„Under the Bridge” dokonuje tego wyczynu, celowo umieszczając Reenę w centrum wydarzeń. Nie jest bezimiennym ciałem ani narzędziem do nauki dla kogokolwiek innego. To niedoskonała dziewczyna, która próbuje sprostać oczekiwaniom Świadków Jehowy swoich rodziców oraz własnym pragnieniom buntu i dopasowania. Robi przynajmniej jedną straszną rzecz i dokonuje wielu złych wyborów. Ale jest też dziewczyną, z którą można się utożsamić i współczuć, która nigdy nie uwolni się od nastoletniego poczucia zagubienia.

Riley Keough gra zranionego i przenikliwego Godfreya, dziennikarkę, która wraca do swojego rodzinnego miasta, aby napisać książkę o tamtejszych nastolatkach. Szybko natrafia na śledztwo w sprawie śmierci Reeny. Niejednokrotnie słyszymy, jak Rebecca mówi, że chce uhonorować życie Reeny, dając czytelnikom poczucie, kim była przed śmiercią. A serial wciela te zapowiedzi w życie, regularnie angażując Reenę w rolę. Jest mnóstwo retrospekcji szczegółowo opisujących wydarzenia, które doprowadziły do ​​jej śmierci, ale także historię jej rodziny, gusta muzyczne, przyjaźnie i błędne oceny.

Podczas gdy widzimy, jak Reena wybiera brutalną grupę rówieśniczą, „Pod mostem” jest jasne, że to, co się wydarzyło, nie było winą Reeny, ale raczej wynikiem wyborów nastolatków złapanych w system, który szczęśliwie ich wyrzuca. I stamtąd tragedia po prostu się rozlewa, dotykając prawie wszystkich w „Pod mostem” i ich prawdziwych sobowtórów.

Spektakl zagłębia się w psychikę znęcania się wśród nastolatków nie jako dziwaczny spektakl czy groteskę, ale raczej jako kolejny aspekt tej tragedii. „Under the Bridge” wzmacnia swój ton we wczesnych odcinkach za sprawą Josephine Bell w roli Chloe Guidry, której nadmierna pewność siebie królowej pszczół wywołuje śmiech i wiele wątków fabularnych, ale serial przedstawia także kilka momentów, w których spada brawura Josephine, odsłaniając przestraszoną dziewczynę pod spodem . Javon „Wanna” Walton w roli Warrena, samotnego chłopca uwikłanego w tę tragedię, okazuje mu rozdzierające serce współczucie. A Aiyana Goodfellow w roli Dusty przedstawia perspektywę innej kolorowej dziewczyny, pokazując, jak obie dziewczyny odważnie, choć niedoskonale, zmagały się z dodatkowym zestawem wyzwań.

Nastolatki wypełniają ekran – ich drobne żale, chwiejne sojusze i brak kontroli stanowią elementy składowe tej śmierci – ale podobnie jak słońce, patrzenie na nich bezpośrednio boli. Zatem „Pod mostem” mamy do czynienia z grupą dorosłych, będących swego rodzaju foliami. Jest mama Reeny, Suman, zagrana z druzgocącą pewnością przez Archiego Panjabi; Rebecca prowadzi nas przez historię; i jej przyjaciółka ze szkoły średniej Cam (Lily Gladstone), która obecnie jest lokalną policjantką prowadzącą śledztwo w sprawie morderstwa.

Po nominacji do Oscara za „Killers of the Flower Moon”, Gladstone jest czołową aktorką w tym przedstawieniu, a do swojej roli wnosi czułą powagę. „Pod mostem” celowo opisuje także tożsamość Cama, dotykając aspektów historii rdzennych mieszkańców, które w mniejszym serialu zostałyby pominięte lub zignorowane. Ale nie przyćmiewa swoich współpracowników, jak to zapewne zrobiła na lekcji historii Scorcese. W tym przypadku jej rdzenność nie oznacza jej jako nosicielki najgorszych tragedii, ale raczej jako część zniszczonego i wyniszczającego społeczeństwa.