Brama Lwa

Tytuł jest najgorszą rzeczą w tym żywym, zabawnym i w dużej mierze PRAWDA Przygoda z czasów II wojny światowej Ministerstwo Wojny Niedżentelmenówzainspirowany książką Damiena Lewisa pod tym samym tytułem, ale rozszerzający ją o dodanie: Jak tajni wojownicy Churchilla podpalili Europę i zrodzili nowoczesne Black Ops.

Guy Ritchie opowiedział historię nielegalnej załogi tajnych operacji, składającej się głównie z więźniów, która za zgodą brytyjskiego premiera Winstona Churchilla (Rory Kinnear) została powołana do służby i wcielona do akcji (niezgrabna grupa wojowników, jeśli w ogóle taka istniała). ), aby niejako zatopić operację łodzi podwodnych nazistowskich Niemiec, która uniemożliwiała Stanom Zjednoczonym przystąpienie do wojny w Europie.

Ritchie był ostatnio w dobrej formie z rokiem 2019 Panowie (obecnie serial Netflix) i parę z zeszłego roku, wspaniały zestaw z wojny w Afganistanie The Przymierze, a także kolejny, niestety zatytułowany, ale cudownie zabawny kapar Operacja Fortune: Ruse de Guerre. Nie ma wątpliwości, że ten twórca komedii akcji je wypuścił i miło poinformować, że powrócił do swojej gry, podobnie jak wcześniejsze perełki, takie jak filmy z 1998 roku Zamek, kolba i dwie beczki do palenia i lata 2000 Urywek. Nie byłem aż tak wielkim fanem bardziej nadętych projektów studyjnych, takich jak jego dwa Sherlocka Holmesa filmy lub błąd Człowiek z WUJKA. W tym ostatnim wystąpili Henry Cavill, który powraca do akcji i osiąga lepsze wyniki, a Ritchie w tym filmie gra przywódcę grupy Gusa Marcha-Phillipsa, który wyrusza na misję morską, aby osłabić Niemców i uderzyć ich tam, gdzie zaboli.

March-Phillips, będący obecnie na wolności, zostaje wezwany na wysoce tajne spotkanie na wysokim szczeblu z najwyższymi urzędnikami brytyjskimi w celu przejęcia dowodzenia nad tą operacją, która jest w zasadzie misją samobójczą – taką, w której nikt nie może przeżyć i której rząd nigdy nie przeżyje przyznać się do wyklucia. Wśród osób w pomieszczeniu, które spotyka, jest mężczyzna, który bezczelnie przedstawia się, zaczynając od nazwiska, jako „Fleming. Iana Fleminga” (Freddie Fox). To prawda, the Iana Fleminga, który sam stworzył agenta 007, Jamesa Bonda. W rzeczywistości, jak mówią napisy końcowe, March-Phillips jest uważany za prawdziwą inspirację dla superszpiega i można powiedzieć, że Cavill pokazuje, że może mieć odpowiednie rzeczy, aby objąć stanowisko pozostawione przez Daniela Craiga ( choć plotki mówią co innego). W każdym razie, kontynuując stowarzyszenie Bonda, tę grę o wysoką stawkę rozpoczyna przywódca operacji specjalnych „M”, znany również jako brygadier Grubbins (Cary Elwes), a March-Phillips zajmuje się zszywaniem grupy.

To jest mile powyżej śmieci Niezniszczalni, którego Lionsgate pobił na śmierć. Jeśli jesteś fanem tego rodzaju filmów o II wojnie światowej w stylu lat 60., nie możesz nie pomyśleć o przełomowym filmie Roberta Aldricha „Rok 1967”. Parszywa dwunastka, w którym Lee Marvin prowadził podobny zaniedbany zespół. Według moich obliczeń tym razem nie jest ich tuzin, a ten film jest o wiele bardziej gadatliwy, ale duch jest tam bez wątpienia. Moim ulubionym z tego rodzaju filmów o niemożliwej misji „w głąb terytorium nazistowskiego” jest nominowany do Oscara w 1961 r. za najlepszy film Działa Nawarony, film nie będący czołówką tego gatunku – widziałem go co najmniej 10 razy. I nawet jeśli ta została wyrwana prosto z brytyjskich podręczników historii, Ritchie nadal sprawia, że ​​wydaje się ona szalenie fikcyjna w stylu Niesławne Bękarty, gdzie Tarantino rzucił tym wszystkim o ścianę. Świadczy o tym długa lista i zdjęcia faktycznych sprawców tej misji pokazane w napisach końcowych rzeczywisty wydarzenia mogą czasami być dziwniejsze niż fikcja. To dziwna historia i dziwi jedynie, że filmy dopiero teraz ją opowiedziały, ale najwyraźniej tajna operacja wyszła na jaw dopiero na krótko przed ukazaniem się książki Lewisa w 2014 roku.

Oprócz Cavilla jest tu też zabawna grupa, w skład której wchodzi skandaliczny Szwed Anders Lassen (świetny Alan Ritchson), który preferuje łuk i strzały jako swoją ulubioną broń, której dobrze posługuje się. Jest też ekspert od materiałów wybuchowych Freddy Alvarez (w tej roli Henry Golding); Kapitan statku Henry Hayes (bohater Fiennes Tiffin); oraz zabawnie nazwany Geoffrey Appleyard (Alex Pettyfer), którego grupa uwalnia z tortur w nazistowskim więzieniu, zabicie wroga to nieskrępowany sposób.

W jakiś sposób kradną więc kilka nazistowskich statków i płyną na wyspę Fernando Po, aby zniszczyć włoski statek towarowy „Duchessa”, który jest ładowany cennymi nazistowskimi dostawami, a następnie także łodzie podwodne. Na innym froncie są w zmowie z tajną szpiegowską Marjorie Stewart, tutaj graną przez ponętną Eizę González, która dostaje nawet zmysłowy numer muzyczny, aby wykonać ala Ritę Hayworth. Wraz z nią jest także ekspertka od czarnego rynku Heron (Babs Olusanmokun), obie planują połączyć się z nimi później podczas wielkiego finału na wyspie, gdzie w tym scenariuszu wszystko dojdzie do punktu kulminacyjnego przeciwko ministrowi zła, Heinrichowi. Luhr (Til Schweiger, grający stereotypowego nazistę ze wszystkich sił).

Rewanże w zespole są przez cały czas zabawne, jest mnóstwo brutalnych akcji, ale mnóstwo dialogów, które Ritchie i Arash Amel oraz współautorzy Paul Tamasy i Eric Johnson zapewniają, czasami nieco za bardzo spowalniają. Niemniej jednak to wszystko jest powiewem przeszłości i jesteśmy w dobrych rękach, nawet jeśli sprawy nie układają się tak, jak planowano. Szczególne wyrazy uznania należą się wspaniałym zdjęciom Eda Wilda i muzyce Chrisa Bensteada, z której mogliby być dumni Elmer Bernstein i Dmitri Tiomkin.

Producentami Lionsgate, Black Bear, Jerry Bruckheimer Productions i Toff Guy są Jerry Bruckheimer, Ritchie, Chad Oman, John Friedberg i Ivan Atkinson.

Tytuł: Ministerstwo Wojny Niedżentelmenów
Dystrybutor: Brama Lwa
Data wydania: 19 kwietnia 2024 r
Dyrektor: Guy Ritchie
Scenarzyści: Paul Tamasy i Eric Johnson, Arash Amel i Guy Ritchie
Rzucać: Henry Cavill, Rory Kinnear, Cary Elwes, Henry Golding, Hero Fiennes Tiffin, Alan Ritchson, Alex Pettyfer, Eiza Gonzalez, Til Schweiger, Babs Olusanmokun, Freddie Fox.
Ocena: R
Czas trwania: 2 godz. 0 min