OGLĄDAĆ: Kieran Culkin opowiada o sukcesji, rodzinie i ojcostwie

Czwarty i (powiedzmy, że tak nie jest) ostatni sezon „Sukcesji”, który rozpocznie się 26 marca w HBO i HBO Max, to bez wątpienia najlepszy i najbardziej genialny program tego sezonu telewizyjnego. Lub dowolny sezon telewizyjny, jeśli pozostałe sześć odcinków dorówna pierwszym czterem pakietom niespodzianek wysłanym do wybranych krytyków.

Mamy szczęście, chociaż będziemy musieli poczekać do 28 maja, kiedy zostanie wyemitowany 10. i ostatni w historii odcinek, aby wydać ostateczny werdykt.

Ponieważ HBO marszczy brwi na spoilery (pomyśl o Gregu, kuzynie Loganie Royu), ta recenzja będzie ostrożnie stąpać po szokujących, które pieprzą co godzinę.

WIĘCEJ: Recenzja: „Succession” sezon 3 staje się coraz zabawniejszy i ostrzejszy z każdym odcinkiem

Abyście mogli zobaczyć, z czym mam do czynienia, istnieje specjalna prośba od kreatora „Sukcesji”, Jessego Armstronga, aby zachować dyskrecję w kwestii „nieujawniania konkretnych wydarzeń, ale także nie sygnalizowania, które odcinki mogą być„ duże ”- nawet tajemniczo lub pośrednio.”

Wyzwanie przyjęte, z wyjątkiem wskazania, że ​​sezon 4 rozpoczyna się wkrótce po zakończeniu nagrodzonego Emmy sezonu 3, a Logan (Brian Cox na swoim ryczącym lwie w zimie szczycie) jest chętny do scementowania swojej umowy z szefem Gojo, Lukasem Matssonem (Alexander Skarsgard) połączyć swoje imperium medialne, Waystar-Royco, i przykleić go do swoich przebiegłych, dźgających w plecy dzieci.

„Dzieciaki”, jak Logan nazywa Kendalla (Jeremy Strong), Romana (Kieran Culkin) i jedyną córkę Shiv (Sarah Snook), to toksyczne trio nepodzieci, które zostały powołane do komiksowo-tragicznego życia przez Stronga, Culkina i Snooka w karierze – koronacyjne występy. „Kocham was”, mówi Logan dzieciom, po czym wzdycha, „ale nie jesteście poważnymi ludźmi”. Auć!

Mimo to dzieci są na tyle zabójcze, że tworzą własne królestwo mediów w nadziei, że rzucą Big Daddy’ego na kolana. Wśród wysoko postawionych dyrektorów chwiejnie w narożniku Logana znajdują się Karl (David Rasche), Frank (Peter Friedman) i Gerri (nieoceniony, niezastąpiony J. Smith-Cameron).

Judasz w tej mieszance to Tom Wambsgans (Matthew Macfadyen, czysta doskonałość), który zdradza swoją żonę Shiv, z którą był w separacji, dołączając do zespołu jej ojca. Tom i nieudolny kuzyn Greg (nieustannie wywołujący sensacje Nicholas Braun) — nazywają siebie „Obrzydliwymi braćmi” — tworzą drużynę na wieki. Greg opisuje Logana jako „przerażającego, jakby Święty Mikołaj był płatnym zabójcą”. Niezłe.

WIĘCEJ: Kieran Culkin mówi o sukcesji, rodzinie i ojcostwie

Co sądzić o tym, że Logan próbuje rozpocząć nową dynastię Royów, zapładniając swoją młodą asystentkę Kerry (wspaniałą Zoe Winters)? Nigdy nie powiem, ale nie jest to najdziwniejsza rzecz w serialu słynącym z rzucania podkręconymi piłkami. Cox wyraził swoją irytację z powodu irytującej metody aktorskiej partnera Stronga, ale ich sceny razem i osobno są elektryzujące.

To może być dobry moment, aby zwrócić uwagę, że nigdzie nie znajdziesz lepiej zagranego, napisanego i wyreżyserowanego serialu o dysfunkcyjnej amerykańskiej rodzinie jednoprocentowców skaczących sobie do gardeł. A wyjście z cienia wspaniałego Alana Rucka jako zaniedbanego najstarszego syna Logana, Connora, jest powodem do świętowania.

Connor chce być POTUSEM, ale jego kampania DOA budzi tylko pogardę ze strony jego ojca, który również wydaje się wahać, czy wziąć udział w weselu Connora na pokładzie statku do eskorty do wynajęcia Willi (Justine Lupe). To ich zaślubiny rozpoczynają sezon 4 z hukiem, który wciąż odbija się echem.

A może powiedziałem za dużo? Nie ma powodu, by po cichu oświadczać, że 4. sezon „Sukcesji”, który kończy się w samą porę na rozpatrzenie nagrody Emmy 2023, zasługuje na wszystkie nagrody w książce. Coxowi już dawno należy się złota statuetka za szekspirowską wielkość i błyskotliwy dowcip, który wnosi do swojego portretu władzy nadużywającej swoich przywilejów. Zajmij się sobą, akademio.

Cztery nieuniknione i niezapomniane odcinki do ostatniego hurra, „Succession” stawia sobie prawo do nieśmiertelności rozrywki. Zdumiewające, to wszystko. Telewizja nie jest lepsza niż to.