CNN
—

Różne wyprawy Marvela do multiwersum przyniosły twórczą mieszankę, więc DC/Warner Bros. przypisuje uderzające złoto za pierwszą próbę z „The Flash”, filmem, który nosi swoją miłość do komiksów, które go zainspirowały, na szkarłatnych smugach rękaw. Zabawny, pełen akcji i skutecznie wzruszający, każdy, kto zna stajnię bohaterów DC, powinien biec, a nie chodzić, aby to zobaczyć.

Zbliżając się do końca serii CW, ten „Flash” wydawał się mieć dodatkowy stopień trudności i w interesującym momencie, gdy DC wkracza w nowy kierunek pod kierownictwem Jamesa Gunna i Petera Safrana. Co więcej, ta wersja postaci ma swoje korzenie w „Lidze Sprawiedliwości” Zacka Snydera, która dała początek jednemu z bardziej otwartych i wymagających kontyngentów fanów we wszechświecie popkultury.

To, co pod pewnymi względami funkcjonuje jako opowieść o początkach Flasha, łączy nie tylko to, co wyczarował Snyder, ale także dziesięciolecia DC w filmie, z nieskrywanym włączeniem Batmana Michaela Keatona, a także wersji Bena Afflecka, gdy Flash / Barry Allen ścigają się z powrotem, aby zmienić oś czasu, dając dziwny i nieznany wszechświat.

Wreszcie, są rozrywki związane z gwiazdą Ezrą Millerem, której problemy prawne poza ekranem zostały dobrze udokumentowane i wisiały jak chmura nad tym wysokobudżetowym przedsięwzięciem. Bez względu na osobiste problemy aktora, Miller występuje we wspaniałej podwójnej kreacji jako osobne wersje tej postaci, zręcznie oscylując między głupkowatą komedią a bólem i bólem straszliwej straty.

Strata i sposób, w jaki sobie z nią radzimy, jest ostatecznie sednem „Flasha”, ponieważ zabójstwo jego matki i niesłuszne skazanie ojca odegrały kluczową rolę w wychowaniu Barry’ego. To ból, który dzieli z Batmanem, który w obu wcieleniach ostrzega go przed niebezpieczeństwem igrania z przeszłością i radzi mu, że utrata rodziców nie może być uwolniona od człowieka, którym się stał.

„Nie pozwól, by twoja tragedia cię zdeterminowała” — mówi mu znużony światem Bruce Wayne grany przez Afflecka.

Oczywiście, gdyby Barry posłuchał rad mędrca, nie byłoby podstaw do filmu, a poza tym Flash ma historię wykorzystywania swojej szybkości do zaginania czasu.

Nawet gdy zwalnia, aby Barrys mógł się związać i kłócić, film otrzymuje wstrząs ze względu na sposób, w jaki splata wiedzę z ekranu DC w całym projekcie, a Keaton wydaje się mieć absolutną frajdę w ponownym zakładaniu peleryny i kaptura, na tyle, by zrobić jeden podwójnie odgadł zeszłoroczną decyzję o rezygnacji z filmu „Batgirl”, w którym zagrał jedną z głównych ról.

Reżyser Andy Muschietti (który kierował filmami „IT” dla Warner Bros.) i scenarzystka Christina Hodson („Ptaki Nocy”) również przywracają Michaela Shannona jako złoczyńcę Zoda z „Człowieka ze stali” i przedstawiają Sashę Calle jako Kara- El, czyli Supergirl, przyciągający wzrok dodatek, który dodaje filmowi dodatkowego przypływu energii.

Mówiąc szerzej, Muschietti wykorzystuje różne urządzenia do zabawy z przedstawianiem superszybkości postaci, od dramatycznego spowolnienia jej dla uzyskania efektu komicznego (podobnie jak filmy „X-Men” zabawnie przedstawiały wyczyny Quicksilvera) po przyspieszenie jej, swobodnie zmieniając biegi po drodze.

Warner Bros. zrobił wszystko wstecz, przeskakując bezpośrednio do „Ligi Sprawiedliwości”, zanim indywidualnie ustanowił postacie, takie jak Flash i Aquaman, ale te samodzielne filmy należą do najjaśniejszych miejsc we wszechświecie DC.

Praktycznie rzecz biorąc, DC znajduje się na rozdrożu. Jednak to wyczucie czasu sprawia, że ​​jeszcze bardziej imponujące jest to, jak „The Flash” zdołał uruchomić wszystkie cylindry, oddać szacunek przeszłości firmy, osiągając równowagę, która może i być może powinna wskazywać drogę do przyszłości.

Premiera „The Flash” 16 czerwca w amerykańskich kinach. Ma kategorię PG-13. Podobnie jak CNN, DC i Warner Bros. są jednostkami Warner Bros. Discovery.