Ludzie zaangażowani w nowy film akcji Samolot, z Gerardem Butlerem i Mikiem Colterem w rolach głównych, są bardzo dumni z tego samolotu. Lokaj stwierdził w niedawnym wywiadzie że walczył o utrzymanie tytułu — który w kilku przypadkach, gdy widziałem zwiastun w kinach, powszechnie wywołuje śmiech — a nawet nazwał tytułowy transport „gwiazdą filmu”.

Oczywiście brzmi to śmiesznie. Jednak obejrzyj film, a ktoś może zacząć mu wierzyć: pierwsze 20 minut jest pełne drobiazgów związanych z samolotem, takich jak kontrole przed lotem, rytuały stewardesy, pogawędki załogi, irytujący pasażerowie i mnóstwo trafnie brzmiących rozmów radiowych. To jest Stół szefa kuchni filmów o samolotach, aż zamienia się w Brawo Rio filmów o samolotach.

Jak prawdziwy komercyjny samolot, Samolot nie wygląda na wiele, ale jest również szalenie wydajny. Butler gra Brodiego Torrance’a, wieloletniego pilota fikcyjnych linii Trailblazer Airways, który psuje ostatni lot sylwestrowy, zanim udaje się do córki na spóźnioną wizytę. Niestety, jego mało pilnowany lot napotyka dwie komplikacje: Louis Gaspare (ZłoColter), oskarżonego o morderstwo ekstradycji przez FBI oraz gwałtowną burzę, która zmusza Brodiego do rozbicia się na odległej wyspie w pobliżu Filipin, rządzonej przez bezwzględnego watażkę. Kiedy wspomniany watażka odkrywa samolot, bierze pasażerów jako zakładników, brakuje tylko Brodiego i Louisa. Od tego momentu film rozwija się z prostą misją: wydobądź pasażerów, zabierz ich z powrotem do samolotu i wymyśl sposób, aby zabrać go z powrotem w powietrze i ponownie w bezpieczne miejsce.

Zdjęcie: Kenneth Rexach/Lionsgate

Pewnego razu Samolot osiąga wysokość przelotową (nie przepraszam), najbardziej zaskakujące jest jego kamienne wykonanie. Ani przesadnie poważny, ani całkowicie pozbawiony humoru, Samolot to film, który uwielbia kompetencje, gdzie bohaterami są wytrawni profesjonaliści, a ludzie, którzy stają im na drodze, to albo terroryści, albo idioci, albo, co gorsza, rządowi idioci. Zostało to pięknie podsumowane w wątku pobocznym, w którym kierownictwo Trailblazer przechodzi w tryb kryzysowy, aby zająć się zaginionym samolotem, spotkanie, które skutecznie zostaje wyprzedzone przez korporacyjnego majsterkowicza Scarsdale (Tony Goldwyn). Trzeci bohater SamolotScarsdale nie ma cierpliwości do rządów ani korporacyjnych ratowań twarzy, co nadaje filmowi wiele zarówno humoru, jak i akcji – pierwszy poprzez zwijanie skafandrów w pokoju, drugi poprzez wynajęcie załogi prywatnych agentów wojskowych do pomocy w wydobyciu pasażerowie.

Nic z tego nie umniejsza roli Butlera i Coltera jako muskularnych bohaterów akcji, na których barkach spoczywa Samolot odpoczywa. Obaj aktorzy są na tyle zręczni, że ich bohaterowie czują się jak bezbronne ciało i krew — Butler jako znużony światem i zdesperowany idealista, a Colter jako niesłusznie oskarżony i wysoko wykwalifikowany pragmatyk. Ich dynamika jest zabawna, ale nie zabawna, ponieważ Brodie jest zmuszony zaufać Louisowi z konieczności, a Louis ma wszelkie powody, by porzucić Brodiego, ale zdaje sobie sprawę, że razem mają większe szanse na przeżycie. Odzwierciedlając prawdziwych aktorów, którzy ich grają, obaj czują się jak niedoceniani zawodowcy, których przypadkowo sparowano, nie czekając ani nie oczekując uznania, ale oddani sztuce kopania tyłków. Dyrektor Jean-François Richet wnosi pewność siebie do kokpitu (OK, przepraszam), prowadząc Samolot pewną ręką. Dramat filmu skutecznie podnosi napięcie, aby jego akcja mocno uderzyła i ruszyła dalej. Ponownie: jak prawdziwy samolot, jest to cud rzemiosła tak dyskretny, że łatwo go pomylić z przyziemnością.

Chciałbym oglądać, jak Brodie Torrance i Louis Gaspare co roku razem ratują nowy pojazd, zwłaszcza jeśli jest to film, w którym strzelanina w akcie końcowym jest tak dobra, jak Samolot’s, gdzie są osłaniani przez snajpera z gry wideo, siejącego spustoszenie wśród typowych terrorystów z pieprzoną wielką bronią. Jeśli Samolot czy to było dobre, zapisz mnie Łódź.

Samolot gra teraz w kinach.