Ósmy film fabularny wyreżyserowany przez rodzinę Adamsów, Piekielna dziura po raz kolejny kopalnie z wyraźnych wpływów gatunkowych dla rodzimego kreatywnego podejścia filmowców. Wcześniej eksplorowali zabójcze karnawały, sabaty czarownici psychicznych slasherów, a teraz kierują swój obiektyw na budzący skojarzenia ze środowiskiem stwór. Podążając za amerykańskim zespołem frackingu stacjonującym w Serbii, najnowszy film Adamsów zwiększa skalę pod względem efektów wizualnych, ale nieco odchodzi od etosu zespołu jednego człowieka (a raczej jednej rodziny), który sprawił, że ich zbiór niskobudżetowych horrorów był tak intymny i kuszący na samym początku. Jednak gdy flaki i maź zaczynają latać, nie można zaprzeczyć, że rodzina Adamsów ugotowała kolejną krwawą dobrą zabawę, nawet jeśli ogólny nastrój nie wydaje się tak świadomie skonstruowany.

Współreżyserowany przez małżonków Johna Adamsa i Toby’ego Posera, Piekielna dziura zaczyna się od ważnego tła. W 1814 roku oddział żołnierzy napoleońskich błąka się po serbskiej dziczy po tym, jak zostali wyparci z prowincji iliryjskich. Chociaż są słabi i na skraju głodu, pełzające, mackowate stworzenie posyła ich w ucieczkę przez las, by ratować życie. 210 lat w przyszłości Amerykanie Emily (Poser), John (Adams) i Teddy (Maximum Portman) znajdują się na tej samej ziemi, tym razem prowadząc wyprawę szczelinowania, która, jak mają nadzieję, zakończy się dużą wypłatą. Jednak jeszcze przed rozpoczęciem wierceń pojawiają się naukowcy zajmujący się ochroną środowiska Nikola (Aleksandar Trmčić) i Sofija (Olivera Peruničić), aby ostrzec, że ich przedsięwzięcie prawdopodobnie okaże się dewastujące dla lokalnej przyrody. Chociaż obie strony mają różne relacje z otaczającym je środowiskiem — jako potencjalnym zasobem lub rezerwatem — wkrótce spotkają pasożytniczą istotę, która sprzeciwia się prawom natury, bez względu na etykę interakcji z nią.

Podczas gdy Adams i Poser odgrywają ważne role (jak to zwykle bywa), w tej produkcji z pewnością odczuwa się brak ich córek na ekranie. Podczas gdy najstarsza córka Lulu jest wymieniona jako współautorka scenariusza wraz z rodzicami (i której rok spędzony za granicą we Francji z pewnością wpłynął na przekonujący francuskojęzyczny element filmu), najmłodsza Zelda wydaje się niezaangażowana. Jako młoda dorosła, ma to oczywiście sens dla magnetycznej Złodziej piekieł gwiazda, która wytyczyła sobie własną ścieżkę, niezależnie od rodzinnej praktyki filmowej. Jako obecna studentka Uniwersytetu Columbia, modelka i muzyk, wygląda na to, że właśnie to robi; mamy nadzieję, że będzie nadal angażować się w przyszłe projekty Adams Family w miarę, jak pozwoli jej na to harmonogram.

Jeszcze bardziej nietypowy jest fakt, że rodzina wciągnęła do projektu operatora Seana Dahlberga, rolę, którą zazwyczaj dzielą Adams i Poser. Podczas gdy Adams nadal przyczyniał się do montażu filmu i oryginalnej muzyki, aspekty, które Piekielna dziura w punkowym, DIY duchu ich poprzednich prac, ich obecność za kamerą jest nieobecna. Podczas gdy Dahlberg — którego zasługi obejmują mnóstwo horrorów i teledysków — jest świetnym kandydatem do tego ambitnego filmu o potworach na papierze, nie potrafi odtworzyć rodzinnego spojrzenia z ich poprzednich filmów. Biorąc pod uwagę brak wyraźnego zaangażowania ich córki, a także solidne obowiązki aktorskie Adams i Posera, ma sens zlecenie tego działu na zewnątrz, ale wrażliwość wizualna jest zauważalnie inna. To tak, jakby dać nieznajomemu aparat do zrobienia rodzinnego zdjęcia — te same uśmiechy i postawy przenikają obraz, ale wrodzone dziwactwa krewnych za kamerą nieuchronnie zostaną zastąpione namacalną nieznajomością.

Oczywiście, prawdziwą gwiazdą Piekielna dziura to stworzenie stworzone przez MastersFX, z dodatkowymi efektami specjalnymi makijażu dzięki uprzejmości Todda Mastersa. Trey Lindsay, który pracuje z rodziną od Im głębiej kopiesz, również przyczynił się do efektów wizualnych i animacji poklatkowej, które nadają stworzeniu niepokojącą, ale namacalną obecność, zwłaszcza gdy jego macki wiją się i zmieniają kształt, aby wślizgnąć się do każdego dostępnego ludzkiego otworu (zanim zapytasz, absolutnie żadne otwory nie są zabronione). Film przedstawia interesującą obserwację, zauważając, że z jakiegoś niewypowiedzianego powodu Emily i Sofija są odporne na śliskiego pasożyta, który szuka tylko męskich żywicieli, aby złożyć w nich jaja. Biorąc pod uwagę, że poprzednie produkcje Rodziny Adamsów zawierały interesujące przemyślenia dotyczące płci — szczególnie kobiecości i kobiecego doświadczenia — dziwne jest, że ta fabuła nie zmaterializowała się tutaj w silniejszej tematycznej trosce, szczególnie w obliczu złożonego czynnika wyraźnie fallicznych kończyn potwora.

Odrzucając swój unikalny gatunek amerykańskiego horroru ludowego, aby zbadać podejrzaną naturę amerykańskich interesów międzynarodowych, rodzina Adamsów nadal się rozwija, nawet jeśli Piekielna dziura jest wyraźnym odejściem zespołu na frontach kreatywnych i współpracy. Może nie wydaje się najbardziej emblematycznym przykładem rodzinnego, zżytego stylu filmowego, ale jest niezaprzeczalnie naznaczony ich dotykiem, pełen naturalistycznych dialogów i mnóstwa sludge metalu. Przede wszystkim film ten dobitnie pokazuje zdolność kolektywu filmowców do rozwoju i adaptacji do zmian, podobnie jak nowatorski porywacz ciał.

Reżyserzy: John Adams, Toby Poser
Autorzy: John Adams, Toby Poser, Lulu Adams
Występujący w rolach głównych: John Adams, Toby Poser, Petar Arsić, Aleksandar Trmčić, Marko Filipovic, Anders Hove, Max Portman, Olivera Peruničić
Data wydania: 23 sierpnia 2024 (Dreszcze)