„Świat według Allee Willisa”

Bonnie Schiffman/SXSW

Dokument biograficzny to gatunek, który nadaje się na rzetelną formułę opowiadania historii. Po pierwsze, cofamy się do początków tematu; poznajemy niektóre kluczowe postacie, które pomogły im w tej drodze; pokazujemy początek ich kariery aż do samego końca, a następnie pozostaje nam kontemplacja ich dziedzictwa.

Ze względu na przewidywalność tego formatu, te dokumenty często mogą sprawiać wrażenie banalnych i zabierać nas w telegraficzną podróż emocjonalną, mającą na celu zadowolić tłumy. Ale od czasu do czasu pojawia się temat tak wyjątkowy, że jego historia podnosi formułę. Allee Willis jest jedną z takich postaci, a jej historia życia jest energetyczna, kolorowa i orzeźwiająca. Reżyser Alexis Manya Spraic tworzy film dokumentalny, który stara się być tak samo fascynujący jak jego temat.

Świat według Allee Willisa, którego premiera odbyła się na początku tego miesiąca na SXSW, zabiera nas w podróż mającą na celu zrozumienie procesu artystycznego jednego z największych i najbardziej wpływowych twórców amerykańskich. Willis był autorem tekstów, producentem, artystą wizualnym, scenografem, dyrektorem artystycznym i gospodarzem imprezy. Zajmując się muzyką, telewizją, a nawet wczesnym internetem, Willis był artystą multimedialnym, zanim w ogóle powstał ten tytuł. Poświęciła swoje życie procesowi twórczemu, rzadko robiąc sobie przerwę od chwili, gdy w wieku 22 lat napisała swoją pierwszą piosenkę w autobusie, aż do nominacji do nagrody Tony za Kolor fioletowy musicalu trzy lata przed śmiercią w wieku 72 lat. Od malowania i projektowania po programowanie komputerowe Willis robiła wszystko. Pięćdziesiąt lat twórczości artystycznej to bardzo długi okres, a Świat według Allee Willisa prowadzi nas przez jak najwięcej momentów w znakomitej karierze bohatera.

Pomaga to, że Willis zawsze nagrywała wideo ze swojego życia, a Spraic wykorzystuje ten materiał jako podstawę filmu, pozwalając Willis jak najwięcej mówić za siebie. Pochodząca z Detroit Willis dorastała, słuchając Motown w latach 50. i 60., ubierając się jak chłopczyca, wprawiając rodzinę w zakłopotanie. Po śmierci matki, gdy była nastolatką, napięte relacje Willis z konserwatywnym ojcem zmusiły ją do opuszczenia domu i samodzielnego strajku.

Po zwolnieniu Gwiazda Dziecięca — jej jedyny solowy album jako piosenkarki/autorki tekstów — Willis została odkryta przez Patti LaBelle, co zapoczątkowało jej karierę jako jednej z najbardziej wyjątkowych i płodnych twórców muzycznych. Pisząc piosenki dla The Pointer Sisters, Pet Shop Boys i najsłynniejszego Earth, Wind & Fire, Willis stał się jednym z najbardziej rozchwytywanych autorów piosenek lat 70. i 80. Jej dorobek był oszałamiający, a jej najpopularniejsze utwory to ponadczasowe hity, takie jak „September”, „Boogie Wonderland”, „Neutron Dance” oraz kultowy Przyjaciele piosenka przewodnia „Będę tam dla ciebie”.

Ale Willis nie była usatysfakcjonowana posiadaniem tylko jednego zajęcia i wykorzystywaniem nowo zdobytej sławy i znajomości do kultywowania społeczności fascynujących postaci. Oryginalna „Dziwaczna Barbie” Willis miała zabawny różowy dom w dolinie San Fernando, która była szalonym miejscem dla odmieńców, dziwaków i artystów. Byli wśród nich aktorka Pamela Adlon, reżyser Paul Feig, komik Luenell, Cyndi Lauper i nieżyjący już wielki Paul Reubens.

Najbardziej zaskakującym rozmówcą jest Mark Cuban, którego niepohamowana miłość i szacunek do Willis i jej pracy jest naprawdę wzruszający. Każdy wywiad z gadającą głową rzeczywiście wywołuje entuzjazm, gdy mowa o Willisie jako o kochającym przyjacielu, współpracowniku i wpływie artystycznym. Oglądanie Świat według Allee Willisa to jak zostać zaproszonym na prywatną imprezę pełną starych znajomych i powitanym z otwartymi ramionami. W miarę upływu czasu filmu staje się jasne, że Willis i jej przyjaciele odegrali kluczową rolę w nadaniu tonu latom 80. – muzycznie, estetycznie i kulturowo. Nie da się tego oglądać Ziemskie dziewczyny są łatwe I Dom zabaw Pee-Wee nie dostrzegając odrobiny wpływu Willisa.

Ale to, co najbardziej fascynujące i rozdzierające serce w historii Willis, to to, jak bardzo bała się swojej własnej queerowości. Choć jej sztuka, dom, a nawet ubrania mówiły głośno, nigdy w życiu nie czuła się na tyle komfortowo, by nazywać siebie lesbijką. A jednak my, jako widzowie, mamy przyjemność usłyszeć od jej wieloletniej partnerki Prudence Fenton o ich pięknym wspólnym życiu. Jak wiele kobiet z ich pokolenia, zakochały się w sobie w późniejszym życiu, troszcząc się o siebie zarówno emocjonalnie, jak i artystycznie.

Nagranie przedstawiające ich razem mówi głośniej niż jakiekolwiek słowa Willisa. Podobnie jak najnowsze filmy dokumentalne Kochany Highsmith I Rock Hudson: Wszystko, na co pozwoliło niebo, Świat według Allee Willisa eksponuje istotną historię queer, która przypomina nam, że nasza kultura to coś więcej niż tylko heteronormatywne historie, którymi tak długo karmiono publiczność. Chociaż Willis nigdy nie ujawniła się publicznie, dziwność jej twórczości jest nie tylko wyraźna, ale i trwała.