Stwierdzono, że trzy regiony genetyczne są powiązane z ryzykiem rozwoju obrzęk naczynioruchowy Jak wynika z badania asocjacyjnego obejmującego cały genom (GWAS) Europejczyków i Afroamerykanów, jest to efekt uboczny inhibitorów enzymu konwertującego angiotensynę (ACE).

Należą do nich nowe locus genetyczne, które nie zostało powiązane z ryzykiem Obrzęk naczynioruchowy wywołany inhibitorem ACE. Chociaż należy zbadać jego dokładną funkcję, odkrycia przygotowały grunt pod opracowanie lepszych sposobów zapobiegania, diagnozowania i leczenia tej choroby. Badania, „Metaanaliza obrzęku naczynioruchowego wywołanego inhibitorem ACE identyfikuje nowe umiejscowienie ryzyka”, ukazało się w Journal of Allergy and Clinical Immunology.

Inhibitory ACE są stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi. Jednak w ich przypadku naczynia krwionośne mogą stać się bardziej przepuszczalne i powodować wyciek płynu do pobliskich tkanek. To może prowadzić do szybki obrzęk pod skórą i w błonach śluzowych, co określa się mianem obrzęku naczynioruchowego.

Uważa się, że na ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego wywołanego inhibitorem ACE wpływa wiele czynników. Chwila skład genetyczny może zwiększyć podatność danej osoby, mechanizmy prowadzące do choroby są niejasne, co skłoniło badaczy do wykorzystania danych pochodzących od 1060 osób z obrzękiem naczynioruchowym wywołanym inhibitorem ACE i 77 799 osób z grupy kontrolnej pochodzenia europejskiego.

rekomendowane lektury

Identyfikacja loci ryzyka obrzęku naczynioruchowego wywołanego inhibitorem ACE

„Identyfikacja odpowiedzialnych genów zapewni tutaj zupełnie nowy wgląd” – powiedział Markus Nöthen, lekarz medycyny, który kieruje Instytutem Genetyki Człowieka w Szpitalu Uniwersyteckim w Bonn i Uniwersytecie w Bonn w Niemczech, w komunikat prasowy.

W GWAS badacze skanują genom – cały zestaw instrukcji DNA znajdujących się w komórkach – w poszukiwaniu wariantów, które występują częściej u osób chorych niż u osób kontrolnych. Pozwala to badaczom zidentyfikować miejsca lub regiony ryzyka.

W sumie zidentyfikowano trzy loci ryzyka, w tym nowe locus ryzyka w regionie chromosomu 20 zwane 20q11.22. Pozostałe dwa loci, na chromosomie 1 (1q24.2) i chromosomie 14 (14q32.2), zostały opisane wcześniej.

„Chociaż dwa loci opisano już w poprzednich badaniach, nasze badanie jako pierwsze wykazało istotne powiązanie z nowym locus na chromosomie 20” – powiedział dr Andreas Forstner z Instytutu Genetyki Człowieka i współautor badania .

W locus 20q11.22 głównym polimorfizmem pojedynczego nukleotydu, czyli wariantem o najbardziej znaczącym powiązaniu z obrzękiem naczynioruchowym wywołanym inhibitorem ACE, był rs6060237, zlokalizowany blisko genu zwanego EDEM2.

Po zidentyfikowaniu wariantów wiodących można je wykorzystać do wyszukiwania pobliskich wariantów, które mogą odgrywać bezpośrednią rolę w chorobie. Stosując to podejście, badacze zidentyfikowali 84 zmapowane geny we wszystkich trzech loci ryzyka.

W pierwszej pięćdziesiątce znalazły się dwa ze znanym powiązaniem z obrzękiem naczynioruchowym wywołanym inhibitorem ACE: BDKRB2który koduje receptor B2 dla bradykininy – cząsteczki sygnalizacyjnej powodującej rozszerzenie naczyń krwionośnych, której nadprodukcja została powiązana z niektórymi postaciami obrzęku naczynioruchowego, oraz F5który koduje czynnik krzepnięcia.

Obejmowały również KNG1gen powiązany z dziedziczny obrzęk naczynioruchowy. Oprócz EDEM2był „biologicznie prawdopodobnym” genem kandydującym PROKRktóry koduje receptor białka C biorący udział w fibrynolizie – procesie, w którym skrzepy krwi są rozkładane, gdy nie są już potrzebne.

„Udało nam się zidentyfikować kilka genów kandydujących do trzech loci ryzyka, co wskazuje, że zmiany genetyczne w sygnalizacji bradykininy, krzepnięcia i fibrynolizy odgrywają rolę w rozwoju tego typu obrzęku naczynioruchowego” – powiedziała Carina Mathey, doktorantka w Instytucie Human Genetics i pierwszy autor badania.

Warianty wiodących w trzech loci ryzyka miały podobną wielkość efektu, to znaczy ich powiązanie było równie silne u Europejczyków i Afroamerykanów.

„Odkrywcze porównanie różnych przodków wykazało znaczenie powiązanych loci ryzyka u różnych przodków” – napisali naukowcy.

„Identyfikacja dalszych loci ryzyka poprzez ciągłą rozbudowę zespołów badawczych GWAS w połączeniu z analizami funkcjonalnymi oraz oceną stylu życia i czynników środowiskowych wniesie istotny wkład w rozwój nowych podejść do profilaktyki, diagnostyki i terapii w dłuższej perspektywie ”- powiedział Bernhardt Sachs, lekarz medycyny z Federalnego Instytutu Leków i Wyrobów Medycznych w Bonn.