„Jestem wielkim zwolennikiem teorii, że trener to coś, czym podróżujesz, aby dotrzeć na mecz i wrócić z niego”. Wielki, nieżyjący już Shane Warne nie był wielkim fanem zorganizowanego treningu ani metod „bootcamp” Johna Buchanana, gdy ten ostatni był australijskim trenerem.

Trener jest kluczowym elementem w latach kształtowania się każdego aspirującego sportowca w każdej dyscyplinie. To wtedy wpajane są techniki i metodologie, tworzące fundamenty tego, co wydarzy się później. Na poziomie zawodowym „trener” jest trochę mylącym określeniem; w sportach indywidualnych, ale szczególnie w dynamice zespołowej, trener jest bardziej graczem-menedżerem, jego zadaniem jest zapewnienie idealnego środowiska dla rozkwitu jego podopiecznych, a także masowanie i uspokajanie nadmuchanych i zranionych ego.

Trudno sobie wyobrazić Gautama Gambhira robiącego to drugie – czyli dbającego o ego. Jest jednak doskonałym menedżerem, nie zważając na jego szeroko rozpowszechniony wizerunek zrzędliwego, nieustępliwego osobnika. Jako mentor najpierw w Lucknow Super Giants, a następnie w Kolkata Knight Riders, Gambhir opanował sztukę stawiania zawodnika na pierwszym miejscu, co będzie jeszcze bardziej potrzebne podczas jego trzyipółletniej kadencji jako głównego trenera Indii.

Długa kadencja Gambhira rozpoczęła się idealnie, jak można sobie wyobrazić, zwycięstwem w jego pierwszym występie w serii Twenty20 International na Sri Lance. Wyniku 2-0 nie można przypisać szczęściu nowicjusza, ponieważ Indie grały w lepszego krykieta, ale jasne jest, że większe wyzwania Gambhira są w przyszłości.

Zaczynając, być może, pod koniec tego tygodnia od trzymeczowej serii One-Day International w Kolombo. Drużyna T20I jest w dużej mierze młoda i stosunkowo niedoświadczona, a Gambhir miał tę przewagę, że nawiązał świetną relację z kapitanem Suryakumarem Yadavem podczas jego pobytu w Kolkata Knight Riders, gdy leworęczny otwierający był kapitanem. W przypadku ODI Indie powitają z powrotem doświadczonych graczy Rohita Sharma, obecnego kapitana ODI i Test, a także Virata Kohliego i KL Rahula, którzy obaj w przeszłości przewodzili krajowi we wszystkich trzech formatach. To, jaki rodzaj relacji Gambhir będzie w stanie nawiązać z nimi, będzie miało kluczowe znaczenie dla tego, jak sprawy potoczą się w ciągu najbliższych kilku miesięcy.

Gambhir grał u boku Kohliego w Delhi i Indiach, dzielił też indyjską szatnię z Rohitem, co powinno pomóc w przejściu do następnego etapu, czyli okresu trenerskiego Rahula Dravida. Gambhir i Kohli, pierwszy z nich jest posłem z East Delhi, a drugi z West Delhi, mieli w przeszłości wiele starć w IPL, ale wszystko wskazuje na to, że zakopali topór wojenny na długo zanim Gambhir był w wyścigu o stanowisko głównego trenera. Rohit jest wyluzowany i spokojny, rzadko widzi potrzebę marnowania energii na konfrontację, chyba że zostanie poważnie sprowokowany, więc można bezpiecznie założyć, że dwaj doświadczeni profesjonaliści będą po stronie Gambhira, ponieważ ostatecznie wspólnym celem będzie poprowadzenie indyjskiego krykieta do przodu.

Podczas swojej pierwszej konferencji prasowej jako główny trener, Gambhir długo mówił o swoich relacjach z Kohlim, nalegając, że wszystko jest w porządku między nimi. Nie ma powodu, aby w to nie wierzyć; obaj są niezwykle namiętnymi osobami, których rozstania nadeszły, gdy byli po przeciwnych stronach barykady. Teraz, gdy zajmują tę samą szatnię, trudno sobie wyobrazić, że nie ciągną w tym samym kierunku; Gambhir nie jest nieświadomy umiejętności, jakie Kohli wnosi do gry, podczas gdy ten drugi, który nie jest już najpotężniejszym człowiekiem w indyjskim krykiecie, jak był do 2021 r., wie, że Gambhir ma na sercu jego i jego zespołu najlepsze interesy.

Czy Gambhir może uczynić Rohita i Kohliego lepszymi pałkarzami, niż są już? Na to pytanie nie ma odpowiedzi – łatwej lub nie – na to pytanie. Gambhir ewidentnie nie może dla nich grać, a ten doświadczony duet niewiele wie o grze w pałkarza. Zadaniem Gambhira będzie zmaksymalizowanie ich umiejętności, ale na tym etapie ich karier żaden z praworęcznych miotaczy nie potrzebuje zewnętrznej motywacji.

Ani Rohit, ani człowiek, którego zastąpił jako kapitan, nie grali w ODI od 19 listopada 2023 r., jednego z najciemniejszych dni w indyjskim krykiecie, kiedy Australia skazała ich na druzgocącą porażkę w finale Pucharu Świata. Osiem miesięcy to długi czas w międzynarodowym sporcie i nieuniknione jest, że nawet ci dwaj zasłużeni gracze pokryją się rdzą. Ich wysiłki, aby pozbyć się części tej rdzy, zostały udaremnione przez pogodę po ich przybyciu do Kolombo w poniedziałek, ale chociaż może im zająć trochę czasu, aby powrócić do trybu 50-over, nie minie dużo czasu, zanim zaczną działać na wszystkich cylindrach. Cóż to będzie za widok.