Filmy o niszczycielskich skutkach zapaści ekologicznej stały się, na dobre i na złe, dość powszechne we współczesnym kinie, odkąd dowiedzieliśmy się, że „Rozpuszczalnik zielony to ludzie!” już na początku lat 70-tych. Historie o zatwardziałych duszach wędrujących po zniszczonych pustkowiach od dziesięcioleci ostrzegają nas przed potencjalnym wpływem zmian klimatycznych. Teraz, Caitlin Cronenberg’S Humanitarny włącza się do rozmowy, rezygnując z tradycyjnego schematu katastrofy i oferując wyjątkowe spojrzenie na to, jak mogą wyglądać najwcześniejsze dni naszego istnienia, gdy w końcu nieodwracalnie zniszczymy naszą planetę. Podczas całkowicie traumatycznego przyjęcia obiadowego jedna rodzina zmuszona jest stawić czoła swoim demonom – i osobistym uprzedzeniom – gdy musi wziąć udział w najnowszą próbą społeczeństwa, aby zmniejszyć obciążenie planety: poświęcenie jednego ze swoich w zamian za dobrowolną eutanazję.

Mocna, mroczna wizja Cronenberga i niesamowicie zabawny scenariusz autorstwa Michała Sparagęi dobre występy z Jay’a Baruchela, Emily Hampshire, Enrico Colantonii więcej, Humanitarnymrożąca krew w żyłach koncepcja czasami gubi się w swoim przesłaniu. Mimo to pozostaje wciągający dodatek do gatunku eko-horroru który bada, jak elity mogą poradzić sobie z konsekwencjami zepsutego systemu, który pomogły stworzyć – dźgając się nawzajem po twarzy.

O czym jest „Humane” Caitlin Cronenberg?

Humanitarny wychodzi z bramy, kołysząc się jeszcze przed rozpoczęciem filmu, z kreatywną ekspozycją, gdy głosy prezenterów mówią złowieszczo pod napisami początkowymi. Profesjonaliści oceniają alarmujący brak żywności, wody i zasobów przypisywany katastrofalnemu upadkowi ekologicznemui że choć kiedyś ten brak był problemem jedynie dla najsłabszych, teraz nawet najbogatsi będą musieli zmagać się ze skutkami (wystarczy poczekać). Każdy kraj ma teraz rok na osiągnięcie swoich „celi redukcji populacji”, co, jak wkrótce się przekonamy, przekłada się na nakłonienie dużej części populacji do „zaciągnięcia się” do zabicia przez Departament Strategii Obywatelskiej (DOCS).

Z pysznym, Kropla igły w stylu Tarantino, Humanitarny oficjalnie się rozpoczyna, a utwór Troopera „We’re Here for a Good Time (Not a Long Time)” śpiewa w przesiąknięte słońcem popołudnie, które wkrótce zostaje zniweczone, gdy widzimy ludzi kulących się pod foliowymi parasolami i mężczyzn w maskach narciarskich niosących zwłoki z domów. Mieszkańcy uroczyście machają do sąsiadów, jakby to był kolejny wtorek, a dwóch pracowników zajmujących się transportem fortepianów siedzi przygnębionych w furgonetce jadąc do pracy.

Warto przeczytać!  Dziesięć lat temu Peter Parker zakończył panowanie doskonałego Spider-Mana

2:00

Powiązany

Każdy horror A24 w rankingu od najgorszego do najlepszego

Jak wypadają wszystkie horrory A24?

Natychmiast, Humanitarny daje świeże spojrzenie na czasy ostateczne. Postacie nie uciekają przed tajfunami ani nie plądrują lokalnych sklepów spożywczych; idą do pracy i po drodze kupują kawę, bo nawet gdy świat pogrąża się w chaosie, są fortepiany, które trzeba przenieść i latte, które trzeba wypić – lub rzucić w plakaty propagandowe grzecznie prosząc klasę robotniczą, aby zabić się. Pokazując te przebłyski normalności, film tylko pogłębia swoją zapadającą w pamięć atmosferę, ponieważ istnienie takie jak to w Humanitarny wydaje się niepokojąco wykonalne.

Następnie wchodzimy do rezydencji słynnej i zamożnej rodziny Yorków, składającej się z ojca Karola (Petera Gallaghera), jego druga żona Dawn (Park Uni) i czwórka jego dzieci, Jared (Baruchel), Rachel (Hampshire), Ashley (Alana Bale) i Noe (Sebastian Chacon), z których ostatni został adoptowany jako małe dziecko. Kiedy rodzina wraz z młodą córką Rachel, Mią (Syrena Gulamgaus), siada do obiadu, Charles wyjawia, że ​​zebrał swoje dzieci, aby ogłosić, że on i ich macocha zdecydowali się zaciągnąć, ku zrozumiałemu szokowi dzieci. Jednak zanim DOCS będzie mógł przeprowadzić procedury eutanazji Charlesa i Dawn, Dawn wyrusza, a agent DOCS Bob (Colantoni) ujawnia, że ​​nie może wyjechać bez zabrania dwóch ciał Yorków. Jeśli Jared, Rachel, Ashley i Noah nie zdecydują, kogo z siebie poświęcić, Bob podejmie decyzję za nich.

Enrico Colantoni i Jay Baruchel dają wyjątkowe występy w „Humane”.

Od razu, Humanitarny ma świetne występy w swoim małym zespole. Z wyjątkiem Noaha, Yorkowie to prawie wszyscy oderwani od rzeczywistości, chciwi śmiecie. Grający je aktorzy wywiązują się ze swoich obowiązków i dobrze się przy tym bawią. Choć Charles grany przez Gallaghera ma znacznie mniej czasu ekranowego niż jego koledzy, można się spodziewać, że sprawdzi się znakomicie w roli ojca mającego dobre intencje, który wkrótce okazuje się równie egoistyczny i tchórzliwy jak jego dzieci. Aktorzy grający jego dzieci robią wrażenie równie, jeśli nie bardziej, każdy w pełni akceptując rzekomą złośliwość swoich bohaterów, jednocześnie ukazując prawdziwą, czasem komiczną ignorancję, pokazując, że w pewnym sensie ich przeznaczeniem było, aby tacy byli ze względu na naturę ich wychowania. Szczególnie wyrazista jest rola Baruchela w roli rozdrażnionego, nieudolnego Jaredapotrafiący wywołać zarówno szczery śmiech, jak i przewracanie oczami z irytacją poprzez jego marudny przekaz i fizyczną komedię.

Właściwie obsada Humanitarny tak dobrze radzi sobie z kształtowaniem swoich postaci, że po dłuższym obserwowaniu, jak kłócą się o dziedzictwo, tak naprawdę nie obchodzi cię, kto zostanie wywieziony w tym worku na zwłoki. Mimo że Noah jest z tej grupy najbardziej moralnie wyprostowany, tak naprawdę nie mamy wystarczająco dużo czasu, aby go poznać, aby zainwestować w jego przetrwanie, więc najlepiej zamiast tego cieszyć się brutalnymi sekwencjami walki, nie martwiąc się szczególnie o wynik.

Podczas gdy Hampshire, Bale i Chacon również w imponujący sposób tną i krzyczą przez cały film, Humanitarnyprawdziwą gwiazdą jest Bob Colantoniego, główny agent DOCS przybywa, aby odebrać to, co mu się należy. Bob wnosi do filmu pierwszy prawdziwy smak komedii i nieoczekiwaną zmianę tonalną, pojawiając się, aby uśpić Charlesa i bełkotać o tym, gdzie powinien zaparkować swoją furgonetkę. Colantoni pokazuje imponującą skalę, przechodząc od wesołej Wróżki Zwłoków do groźnej Wróżki, zdeterminowanej, by w ten czy inny sposób zdobyć to, po co przyszedł. Talent Sparagi do pisania komedii został uwydatniony głównie dzięki Bobowi. Szybkie przejścia między scenami, w których Yorkowie brutalizują się nawzajem, a Bob gra ze sobą w karty lub przygotowuje popcorn w kuchence mikrofalowej, próbując zabawić córkę Rachel, to jedne z najbardziej zaskakująco zabawnych w filmie.

„Humanistyczne” próby rozwiązania zbyt wielu złożonych problemów

HumanitarnyNajwiększą pułapką jest upieranie się przy rozwiązywaniu tak wielu złożonych problemów. Główne przesłanie filmu dotyczące przywilejów jest jasne i ostre, a pomysł zaoferowania dużej sumy pieniędzy w zamian za życie stanowi zjadliwe oświadczenie na temat dysproporcji w zamożności oraz tego, co bogaci są skłonni zrobić, aby zapewnić sobie wygodę nawet wtedy, gdy świat płonie. dookoła nich. Jednakże, Humanitarny, zdeterminowany, by nie zadawać ciosów, atakuje także różne, wysoce upolitycznione kwestie praw człowieka, od „dzieci w klatkach na granicy” po upadek społeczeństwa określany przez Jareda jako „azjatycki upadek”, którego nigdy nie wyjaśniono ale prawdopodobnie jest to spowodowane poziomem zanieczyszczenia i jaskrawo przypomina rasizm wymierzony w społeczność azjatycką podczas pandemii Covid-19. Być może przede wszystkim pod koniec filmu dziewczyna Noaha, Grace (Błogosławieństwo Adedijo), jedna z zaledwie dwóch czarnych postaci w filmie, próbuje mu pomóc po otrzymaniu tajemniczej wiadomości tekstowej. Po przybyciu na miejsce Grace natychmiast zostaje zatrzymana na muszce i dla przejrzystości filmuje rozmowę z funkcjonariuszem DOCS. Kiedy Yorkowie krzyczą na nią, aby wezwała pomoc, Grace próbuje uciec, ale zostaje postrzelona w plecy i zabita przez funkcjonariusza.

Chociaż pogardliwe stanowisko jest jasne, gdy dotykamy wszystkich tych tematów, tak jest niemożliwe jest uwzględnienie tak wielu złożonych kwestii omawiając je tak krótko. Pomijanie tak skomplikowanych tematów, jak przetrzymywanie dzieci-migrantów czy przemoc policyjna, bez pozostawienia im czasu na rozpakowanie (lub, w przypadku Grace, szybkie odsuwanie się od śmierci klasycznym jednostronnym przekazem Boba), stwarza ryzyko zminimalizowania tych problemów zamiast rzucać istotne światło.

„Humane” sprawdza się najlepiej, gdy jest to czarna komedia

Jeśli chodzi o status horroru i thrillera, Humanitarny jest najlepszy, gdy opiera się na komedii i brutalnym horrorze ciała. Caitlin Cronenberg podziela zamiłowanie i talent swojego ojca do tworzenia groteskowej, oszałamiającej krwi, gdy Yorkowie tłuką i dźgają się nawzajem, wyrywając sobie zęby i wbijając sobie palce w ziejące rany. W pewnym szczególnie wywołującym mdłości momencie rodzeństwo postanawia ponownie połączyć siły i zdaje sobie sprawę, że musi wypalić ranę.

Niemniej jednak, choć ogólna koncepcja jest przerażająca i jest kilka przerażających ujęć, które udało się uzyskać dzięki sprytnemu oku Cronenberga (przychodzi mi na myśl cholerny Noe zbliżający się w ciemności z nożem), widzowie przychodzący wyłącznie po dreszcze i dreszcze mogą być rozczarowani przez horror filmu. Humanitarny znajduje się w pewnym zawieszeniu gatunkowym, z powodzeniem lądując jako rodzaj krwawej czarnej komedii.

„Humane” zadaje ostateczny cios w brzuch w finale

Ostatnia scena Humanitarny prawdopodobnie sprawi, że poczujesz się niedosyt, ale może o to właśnie chodzi. Nawet po tym, co stracili, postacie te niczego się nie nauczyły i prawdopodobnie nie zrobią nic, aby zmienić swoje postępowanie. To prawie sprawia, że ​​chcesz więcej. Jest Ten jak kończy się świat? Nie z hukiem, ale z… słabym recitalem fortepianowym?

W sumie, Humanitarny to wciągające, czasami wywołujące gęsią skórkę przedsięwzięcie. Chociaż czasami boryka się z trudnościami w rozwiązaniu szerokiego zakresu problemów, ostatecznie udaje mu się to jako przemyślane rozmyślanie o przywilejach. Dzięki dynamicznej reżyserii, sprytnemu scenariuszowi i gwiazdorskiej, głównie kanadyjskiej obsadzie, Humanitarny zasłużył na miejsce w długoletnim gatunku thrillerów ekologicznych. To zabawne, krwawe przypomnienie nie tylko tego, jak daleko posuną się ludzie, aby się uratować, ale także tego, aby zawsze zabrać ze sobą gaz pieprzowy na nieoczekiwany rodzinny obiad.

Humanitarny

RECENZJA

Humane to zabawny, brutalny dodatek zarówno do ekohorroru, jak i satyry „Jedz bogatych”, który choć czasami wplątuje się w swoje ambicje, jest odważnym debiutem reżyserskim i wyjątkowym podejściem do elitarności w obliczu upadku społecznego.

Plusy

• Humane oferuje naprawdę wyjątkowe podejście do upadku ekologicznego.
• Film charakteryzuje się mocnym humorem, zapewnionym fachowo przez znakomitą obsadę.
• Zapewnia mnóstwo skutecznego, pełzającego po skórze horroru.

Cons

• Wszyscy celowo niesympatyczni bohaterowie obniżają stawkę.
• Część krytyki społecznej filmu jest bezpodstawna.
• Film nie jest tak strasznym „horrorem”, jak niektórzy widzowie mogliby się spodziewać.

Humanitarny wchodzi do kin w USA od 26 kwietnia. Kliknij poniżej, aby sprawdzić godziny seansów w Twojej okolicy.

WEŹ BILETY