej, dla której pracują i przeciwko własnemu losowi.

Bohaterki filmu, stewardessy, które od sześciu miesięcy nie otrzymują pensji, trafiają na wspaniałą okazję, gdy ich przełożony na pokładzie (Ramakant Dayama) spada martwy z wysokości około 35 000 stóp. Chwytają go z zapałem, by wkrótce odkryć, że pogoń za złotem – choć jest niezbędna – niesie ze sobą pewne pułapki.

Tabu gra Geetę Sethi, byłą pannę Karnal, która jest szczęśliwą mężatką, ale spędza godziny na zamartwianiu się niewypłaconymi zarobkami i rosnącymi spłatami kredytów. Kareena Kapoor wciela się w Jasmine Kohli, wychowaną przez dziadka ze strony matki (Kulbhushan Kharbhanda). Nawet gdy ma trudności z opłaceniem czynszu za dom, pełna temperamentu kobieta marzy o założeniu firmy produkującej kosmetyki. Jej mantra: zawsze miej plan B.

Kriti Sanon to Divya Rana, czołowa klasa z niepozornego miasta Haryana z pasem startowym, który nigdy nie był używany. Jest z wykształcenia pilotem, ale w wyniku pogorszenia koniunktury w branży lotniczej musiała zadowolić się pracą członka personelu pokładowego. Ukrywa ten fakt przed rodzicami w obawie, że złamie im serce.

Geeta, Jasmine i Divya, które są tępe jak złodzieje, ale ich przyjaźń jest często wystawiana na próbę, nie wahają się, gdy pojawia się szansa na zmianę ich przeznaczenia. Ale muszą się liczyć z nieubłaganym urzędnikiem celnym, podinspektorem Malą (Trupti Khamkar, który kradnie gromy niektórym czołowym damom).

Podinspektor kierując się otrzymaną informacją, nakazuje dokładne przeszukanie samolotu, którym podróżują Geeta, Jasmine i Divya. Trzy panie są zmuszone do opuszczenia pokładu. Są poddawani prześwietlaniu pod zarzutem przemytu złota z Bombaju do fikcyjnego kraju na Bliskim Wschodzie.

To jest punkt, w którym Załoga zaczyna się. Film powraca do tego samego momentu w przerwie. Druga połowa dość szybko traci moc, gdyż nic, co bohaterowie robią, aby sobie naprawić sytuację, nie ma w sobie elementu zaskoczenia.

Poczekaj, jest jeden. Pojawia się celnik Jaiveer Singh (gościnnie Diljit Dosanjh) i film odrobinę ożywia się. Divya go zna, miała kiedyś z nim krótkie spotkanie po kuflu piwa. Czy mężczyzna wpłaci kaucję za dziewczyny ze względu na stare czasy?

Załoga to pierwsza kinowa premiera reżysera Rajesha A. Krishnana. Zadebiutował na platformie streamingowej w 2020 roku utworem Lively Skrzynka z łupami. Obydwa filmy, różniące się skalą i ambicjami, łączy absurdalny wydźwięk i empatia wobec ofiar systemu gospodarczego, w którym bogaci się bogacą, a biedni utrzymują się z niezrealizowanych aspiracji.

Trzy główne postacie Załoga nie należą jednak do tych, które dają się bawić ofiarom. Mężczyźni w ich życiu to mili goście. Mąż Geety (Kapil Sharma w specjalnym wydaniu) stoi przy niej na dobre i na złe. Dziadek Jasmine jest zarówno przyjacielem, jak i obrońcą. A facet, który pojawia się i znika z życia Divyi – Jaiveer – potrafi oczarować ptaki z drzew bez kiwnięcia palcem.

Jedyne, czego żądają dziewczyny, to lepszy interes od życia i kontrolujących je worków z pieniędzmi. Mają dość swojego fałszywego życia i fałszywej atmosfery – najlepiej ilustruje to Jasmine, gdy sięga po torebkę Louis Vuitton, aby zrobić sobie selfie. Są teraz gotowi odwrócić sytuację swoich wyzyskiwaczy, bez względu na konsekwencje. Jest tu duży potencjał, który pozostaje niewykorzystany.

Załoga to lot, który nigdy nie osiąga wysokości przelotowej. Kończy mu się paliwo dokładnie wtedy, gdy nadchodzi czas oderwania się od ziemi. Utknięty na narracyjnym asfalcie usianym przewidywalnymi głupotami, film jest niewątpliwie ładny dzięki całemu przepychu i bezczelności, jakie wnoszą do stołu trzy główne aktorki. Ale całe piękno, które widzimy na ekranie, jest tylko powierzchowne.