Filmy pojawiające się w fazie wyborów często poruszają tematy związane z polityką, walkami narodów, demokracją i innymi kwestiami społecznymi. Ponieważ ludzi także pochłania gorączka wyborcza, nastrój przy podejmowaniu decyzji, na kogo głosować itp., filmy o tematyce politycznej często próbują zachęcić wyborców swoimi historiami. Czasami przesłaniem leżącym u podstaw takich historii jest próba zmiany punktu widzenia wyborców. Zobaczmy, jak „Prathinidhi 2” w reżyserii Murthy’ego Devagupthapu, dziennikarza i filmowca, radzi sobie pod względem kasowym.

Fabuła

Dziennikarz Che, znany również jako Chetan (Nara Rohit), to osoba, która nie ukrywa uczciwości i etyki. Niektóre wydarzenia z dzieciństwa zmuszają go do zostania dziennikarzem. Kiedy obejmuje stanowisko dyrektora generalnego placówki medialnej NNC, sięga głęboko i odkrywa korupcyjną działalność przywódców politycznych w państwie. Kiedy podjęto próbę zamachu na głównego ministra Prajapathiego (Sachin Khedekar), rozpętało się piekło. Jakie czynniki motywowały do ​​zabicia CM? Kim są sprawcy próby morderstwa? Co wyjaśnia śledztwo CBI w tej sprawie? Jaką rolę odgrywa Che w odkrywaniu prawdy? – tak w skrócie wygląda historia.

Przedstawienia

Nara Rohit powraca na duży ekran po długiej przerwie. Chociaż nie miał zbyt wiele do wygłaszania monologów w porównaniu z rolą, jaką odegrał w „Prathinidhi”, jego obecność na ekranie wywarła uderzający wpływ na narrację skierowaną przeciwko YSRCP.

Sachin Khedekar wywarł dobre wrażenie, pełniąc funkcję pierwszego ministra Prajapathiego. Jisshu Sengupta dodał głębi swojej postaci.

Ajay Ghosh jako analityk polityczny wyglądał dość słabo i nie zrobił żadnego wrażenia. Uday Bhanu także nie ma się czym pochwalić w tym filmie.

Szczegóły techniczne

Godne uwagi są efekty wizualne i praca kamery Nani Chamidisetty. Muzyka skomponowana przez Mahathi Swarę Sagara wygląda nieco mdło i nie sprawia wrażenia oglądania thrillera politycznego. Reżyser Murthy nie miał nic do odkrycia, ale próbował utkać historię wokół polityki władzy, demokracji i ludzi.

Kciuki w górę

Nara Rohit
Odcinki zachęcające do udziału w wyborach
Zwroty akcji w drugiej połowie

Kciuk w dół

Nudny scenariusz
Słaba charakterystyka
Rutynowe sceny

Analiza:

Film Prathinidhi 2 ma na celu zakwestionowanie systemu i zajęcie się korupcją, która podważa zaufanie społeczne do demokratycznego układu państwa. Nara Rohith, która pojawiła się jako zwykły człowiek w „Prathinidhi”, w obecnym filmie „Prathinidhi 2” wciela się w rolę czwartego filaru demokracji (dziennikarz). Jeśli spodziewasz się, że film ma konkretny program lub skłonności dla konkretnej partii politycznej, to mylę się. Murthy, dziennikarz głównego nurtu, który stał się filmowcem, bez ogródek włożył w tę historię wszystkie swoje pomysły.

Ale scenariusz, z jakim traktuje się Prathinidhi 2, nie jest już tak wciągający. W tym sztampowym, politycznym, komercyjnym kotle wciąż wynurza się regularna mieszanka elementów. Fotografowanie przedstawicieli politycznych, epizody oszustw górniczych, defraudacja funduszy publicznych, operacje użądlenia, nadużycie władzy i nieudane śledztwa — film jest nadmiernie udramatyzowany w porównaniu z tym, co postrzegamy go w rzeczywistości.

Można zauważyć, że w Prathinidhi 2 znajdują się ślady z kilku starych filmów, takich jak Kamerzysta Ganga Tho Rambabu, Prasthanam i Sarkar. Sceny, w których Minister Finansów stanu traci panowanie nad prasą, specjalni funkcjonariusze śledczy badający sprawę zabójstwa i kwestie rolników w Rythu Bazar, choć przyglądają się niektórym palącym aspektom tej historii – zostały na ekranie pomyślane jako dość głupie.

Takie filmy często podnoszą świadomość na temat procesu wyborczego, stymulują dialog na temat praw i obowiązków obywateli w systemie demokratycznym oraz zachęcają do udziału w wyborach. Ale Prathinidhi 2 nie dotknął ich nawet w najmniejszym stopniu.

Mogłaby to być wspaniała historia, gdyby reżyser Murthy trzymał się realiów systemu, zamiast wdawać się w kolejne kazania. Były filmy poruszające takie tematy, jak aktywizm oddolny i mobilizacja społeczna, ale Prathinidhi 2 nie udało się uchwycić gorączki wyborczej.

Konkluzja – nie udało się wykorzystać „idealnego wyczucia czasu”

Ocena: 2/5