„Polite Society” śledzi nieszczęścia Rii (Priya Kansara), nastolatki, która marzy o zostaniu kaskaderką. Po szkole i spędzaniu czasu z bliskimi przyjaciółkami, Clarą (Seraphina Beh) i Albą (Ella Bruccoleri), Ria często spędza czas w towarzystwie swojej starszej siostry Leny (Ritu Arya), która wspiera ją i rozumie jak nikt inny w ich rodzina. Lena pomaga Rii udoskonalić jej walczącą osobowość, nagrywa filmy na YouTube i kibicuje jej z boku. Ich ścisły związek wydaje się jedyną rzeczą, która ma sens w życiu Rii – dopóki Lena nie spotyka Salima (Akshay Khanna), bogatego zalotnika, który powala ją na kolana. Kiedy podejrzenia Rii co do mrocznych zamiarów jego rodziny wobec Leny zostają potwierdzone, nasza przyszła kaskaderka musi uratować sytuację i powstrzymać ślub swojej siostry.

Manzoor, który napisał i wyreżyserował „Polite Society”, zapoczątkował równie przezabawną serię „We Are Lady Parts”, która nastąpiła po utworzeniu całkowicie kobiecego, całkowicie muzułmańskiego zespołu punkowego. Błyskawiczny montaż serialu, komediowy styl i dowcipne dialogi stanowią esencję tego, co sprawia, że ​​„Polite Society” jest tak genialne. Manzoor ponownie współpracuje z kilkoma współpracownikami „We Are Lady Parts”, w tym montażystą Robbiem Morrisonem i projektantem kostiumów PC Williamsem, którzy wspaniale ilustrują młode kobiety uczące się pracować razem w „We Are Lady Parts” i zapewniają równy poziom szczegółowości postaciom „Społeczeństwo uprzejme”. Od workowatego czerwono-szarego mundurka szkolnego Rii po jej zielono-złoty, tradycyjny strój z Azji Południowej, kiedy ma zamiar zawalić swój wielki dzień i walczyć z rywalem w całkowicie purpurowym brokatowym garniturze, kostiumy Williamsa podkreślają wrażliwość Manzoora, dodając do wizualna estetyka filmu, sekwencje akcji i elementy komediowe. Operatorka Ashley Conner („The Miseducation of Cameron Post”, „Madeline’s Madeline”) dołącza do ekipy filmowej, aby uchwycić tętniące życiem wiry tkanin podczas kopnięć w powietrzu, odtworzyć podkręconą rzeczywistość napadów, bójek i sekwencji fantastycznych oraz zbliżyć się do… o emocjonalnej podróży Rii i Leny.

Jako reżyserka i scenarzystka, Manzoor delektuje się każdym składnikiem swojego filmu i jego możliwościami. Poza komiksowymi walkami w stylu Jackie Chana lub doskonale nikczemną przyszłą teściową Raheelą (Nimra Bucha), wiele dzieje się między wierszami. Bohaterka Manzoora ma własne pomysły na to, co chce robić w życiu, ku wielkiemu rozczarowaniu rodziców, a ich argumenty są tym samym bólem głowy wielu dzieci imigrantów z pierwszego i drugiego pokolenia obarczonych wielkimi oczekiwaniami. Pomimo swoich wad Ria widzi to, czego nie widzi jej siostra ani jej rodzina: jak bardzo ten „przemądrzały palant” jest zły dla Leny. Na profilu aplikacji randkowej Salim wygląda jak marzenie – lekarz o dobrym sercu, przystojny wygląd i dumna mama. Ale jak może ci powiedzieć każdy weteran życia machnięcia, nie wszystko jest takie, jak się wydaje. Zainteresowanie Rii mniej kobiecymi zajęciami, takimi jak walka, jest sprzeczne z wytworną i dobrze wychowaną powierzchownością Raheeli, a jej próby kontrolowania nastolatka mają zmusić ją do stania się bardziej sfeminizowaną, posłuszną wersją siebie poprzez groźby tortur woskowania i emocjonalnej manipulacji. Zdaniem Raheeli kobiety są niczym więcej niż potencjalnymi partnerami dla jej syna, a walka Rii o wyzwolenie siostry to nie tylko misja ratunkowa, ale symboliczne obalenie tego wąskiego, przestarzałego uprzedzenia.