Słuchaj, uwielbiam pyszną słoną przekąskę tak samo jak następny facet. A jeśli obiecasz, że nie powiesz mojemu kardiologowi, przyznam się nawet, że wypiłem swoją porcję Cheetosów. Ale film fabularny o facecie, który twierdzi, że wynalazł Flamin’ Hot Cheetos? To wydaje się trochę naciągane. To znaczy, kiedy je jadłem, ani razu nie pomyślałem, że doświadczenie zostanie wzmocnione, poznając historię. Co dalej, epicki dramat o twórcy Twizzlers?

Cóż, jestem tutaj, aby zjeść mój kapelusz, a przynajmniej trochę więcej Flamin’ Hot Cheetos, ponieważ Flamin’ Hot, który miał swoją światową premierę na SXSW przed transmisją strumieniową w czerwcu na Hulu, okazuje się być całkowicie zachwycającą historią od pucybuta do milionera, która powinna spodobać się każdemu, kto potrzebuje podniesienia na duchu. Znakomicie wyreżyserowany przez Evę Longorię, ten równie zabawny i poruszający film wymyka się oczekiwaniom w takim samym stopniu, jak jego główna bohaterka.

To byłby meksykański Amerykanin Richard Montañez, wspaniale grany przez Jessego Garcię (Quinceanera), który opowiada swoją historię, zaczynając od tego, jak jako młody chłopiec sprzedawał burrito swojej matki kolegom ze szkoły podstawowej, wprowadzając ich w radość z meksykańskiego jedzenia. Jako nastolatek wpada w gangi, popełniając drobne przestępstwa, aż do chwili, gdy jego żona Judy (Annie Gonzalez, ujmująca) zajdzie w ciążę po raz pierwszy. Dzięki pomocy swojego najlepszego przyjaciela Tony’ego ( Bobby Soto ) udaje mu się znaleźć pracę jako woźny w lokalnej fabryce Frito-Lay, a Judy musi mu pomóc w złożeniu wniosku z powodu jego ograniczonych umiejętności czytania i pisania.

Tam spotyka Clarence’a (Dennis Haysbert), niezwykle dumnego inżyniera, który sprawia, że ​​maszyny fabryczne pracują. Richard interesuje się mechaniką, chcąc dowiedzieć się, jak to wszystko działa. Po początkowej podejrzliwości Clarence, pławiąc się w uwadze, ostatecznie czyni Richarda swoim protegowanym, cierpliwie wyjaśniając, jak powstają produkty.

Richard haruje we Frito-Lay przez ponad dekadę i nigdy nie udaje mu się zdobyć awansu od zaabsorbowanego sobą kierownika fabryki (Matt Walsh). Ale ma moment eureki, gdy odkrywa, że ​​Cheetos z dodatkiem przyprawy chili znacznie bardziej przypadłby mu do gustu i jego kolegom Latynosom. Używając swojej żony i dzieci jako grupy fokusowej, staje się początkującym naukowcem zajmującym się żywnością, eksperymentując z szeroką gamą proszków chili, aż znajdzie odpowiednią mieszankę, która wytworzy bolesne, ale pyszne ciepło.

Kolejnym problemem jest zwrócenie uwagi na jego zmieniające świat odkrycie Rogerowi Enrico, dyrektorowi generalnemu Frito-Lay (zawsze wszechstronny Tony Shalhoub). Zainspirowany motywacyjnym filmem z pracy, w którym występuje Enrico, którego jego współpracownicy ledwo zauważają, Richard podejmuje śmiały krok, dzwoniąc bezpośrednio do kierownika i przedstawiając swój pomysł. Zaintrygowany Enrico każe Richardowi przygotować prezentację i pomimo jego całkowitej nieznajomości marketingu, Richardowi udaje się przekonać go do przetestowania pomysłu dzięki jego nieokiełznanemu entuzjazmowi, który w dużym stopniu rekompensuje mu nieoszlifowaną dostawę.

Pierwszy test produktu wypada płasko, a konsumenci nie wykazują zainteresowania. Jednak Richard werbuje swoich przyjaciół i rodzinę do rozdawania darmowych próbek lokalnej społeczności latynoskiej, a produkt szybko zdobywa popularność. Reszta, jak mówią, jest historią, a Richard zostaje wiceprezesem firmy.

Scenarzyści Lewis Colick i Linda Yvette Chavez, opierając się na dwóch książkach napisanych przez Montañeza, sprytnie bawią się fabułą, nasycając przyjemną opowieść mnóstwem beztroski i przezabawnych sekwencji fantasy. Wydobywają również opowieść z bogatych emocji, zwłaszcza w czuły związek między Richardem a jego nieskończenie wspierającą żoną, która nie cofnie się przed niczym, aby pomóc mu zrealizować jego marzenia. Długa chronologia filmu i ciągle zmieniające się tony byłyby wyzwaniem dla każdego reżysera, ale Longoria, debiutując w filmie fabularnym, radzi sobie ze wszystkim fachowo, nasycając postępowanie pełnym miłości uznaniem i autentycznym przedstawieniem społeczności latynoskiej w jej rdzeniu.

Po obejrzeniu filmu zacząłem pilnie szukać informacji i szybko to odkryłem Flamin’ Hot może nie do końca być prawdziwą historią, za jaką się podaje. Natychmiast przestałem kopać dalej, nie chcąc poznać żadnej kłopotliwej rzeczywistości, która mogłaby umniejszyć moje uznanie. W końcu, jak dowiedzieliśmy się z innego wspaniałego filmu, kiedy legenda staje się faktem, drukuj legendę.