„Będę twoim gospodarzem dzisiejszego wieczoru. Moje imię to taylor.”

Chodzę na koncerty od 40 lat. Mój pierwszy był w G. Rollie White Coliseum na College Station. Miałem 14 lat, a zespół był w dużej mierze zapomnianym zespołem z ery MTV z kilkoma pomniejszymi hitami, grający dla publiczności znacznie poniżej 7800 miejsc siedzących na „Jolly Rollie”.

Od tego czasu widziałem występy w miejscach ciasnych i przepastnych. U2 Drzewo Jozuego (Centrum Erwina) i Telewizja zoo (stadion RFK) wycieczki; (Dixie) Chicks w namiocie poza HLSR; Guns 'n Roses w Starplex w 1989 roku; Człowiek… czy Astroman? u Fitzgeralda; The Rolling Stones w Cotton Bowl dla Stalowe koła wycieczka; The Who w Astrodome na „Największą imprezę w historii” w 1989 roku; Paul Simon w Red Rocks… Barry Manilow i GWAR oraz wszyscy pomiędzy.

Kiedy więc mówię wam, że trasa „Eras” Taylor Swift to wspaniałe przeżycie koncertowe, możecie potraktować mnie poważnie.

Jak sama nazwa wskazuje, koncert dzieli karierę Swift na mini-sety oparte na jej ostatnich dziewięciu albumach (choć nie chronologicznie; Kochanek prowadzi, przechodzi do 2008 roku Nieustraszonya następnie przeskakuje do Zawsze, itd itd.). Scenografia i oprawa wizualna zmieniają się, aby dopasować się do estetyki każdego albumu — lasów Zawszerodzaj mashupu Patricka Nagela i TRON dla 1989 — ze Swiftem zmieniającym kostiumy przez cały czas.

Ale cofnij się trochę. Po otwierających Gracie Abrams i beabadoobee (więcej o nich później) zdecydowanie można było wyczuć rosnące oczekiwanie na wyprzedanym stadionie. Nie wiem, co skłoniło różne grupy NRG do wrzasków (może wózek woźnego), ale to było nic w porównaniu z pojawieniem się zegara odliczającego, pokazującego dwie i pół minuty do końca.

The Kochanek akt rozpoczyna się, gdy Swift pojawia się na środku sceny, otoczony przez tancerzy dzierżących gigantyczne urządzenia przypominające wachlarze. Utwór otwierający „Miss Americana & the Heartbreak Prince” szybko przechodzi w „Cruel Summer”. I ruszamy.

Swift powitał nas „pierwszą z trzech nocy w Houston” jako wprowadzenie do „The Man” (wykonywanego w biurze wraz z „You Need to Calm Down”), jakby ten fakt nie był nagłaśniany jako nudności przez wszystkie media w mieście. „Witamy w Eras Tour” – powiedziała nam, wspominając, że jest to rodzinne miasto jej matki (jest absolwentką Memorial High i UH). Czy to możliwe, że podczas pokazu jej oko dodatkowo błyszczało? Chodźmy z tym.

Kliknij, aby powiększyć

Warto przeczytać!  Musical „Strange New Worlds”, pierwszy wygląd ostatniego sezonu „Discovery” – Różnorodność

Mówisz, że potrzebuję biletów na pokaz broni

Zdjęcie autorstwa Jacka Gormana

Niektóre „epoki” miały więcej zabawy niż inne. Folklor, zawszeI Północe (co nie jest zaskakujące) widząc największą miłość, chociaż było wiele skróconych wyborów, w tym „Fearless”, „You Need to Calm Down”, „Style” i „Wildest Dreams”. I zwracam uwagę na te dwa ostatnie, ponieważ to one najbardziej mnie zabolały.

Powiedziano mi, że przejście do Nieustraszony akt był deszczem złotych iskier, ale dla mnie wyglądało to tak, jakby dom się palił. Swift zaśpiewała utwór tytułowy i „You Belong With Me” (OGROMNA reakcja na ten utwór) w sukience z frędzlami i kowbojkach, co przypomina jej krótką karierę piosenkarki country.

Był to również jeden z nielicznych przypadków, kiedy jej zespół dołączył do niej na scenie. Jednym z powodów, dla których Eras Tour była tak skuteczna jako produkcja, jest, szczerze mówiąc, to, że sami muzycy są w większości odizolowani w odległych zakamarkach sceny. Wydawałoby się to anatemą w prawdziwym zespole, ale ma sens w kontekście tego, do czego dąży Swift.

Zawsze nieco obniżyła „pokój”, dodając bardziej wiedźmiński klimat do „Tis the Damn Season” i „Marjorie”, zanim Swift opowiedziała o tym, jak COVID zainspirował album i jak obawiała się, że może już nigdy nie wystąpić na żywo. Następnie zagrała „Champagne Problems” na omszałym pianinie przy najgłośniejszych jak dotąd aplauzie wieczoru, po czym wykonała na stole w jadalni niesamowity „Tolerate It”.

Spójrz, łatwo byłoby opisać wszystkie kolejne akty w podobny sposób: Reputacja motyw węża, pobieżne potraktowanie Mów teraz (ostatnim razem twój naprawdę relacjonował program T-Swizzle, dość humorystycznie), ogłuszająca reakcja tłumu na 1989 materiał. Ale show Eras to 44-utworowa ekstrawagancja. To jak koncert Springsteena z akompaniamentem wizualnym.

Kliknij, aby powiększyć

Warto przeczytać!  Myślałem, że zostanę zabity na trasie Taylor Swift „Eras”.

Mega przedstawienie jednego aktu po drugim.

Zdjęcie autorstwa Jacka Gormana

Tak, idę tam. Swift może wydobyć gitarę lub fortepian tylko na kilka piosenek, ale epoki doświadczenie to wyższy poziom. To flex o tak ogromnych proporcjach, że nie można nie być pod wrażeniem, niezależnie od tego, jaki jest twój „klasyczny” rock. We wszystkich wyżej wymienionych koncertach stadionowych, które widziałem, jeszcze nie widziałem takiego, w którym ponad 70 000 ludzi stoi na nogach i śpiewa do prawie każdej cholernej piosenki.

Jak to musi być, dzierżyć tę moc? Swift jest pierwszą artystką, która wyprzedała trzy koncerty na stadionie NRG podczas tej samej trasy, ale nadal mieszka w „Kto, ja?” podejście do megagwiazdy. Postacie polityczne starają się o jej aprobatę w następstwie pierdolenia Ticketmastera, a największym minusem jest to, że jest… bałaganiarska w stosunku do swoich byłych chłopaków? Dobra.

Ponieważ najbardziej rażącą rzeczą w Taylor Swift, przynajmniej w umysłach tych, którzy chcą oczerniać jej osiągnięcia, jest jej egocentryzm. Dlatego zabawne jest, że zrobiła wszystko, żeby porozmawiać o tym, jak to zrobić Folklor była jej reakcją na skupienie jej wcześniejszej pracy.

Byłbym niedbały, gdybym nie wspomniał o wczorajszych „niespodziewanych piosenkach” (Swift gra dwie piosenki – jedną na gitarze, drugą na pianinie – które do tej pory nie pojawiły się na trasie). Zeszłej nocy dostaliśmy „Krainę Czarów” (od 1989) i „You’re Not Sorry”, które pojawiły się na żywo po raz pierwszy od 2013 roku.

Swift odszedł około 11 z rozstaniem, „Houston, Texas, tak bardzo cię kocham”. A sądząc po niemal nieustannym pandemonium, które towarzyszyło jej przy każdym słowie, uczucie było odwzajemnione. Ponownie, chodzę na koncerty od czasów gimnazjum i trudno mi sobie przypomnieć przedstawienie tak na wskroś zabawne. Tak, jest to rygorystycznie przećwiczone; tak, zawsze jest powiew nieszczerości, który podąża za uber-sławą, ale entuzjazm Taylor Swift jest zaraźliwy, a ona stawia na show bardziej wyszukany niż cokolwiek, co widziałem od bardzo dawna.

Jak wypadli Openerzy? Gracie Abrams powiedziała nam, że jest „szczęśliwa, że ​​jest wśród innych Swifties”, ale wszystkie jej piosenki przypominają nieudacznika Olivię Rodrigo (dla której wystąpiła na zeszłorocznym Kwaśny wycieczka). Beabedoobee zaoferował znacznie bardziej sprężysty zestaw, niemal w stylu CHVRCHES. Oparła się mocno na ostatnich numerach („Cologne” i „The Perfect Pair” były hitami) i została dobrze przyjęta. Oba były dość przyćmione przez konfigurację, chociaż Abrams trochę wędrował po scenie.

Osobistych uprzedzeń: Zainwestowałem wystarczająco dużo, by być rozczarowanym, że nie usłyszałem „lustrzanej kuli”, tyle ci powiem.

Tłum: Młode, białe i kobiece. Wielu z nich nie przystosowywało się do spędzenia kilku godzin w szpilkach po raz pierwszy.